Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. pozwem wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w dniu 17 stycznia 2013 roku przeciwko T. B. domagała się zasądzenia od pozwanej kwoty
70 142,75 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej od dnia 18 stycznia 2013 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż zawarła z pozwaną T. B. umowę leasingu operacyjnego o numerze (...), na mocy której powódka nabyła i przekazała na rzecz pozwanej przedmiot leasingu – wyposażenie (...) P., a pozwana zobowiązała się opłacać raty leasingowe ustalone w harmonogramie opłat leasingowych, stanowiącym integralną część zawartej umowy. Strona powodowa podniosła, że pozwana nie uiszczała opłat leasingowych w przewidzianych harmonogramem terminach, w związku z czym powódka wyznaczyła pozwanej dodatkowy termin do zapłacenia należności pod rygorem wypowiedzenia umowy leasingu ze skutkiem natychmiastowym. Powódka wskazała, iż wyznaczony termin upłynął bezskutecznie, w związku z czym wypowiedziała umowę leasingu i wezwała pozwaną do zwrotu przedmiotu leasingu. Jako że pozwana nie zwróciła przedmiotu leasingu w wyznaczonym terminie, powódka zleciła firmie zewnętrznej przejęcie przedmiotu leasingu, po czym sprzedała przedmiot leasingu, dokonała rozliczenia umowy i poinformowała pozwaną wzywając ją jednocześnie do zapłaty powstałego w związku z tym zobowiązania. Powódka zaznaczyła, iż na kwotę objętą pozwem składają się nieuiszczone opłaty leasingowe pomniejszone o wartość zbytego przedmiotu leasingu oraz koszty obciążające pozwaną w związku z brakiem zwrotu przedmiotu leasingu (k. 1-4).

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał w dniu 30 stycznia 2013 r. nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym (k. 5).

Nakaz ten wnosząc sprzeciw zaskarżyła T. B. wskazując, że po odebraniu przedmiotu leasingu nikt się z nią nie kontaktował i uznała, że umowa uległa rozwiązaniu i rozliczeniu. Pozwana miała zapłacić kilkanaście rat, zakwestionowała wysokość dochodzonego roszczenia, nadto powódka nie wskazała co składa się na kwotę wskazaną w pozwie (k. 8).

Referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 15 marca 2013 r. wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu dla Warszawy Pragi – Północ w W. (k. 12).

Powódka uzupełniając braki pozwu złożonego w elektronicznym postępowaniu upominawczym podtrzymała dotychczasowe stanowisko (k. 17-21).

Pozwana uzupełniając sprzeciw wniesiony w elektronicznym postępowaniu upominawczym złożyła pismo przygotowawcze, w którym potwierdziła, że zawarła z powódką przedmiotową umowę leasingu operacyjnego. Pozwana wskazała również, że zawarła w dniu 07 kwietnia 2011 roku przedwstępną umowę sprzedaży sprzętu będącego przedmiotem umowy leasingu z M. D. oraz A. K., które korzystały ze sprzętu i miały opłacać raty leasingowe, jednak ostateczna umowa nie została podpisana. Wskazała, że od lipca 2011 r. nie wykonuje działalności w lokalu przy ul. (...), z lokalu korzystały M. D. i A. K.. Pozwana podniosła ponadto, iż nie była jej przekazywana żadna korespondencja i nie miała wiedzy na temat powstałego zadłużenia z uwagi na brak jakichkolwiek wezwań do zapłaty ze strony powódki. O zabraniu sprzętu dowiedzieć się miała przypadkowo pod koniec 2011 r. W ocenie pozwanej dochodzona kwota jest zawyżona i nie uwzględnia wszystkich dokonanych przez nią płatności. Pozwana zgłosiła również wątpliwości co do tego, czy przedmiot leasingu został sprzedany za cenę odpowiadającą jego faktycznej wartości (k. 65-66).

Pismem z dnia 31 października 2013 roku powódka podtrzymała dotychczasowe stanowisko w sprawie i wskazała, że to z pozwaną zawarła umowę leasingu i to ona zobowiązana była dotrzymywać warunków zawartej umowy, m.in. opłacać raty leasingowe. Powódka podniosła również, iż na dzień 02 marca 2011 roku pozwana faktycznie spłaciła całe zadłużenie, lecz miało to miejsce jeszcze przed ostatecznym wypowiedzeniem umowy leasingu. Strona powodowa zaznaczyła, iż pozwana nie poinformowała jej o zaprzestaniu prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym powódka wszelką korespondencję kierowała na adres prowadzenia przez pozwaną działalności, który to adres pozwana podała w umowie. Powódka przedstawiła szczegółowe wyliczenie kwoty dochodzonej w pozwie. Wskazując, że nieuiszczone w terminie opłaty leasingowe pomniejszone o wartość przedmiotu leasingu obejmują: 1) kwota 1 388,06 zł tytułem rat leasingowych z faktury (...)/OPER/ (...), 2) kwota 319,80 zł tytułem pozostałych zafakturowanych należności, w tym kosztów czynności dodatkowych wskazanych w fakturach: (...) i (...), 3) kwota 2,75 zł tytułem odsetek uwzględnionych w nocie 0043711/2011/OPER/ (...), 4) kwota 60 981,04 zł tytułem rat przyszłych niezafakturowanych pomniejszonych o dyskonto (ze szczegółowym wyliczeniem) – suma kwota z pkt 1-4 została pomniejszona na wartość przedmiotu leasingu uzyskaną z jego sprzedaży – 12 100 zł, co ostatecznie dało kwotę 50 591,65 zł. Na roszczenie dochodzone w pozwie składa się również kwota 19 551,10 zł z tytułu kosztów obciążających pozwaną w związku z brakiem zwrotu przedmiotu leasingu w terminie: 1) 1 107 zł koszt wyceny faktura (...)) 1 845 zł wynagrodzenie firmy zewnętrznej faktura (...)) 1 845 zł koszty transportu faktury (...)) 14 754,10 zł opłata za niezwrócenie przedmiotu leasingu w terminie. Powódka przedstawiając wyliczenia odwoływała się do postanowień ogólnych warunków umowy leasingu (k. 78-83).

Na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. pełnomocnik pozwanej podniosła nadto, że pozwana nie miała doświadczenia, pozwana podpisała umowę jednakże nie miała na nią żadnego wpływu, nie zdawała sobie sprawy z konsekwencji podpisywanej umowy, pozwana nie rozumie czemu wobec tego, że nie korzysta ze sprzętu ma płacić raty leasingowe. Pełnomocnik pozwanej wniosła o ewentualne rozłożenie zasądzonej kwoty na raty wskazując na ciężką sytuację pozwanej (k. 132).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Spółka Akcyjna we W. (jako leasingodawca) i T. B. (jako leasingobiorca) zawarły w dniu 05 stycznia 2010 roku w W. umowę leasingu operacyjnego o nr (...). Przedmiot umowy stanowiło wyposażenie (...) P., które leasingodawca zobowiązał się nabyć i przekazać leasingobiorcy na czas trwania umowy za cenę 81 967,21 zł netto. Umowa została zawarta na okres 60 miesięcy, a dniem zakończenia umowy miał być 19 stycznia 2015 roku. Wysokość poszczególnych opłat leasingowych i terminy ich płatności określał harmonogram opłat leasingowych, będący załącznikiem nr 1 do umowy. Integralną częścią umowy leasingu były Ogólne Warunki Umowy Leasingu z dnia 13 stycznia 2009 roku (dalej jako OWUL), które stanowiły załącznik nr 2 do umowy. Pozwana jako leasingobiorca uiściła w dniu zawarcia umowy opłatę wstępną w wysokości 20 000 zł tytułem kaucji wstępnej na poczet zabezpieczenia zawarcia umowy. Stopa oprocentowana WIBOR 3 M w dniu zawarcia umowy wynosiła 4,2600 %. W umowie pozwana wskazała adres ul. (...) l. 02/002/U, (...)-(...) W. (umowa leasingu operacyjnego (...)/OPER/ (...) wraz z załącznikami – k. 22-25).

Sprzęt stanowiący przedmiot leasingu został wydany pozwanej (okoliczność bezsporna).

Pozwana opóźniała się w płatnościach rat leasingowych. Jednakże w wyniku podjętych czynności windykacyjnych dokonała w marcu 2011 r. wpłaty w kwocie 12 800 zł (k. 35).

Powódka w marcu 2011 r. wystawiła notę odsetkową na łączną kwotę 206,38 zł wobec opóźnień w zapłacie rat leasingowych (nota 0043711/2011/OPER/ (...) k. 86).

Powódka pismem z dnia 11 maja 2011 r. skierowanym do pozwanej nadanym listem poleconym na adres pozwanej wskazany w umowie wezwała pozwaną do zapłaty raty nr 16 w wysokości 1 896,02 zł, której termin płatności upłynął w dniu 19 kwietnia 2011 r. w nieprzekraczalnym terminie do 25 maja 2011 r. z zastrzeżeniem, że niezastosowanie się do wezwania skutkować będzie rozwiązaniem umowy leasingu w trybie natychmiastowym i uprzedzając, że w takim wypadku wpłacone opłaty nie będą podlegały zwrotowi, przedmiot umowy zostanie natychmiast odebrany przez firmę windykacyjną, a pozwana będzie zobowiązana do zapłaty odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy w wysokości wszystkich przewidzianych w umowie opłat leasingowych oraz do zapłaty kosztów windykacji wynoszących co najmniej 15% zaległości, nie mniej niż 1 500 zł (wezwanie do zapłaty z potwierdzeniem nadania k. 26-29).

Pozwana nie uiściła wskazanej kwoty (okoliczność bezsporna).

Powódka w dniu 30 maja 2011 r. wystawiła fakturę obejmującą ratę leasingu nr 18 w kwocie 1 896,02 zł (faktura (...)/OPER/ (...) k. 87).

Powódka pismem z dnia 03 czerwca 2011 roku wypowiedziała pozwanej umowę leasingu nr (...) ze względu na zwłokę w zapłacie opłat leasingowych i wezwała pozwaną do zwrotu przedmiotu umowy leasingu. Wskazane wypowiedzenie zostało dokonane pod warunkiem zawieszającym w przypadku uiszczenia w nieprzekraczalnym terminie tj. do dnia 17 czerwca 2011 r. pełnej kwoty zaległości tj. 3 917,79 zł wraz z należnymi odsetkami oraz kwoty 2 460 zł tytułem opłaty manipulacyjnej za wyznaczenie dodatkowego ostatecznego terminu płatności. Zaznaczono, że ziszczenie się warunku – brak uiszczenia zaległości spowoduje rozwiązanie umowy ze skutkiem od dnia następującego po dniu wyznaczonym jako ostateczny termin płatności. W piśmie tym ponownie wskazano konsekwencje rozwiązania umowy leasingu (pismo wraz z załącznikiem i potwierdzeniem odbioru przez męża pozwanej – k. 30-32).

Pozwana nie uiściła wskazanej kwoty, tym samym umowa leasingu została rozwiązana. Pozwana nie zwróciła przedmiotu leasingu po rozwiązaniu umowy (okoliczność bezsporna).

Pozwana z tytułu umowy leasingu nie uiściła w części 18 raty leasingowej oraz nie opłaciła rat od 19 do 60 (okoliczność bezsporna).

Powódka wystawiła faktury obejmujące opłaty za wezwania do zapłaty na łączną kwotę 321 zł (faktury: (...) – k. 84, 0504349/2011/ (...)/ (...)/ (...) k. 85)

Powódka upoważniła (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. do negocjacji mających na celu ustalenie warunków wcześniejszego rozwiązania lub kontynuacji umowy leasingu nr (...), a w szczególności do podejmowania czynności polegających na przejęciu zaległych płatności wraz z odsetkami i karami umownymi, przedmiotu leasingu (k. 33).

W dniu 27 lipca 2011 roku (...) Finanse Sp. z o.o. odebrała przedmiotu umowy leasingu (protokół odbioru k. 39). (...) Finanse Sp. z o.o. we W. wystawiła powódce w dniu 24 sierpnia 2011 roku fakturę VAT na kwotę 3 690 zł z tytułu przejęcia i kosztów transportu przedmiotu leasingu (faktura (...) – k. 36 ), przy czym wcześniej A. A. wystawiła (...) Finanse Sp. z o.o. fakturę na kwotę 1 845 zł za usługę transportową na trasie W. – W. (faktura (...) – k. 37).

Na zlecenie powódki rzeczoznawcy z zakresu wyceny maszyn, urządzeń i pojazdów specjalistycznych wycenili fotel exclusive pedicure (...) G. na kwotę 4 200 zł, kombajn kosmetyczny (...) typ ML- (...) na kwotę 2 500 zł, a urządzenie do liftingu (...) typ (...) P. na kwotę 21 000 zł (wycena rynkowa – k. 40-51). Za sporządzenie wyceny rzeczoznawcy wystawili fakturę na kwotę 1 476 zł (faktura (...) – k. 52).

W dniu 18 października 2011 r. powódka sprzedała fotel exclusive pedicure (...) G. i kombajn kosmetyczny (...) typ ML- (...) za łączną kwotę 5 400 zł netto (faktury (...)/OPER/ (...) k. 89, 1024365/2011/OPER/ (...) k. 90).

W dniu 08 maja 2012 r. powódka sprzedała (...) P. za kwotę 6 700 zł netto (faktura (...)/OPER/ (...) k. 91).

Powódka pismem z dnia 19 lipca 2012 r. wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 70 142,75 zł przedstawiając wyliczenie wskazanej kwoty (wezwanie wraz z kserokopią koperty – k. 53-56).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o powołane powyżej dowody z dokumentów, które zdaniem Sądu nie budziły wątpliwości co do swojej autentyczności i zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy.

Sąd zważył, co następuje:

Okolicznością bezsporną w niniejszej sprawie było zawarcie przez strony umowy leasingu nr (...), której przedmiot stanowiło wyposażenie salonu kosmetycznego, które zostało wydane pozwanej. Niespornym było również, że pozwana miała opóźnienia w uiszczaniu rat leasingowych, a następnie zaprzestała ich płacenia wobec zakończenia prowadzenia działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie strony ustaliły harmonogram spłat rat leasingowych, który stanowił integralną część umowy leasingu, jednak pozwana nie wywiązała się z postanowień umowy. W myśl art. 709 ¹³ § 1 k.c. korzystający zobowiązany jest płacić raty w terminach umówionych, natomiast jeżeli korzystający dopuszcza się zwłoki z zapłatą co najmniej jednej raty finansujący powinien wyznaczyć na piśmie korzystającemu odpowiedni termin dodatkowy do zapłacenia zaległości z zagrożeniem, że w razie bezskutecznego upływu wyznaczonego terminu może wypowiedzieć umowę leasingu ze skutkiem natychmiastowym, chyba, że strony uzgodniły termin wypowiedzenia (§2). Zgodnie z § 24 ust. 1 pkt a) OWUL, umowa mogła być przez leasingodawcę wypowiedziana ze skutkiem natychmiastowym przed terminem jej zakończenia w przypadku, gdy leasingobiorca dopuści się zwłoki w zapłacie którejkolwiek z opłat leasingowych, pomimo wcześniejszego wyznaczenia mu na piśmie przez leasingodawcę dodatkowego terminu do jej zapłaty z zagrożeniem możliwości wypowiedzenia umowy w trybie natychmiastowym w przypadku nieuiszczenia opłaty w tym terminie.

W związku z powyższym należy uznać, iż powódka uczyniła zadość wszystkim przesłankom wypowiedzenia umowy leasingu. Powódka wobec zwłoki pozwanej w zapłacie raty nr 16 pismem z dnia 11 maja 2011 r. wyznaczyła dodatkowy termin do zapłaty pod rygorem rozwiązania umowy w trybie natychmiastowym. Wezwanie było bezskuteczne, stąd powódka pismem z dnia 03 czerwca 2011 r. wypowiedziała umowę ze skutkiem rozwiązującym na dzień 18 czerwca 2011 r.

W tym miejscu wskazać należy, że niezasadne były zarzuty pozwanej co do nieskutecznego kierowania przez powódkę korespondencji do pozwanej na adres prowadzenia działalności, zamiast na adres jej miejsca zamieszkania, który miał być powódce znany. Powódka kierowała korespondencję, w tym wskazane wezwanie i wypowiedzenie umowy na adres pozwanej wskazany w umowie leasingu, gdyż pozwana nie powiadomiła zgodnie z § 29 OWUL powódki o zmianie adresu, nadto korespondencja ta wysyłana była listami poleconymi, a nie zwykłymi listami. W myśl natomiast § 29 OWUL, brak powiadomienia leasingodawcy odrębnym pismem o zmianie adresu leasingobiorcy powodować będzie, iż skuteczne będą doręczenia dokonywane na ostatni znany leasingodawcy adres leasingobiorcy.

Zgodnie z art. 70915 w razie wypowiedzenia przez finansującego umowy leasingu na skutek okoliczności, za które korzystający ponosi odpowiedzialność, finansujący może żądać od korzystającego natychmiastowego zapłacenia wszystkich przewidzianych w umowie niezapłaconych rat, pomniejszonych o korzyści, jakie finansujący uzyskał wskutek ich zapłaty przed umówionym terminem i rozwiązania umowy leasingu. Natomiast w myśl § 24 ust. 4 zd. 2 leasingobiorca w terminie 14 dni od dnia rozwiązania umowy zobowiązany jest do zapłaty na rzecz leasingodawcy zaległych zafakturowanych opłat oraz odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy. Wysokość odszkodowania miała być wyliczona jako suma wszystkich przewidzianych w umowie, a niezapłaconych opłat leasingowych (pomniejszonych o dyskonto z tytułu wcześniejszej spłaty) oraz kaucji gwarancyjnej, powiększonej o poniesione przez leasingodawcę wszelkie koszty windykacji (w tym koszty wyceny i sprzedaży przedmiotu leasingu), a następnie pomniejszoną o kwotę, jaką leasingodawca uzyskał ze sprzedaży przedmiotu leasingu, lub w przypadku jego leasingu, o cenę netto przedmiotu stanowiącą podstawę zawarcia kolejnej umowy leasingu. W przypadku natomiast, gdy sprzedaż przedmiotu leasingu lub zawarcie kolejnej umowy leasingu nie nastąpiłoby w ciągu 30 dni od dnia jego przejęcia, określone zobowiązanie leasingobiorcy miało zostać pomniejszone o wartość przedmiotu leasingu określoną przez powołanego przez leasingodawcę rzeczoznawcę, z zastrzeżeniem, iż w przypadku, gdy uzyskana w terminie późniejszym kwota ze sprzedaży przedmiotu leasingu lub stanowiąca podstawę zawarcia kolejnej umowy leasingu będzie niższa niż kwota z wyceny, leasingobiorca pokryje brakującą różnicę. Zgodnie z umową do obliczenia dyskonta stosowana miała być obowiązująca w ostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc rozwiązania umowy stopa jednomiesięczna WIBOR dla umów wyrażonych w złotych z zastrzeżeniem, iż kwota odszkodowania nie może być niższa niż pozostały do spłaty kapitał (OWUL k. 25).

Powódka przedstawiła szczegółowe wyliczenie kwoty dochodzonej w pozwie, wskazując, że kwota 70 142,50 zł obejmuje: nieuiszczone w terminie opłaty leasingowe pomniejszone o wartość zbytych przedmiotów leasingu oraz koszty obciążające pozwaną w związku z brakiem zwrotu przedmiotu leasingu.

Pozwana tylko w części uiściła 18 opłatę leasingową, nie opłaciła rat leasingowych od 19 do 60, które to były płatne już po wypowiedzeniu umowy leasingu. Z opłaty nr 18 pozwanej pozostało do zapłaty 1 388,06 zł, natomiast łączna suma opłat od 19 do 60 wynosiła 63 200,68 zł (41 × 1 541,48 zł bez kwoty wykupu), co po pomniejszeniu o dyskonto według stopy jednomiesięcznej WIBOR w wysokości 4,36 % obowiązującej w ostatnim dniu roboczym miesiąca poprzedzającego miesiąc rozwiązania umowy dało kwotę 60 161,37 zł, do której doliczono kwotę wykupu w wysokości 819,67 zł. Nadto powódka w oparciu o § 12 OWUL obciążyła pozwaną również opłatami dodatkowymi w kwocie 319,80 zł (k. 84, 85) oraz odsetkami od nieterminowo uiszczonych opłat w zakresie kwoty 2,75 zł (k. 86).

Łącznie ww. kwoty dały sumę 62 691,65 zł (1 388,06zł + 60,161,37 zł + 819,67 zł + 319,80 zł +2,75 zł). Od wskazanej kwoty powódka odliczyła kwotę netto uzyskaną ze sprzedaży przedmiotów leasingu tj. 12 100 zł.

Pozwana „nie była przekonana” co do zgodności ceny uzyskanej ze sprzedaży przedmiotów leasingu z ich faktyczną wartością. Powódka na okoliczność uzyskanej ceny ze sprzedaży przedmiotów leasingu przedstawiła faktury sprzedaży. Cena sprzedaży fotela E. (...) i kombajnu kosmetycznego sprzedanych w październiku 2011 r. oraz urządzenia (...) P. sprzedanego w maju 2012 r. były niższe on wartości rynkowej wskazanej przez rzeczoznawców majątkowych w wycenie dokonanej w październiku 2011 r. Odliczenie przez powódkę kwoty rzeczywiście uzyskanej ze sprzedaży przedmiotu leasingu miało oparcie w § 24 ust. 4 OWUL, który stanowi, że w przypadku, gdy sprzedaż przedmiotu leasingu lub zawarcie kolejnej umowy leasingu nie nastąpi w ciągu 30 dni od dnia jego przejęcia zobowiązanie leasingobiorcy pomniejszone zostanie o wartość przedmiotu leasingu określoną przez powołanego przez leasingodawcę rzeczoznawcę, z zastrzeżeniem że w przypadku gdy uzyskana w terminie późniejszym kwota ze sprzedaży przedmiotu leasingu będzie niższa niż kwota z wyceny, leasingobiorca pokrywa różnicę.

Dodatkowo w tym miejscu wskazać należy, że art. 70915 k.c. ma przede wszystkim na celu zrekompensowanie szkody poniesionej przez leasingodawcę, zakupującego przedmiot leasingu z własnych środków wedle wyboru leasingobiorcy, z zamiarem osiągnięcia zysku z oddania go do używania, a nie na własne potrzeby. Cel kompensacyjny zostaje spełniony przez natychmiastową spłatę wszystkich przewidzianych umową, niezapłaconych jeszcze rat, pomniejszonych o korzyści wynikające z wcześniejszej spłaty oraz przedwczesnego rozwiązania umowy. Nie jest taka korzyścią samo odzyskanie przedmiotu leasingu, skoro w założeniu nie miał on służyć leasingodawcy i jako taki jest dla niego bezwartościowy. Jest nią natomiast bądź to zysk z powtórnego oddania rzeczy w leasing bądź to cena z jej sprzedaży, przy czym leasingobiorca, który doprowadził do rozwiązania umowy, nie może oczekiwać od leasingodawcy ponadprzeciętnego wysiłku w poszukiwaniu kolejnego leasingobiorcy czy optymalnego nabywcy (tak: wyrok SA we Wrocławiu z dnia 25 kwietnia 2012 r. w sprawie I ACa 369/12, LEX nr 1238483). Korzyść powódki wyrażała się w rzeczywiście uzyskanej z tytułu sprzedaży kwocie. Różnica między wartością wskazaną przez rzeczoznawców a ostateczną ceną sprzedaży obciążała pozwaną, która nieopłacając rat w terminie doprowadziła do rozwiązania umowy. Wobec powyższego prawidłowo powódka od kwoty nieuiszczonych opłat leasingowych odliczyła kwotę 12 100 zł.

Co do kwoty 19 551,10 zł z tytułu kosztów związanych z brakiem zwrócenia przedmiotu leasingu w terminie to składały się na nią: koszt wyceny – 1 107 zł (k. 52), koszty przejęcia i transportu przedmiotu leasingu – 3 690 zł (k. 36-38) oraz opłata za niezwrócenie przedmiotu leasingu w terminie – 14 754,10 zł (.

Zgodnie z § 27 ust. 1 OWUL leasingobiorca obowiązany jest w terminie 3 dni od rozwiązania umowy zwrócić przedmiot leasingu, na własny koszt i ryzyko wraz ze wszystkimi dokumentami i kompletnym fabrycznym wyposażeniem do siedziby leasingodawcy lub w miejsce przez niego wskazane, celem protokolarnego jego odbioru. W razie opóźnienia w zwrocie przedmiotu leasingu, leasingobiorca zobowiązany był do uiszczenia z tego tytułu kary umownej, w kwocie stanowiącej równowartość 0,1 % ceny netto przedmiotu leasingu w przypadku pojazdów oraz 0,5 % ceny netto w przypadku innych niż pojazdy przedmiotów leasingu, za każdy dzień opóźnienia (§ 27 ust. 2 OWUL).

Pozwana nie zwróciła przedmiotu leasingu po rozwiązaniu umowy w terminie 3 dni, tym samym zasadnym było w oparciu o § 24 ust 4 i § 27 ust. 2 OWUL obciążenie pozwanej wynikającymi stąd kosztami.

Wobec powyższego uznać należy, że powódka przedstawiła szczegółowe wyliczenie kwoty stanowiącej przedmiot niniejszego postępowania z odwołaniem się do konkretnych postanowień OWUL oraz dokumentując poszczególne koszty, przy czym pozwana w żaden sposób nie odniosła się do wyliczenia przestawionego przez powódkę.

Odnosząc się do zarzutów dotyczących braku wpływu pozwanej na treści umowy leasingu, braku świadomości co do z warunków zawartej umowy wobec niewielkiego doświadczenia pozwanej w prowadzeniu działalności gospodarczej wskazać należy, że przedmiotowa umowa leasingu zawarta została w formie pisemnej, a pozwana zaakceptował warunki tej umowy podpisując się pod jej treścią. Należy wskazać, iż w myśl stanowiska prezentowanego w orzecznictwie „kto podpisuje dokument umowy bez uprzedniego zapoznania się z jego treścią, składa oświadczenie woli odpowiadające treści dokumentu. Dotyczy to zarówno sytuacji, w której składający podpis nie ma żadnego wyobrażenia o treści dokumentu, jak i sytuacji, w której jego wyobrażenie o treści dokumentu jest niezgodne z rzeczywistą treścią dokumentu” (tak: wyrok SA w Krakowie z dnia 8 grudnia 1999 r., sygn. akt I ACa 661/99, LEX nr 142148 oraz wyrok SA w Warszawie z dnia 3 lutego 2011 roku, sygn. akt VI ACa 958/10, LEX nr 846098). Powyższe stanowisko uzasadnione jest koniecznością zachowania pewności obrotu, w sytuacji bowiem w której strona umowę podpisuje (nawet jej nie czytając, czy też jej nie rozumiejąc) to jej zachowanie obiektywnie ujawnia wolę wywołania skutków prawnych. Druga więc strona umowy może zasadnie przypuszczać, że skoro jej kontrahent złożył podpis pod umowę, to powyższe zachowanie miało na celu złożenie wobec niego oświadczenia woli o określonej treści, wyrażonej w umowie.

Dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy nie miało znaczenia zaprzestanie korzystania przez pozwaną z urządzeń stanowiących przedmiot leasingu i pozostawienie ich innym osobom do korzystania. To pozwana była stroną umowy leasingu. To, że nie korzystała z tych urządzeń nie zwalniało pozwanej z jej zobowiązań wynikających z umowy leasingu – to pozwana, a nie osoby, które pozostały w lokalu przy ul. (...) i faktycznie korzystały z przedmiotu leasingu była obowiązana do uiszczania opłat leasingowych.

Okoliczność, że pozwana upoważniła swojego ówczesnego męża do dopilnowania spraw związanych z leasingiem, a ostatecznie okazało się, że płatności nie były dokonywane obciąża pozwaną, a nie powódkę.

Również twierdzenia pozwanej, iż nieuzasadnionym jest obciążenie jej przyszłymi opłatami leasingowymi skoro przedmiot leasingu został odebrany są niezasadne wobec jednoznacznej treści art. 70915 k.c. i § 24 ust. 4 OWUL.

Wobec powyższego uznając, że powódka wykazała roszczenie co do zasady oraz co do wysokości, a zarzuty pozwanej były nieuzasadnione Sąd zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 70 142,50 zł.

Rozstrzygnięcie o odsetkach miało oparcie w art. 481 k.c. Jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zgodnie z § 24 ust. 4 OWUL leasingobiorca w terminie 14 dni od rozwiązania umowy zobowiązany jest do zapłaty kwoty wynikającej z rozliczenia umowy leasingu. Powódka pismem z dnia 19 lipca 2012 r. (wysłanym na adres wskazany w umowie leasingu) wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 70 142,50 zł przedstawiając rozliczenie umowy leasingu (k. 53-56).

Na rozprawie w dniu 12 maja 2015 r. pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika wniosła o ewentualne rozłożenia zasądzonej kwoty na raty powołując się na trudną sytuację finansową.

W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie (art. 320 k.p.c.). Uprawnienie do rozłożenia świadczenia na raty dotyczy sytuacji, w których ze względu na stan majątkowy, rodzinny czy zdrowotny spełnienie świadczenia byłoby dla pozwanego niemożliwe do wykonania lub w każdym razie bardzo utrudnione i narażałoby jego lub jego bliskich na niepowetowane szkody.

Pozwana reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika oprócz własnych twierdzeń nie wykazała w żaden sposób, że jej sytuacja majątkowa, rodzinna uzasadnia rozłożenie zasądzonego świadczenia na raty. Nadto pozwana składając wniosek nie przedstawiła żadnej propozycji, co do wysokości rat i okresu spłaty.

Wobec powyższego Sąd nie znalazł podstaw do zastosowania art. 320 k.p.c. i rozłożenia zasądzonego świadczenia na raty.

Konsekwencją rozstrzygnięcia w przedmiocie żądania pozwu było rozstrzygnięcie o kosztach procesu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie z art. 98 k.p.c., stosując zasadę odpowiedzialności z wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Sąd zasądził od pozwanej, która w całości przegrała proces na rzecz powódki kwotę 4 494 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym: 1) opłatę od pozwu uiszczoną w elektronicznym postępowaniu upominawczym – 877 złotych, 2) koszty zastępstwa procesowego – 3 600 zł (zgodnie z § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu) oraz 3) opłatę skarbową od pełnomocnictwa – 17 zł.

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej.