Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego Grupa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. 68 493,74 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie. W uzasadnieniu wskazała, że pozwany nie uiścił na jego rzecz zapłaty z tytułu świadczonych usług pocztowych.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany Grupa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny.

12 sierpnia 2015 r. (...) S.A. zawarła z Grupą (...) sp. z o.o. umowę o świadczenie usług pocztowych. Strony ustaliły, że okresem rozliczeniowym będzie jeden miesiąc kalendarzowy, a podstawą rozliczeń finansowych będzie suma opłat za świadczone usługi w okresie rozliczeniowym, zgodnie z cennikami i warunkami cenowymi obowiązującymi w dniu realizacji usług. Operator pocztowy zobowiązał się wystawiać faktury w okresie 7 dni od zakończenia okresu rozliczeniowego, a usługobiorca zobowiązał się do regulowania wynikających z nich należności w terminie 14 dni od daty wystawienia faktury (§ 3 ust. 1 umowy).

(umowa, aneks i załączniki k. 22-45)

W toku wykonywania umowy (...) S.A. zrealizowała usługi pocztowe i wystawiła za nie wobec Grupy (...) sp. z o.o. faktury VAT opiewające na sumę 61 944,32 zł:

1.  3 grudnia 2015 r. na 92,25 zł (po korekcie) z terminem zapłaty 17 grudnia 2015 r.,

2.  7 stycznia 2016 r. na 1471,81 zł z terminem zapłaty 21 stycznia 2016 r.,

3.  3 marca 2016 r. na 1619,56 zł z terminem zapłaty 17 marca 2016 r.,

4.  5 maja 2016 r. na 1704,78 zł z terminem zapłaty 19 maja 2016 r.,

5.  3 czerwca 2016 r. na 2965,95 zł z terminem zapłaty 17 czerwca 2016 r.,

6.  5 lipca 2016 r. na 2904,06 zł z terminem zapłaty 19 lipca 2016 r.,

7.  3 sierpnia 2016 r. na 2287,79 zł z terminem zapłaty 17 sierpnia 2016 r.,

8.  5 września 2016 r. na 1823,08 zł z terminem zapłaty 19 września 2016 r.,

9.  5 października 2016 r. na 1885,71 zł z terminem zapłaty 19 października 2016 r.,

10.  4 listopada 2016 r. na 2092,69 zł z terminem zapłaty 18 listopada 2016 r.,

11.  5 grudnia 2016 r. na 2079,24 zł z terminem zapłaty 19 grudnia 2016 r.,

12.  4 stycznia 2017 r. na 2735,90 zł z terminem zapłaty 18 stycznia 2017 r.,

13.  3 lutego 2017 r. na 2827,68 zł z terminem zapłaty 17 lutego 2017 r.,

14.  3 marca 2017 r. na 2752,10 zł z terminem zapłaty 17 marca 2017 r.,

15.  5 kwietnia 2017 r. na 4762,72 zł z terminem zapłaty 19 kwietnia 2017 r.,

16.  5 maja 2017 r. na 4936,74 zł z terminem zapłaty 19 maja 2017 r.,

17.  5 czerwca 2017 r. na 4428,49 zł z terminem zapłaty 19 czerwca 2017 r.,

18.  5 lipca 2017 r. na 2315,70 zł z terminem zapłaty 19 lipca 2017 r.,

19.  3 sierpnia 2017 r. na 2540,93 zł z terminem zapłaty 17 sierpnia 2017 r.,

20.  5 września 2017 r. na 1669,21 zł z terminem zapłaty 19 września 2017 r.,

21.  4 października 2017 r. na 2110,68 zł z terminem zapłaty 18 października 2017 r.,

22.  6 listopada 2017 r. na 2837,29 zł z terminem zapłaty 20 listopada 2017 r.,

23.  5 grudnia 2017 r. na 3266,88 zł z terminem zapłaty 19 grudnia 2017 r.,

24.  4 stycznia 2018 r. na 1686,36 zł z terminem zapłaty 18 stycznia 2018 r.,

25.  5 lutego 2018 r. na 996,79 zł z terminem zapłaty 19 lutego 2018 r.,

26.  5 marca 2018 r. na 1149,93 zł z terminem zapłaty 19 marca 2018 r.

(faktury k. 48-74)

Usługi objęte fakturami zostały wykonane w całości przez operatora pocztowego, a Grupa (...) sp. z o.o. nie zgłaszała zastrzeżeń co do prawidłowości ich wykonania.

(okoliczność bezsporna)

Stan faktyczny w sprawie był bezsporny, a nadto potwierdzały go powołane dokumenty złożone do akt.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty nie zaprzeczył jednoznacznie żadnym okolicznościom faktycznym powoływanym przez powoda. Ogólnikowe „zaprzeczenie wszystkim okolicznościom wyraźnie nieprzyznanym” jest procesowo bezskuteczne (por. wyrok Sądu Najwyższego z 9 lipca 2009 r., III CSK 341/08). Na stronie postępowania ciąży obowiązek konkretnego wskazywania faktów, którym przeczy (art. 210 § 2 k.p.c.). Świadomość tę winien mieć profesjonalny pełnomocnik reprezentujący pozwanego. Wymogi mają znaczenie wobec możliwości ustalania przez sąd faktów nieobjętych oświadczeniem na podstawie art. 230 k.p.c. W związku z tą uwagą, sąd ustalił jako okoliczność bezsporną fakt prawidłowego wykonania przez powoda usług objętych fakturami.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje.

Powództwo podlegało uwzględnieniu w przeważającej części.

Na wstępie należy wskazać, że strony łączyła umowa o świadczenie usług pocztowych, do której zastosowanie znajdują przepisy ustawy z 23 listopada 2012 r. Prawo pocztowe (Dz. U. z 2020 r., poz. 1041) stosownie do art. 14 pkt 1 w zw. z art. 2 ust. 1 ustawy. Na pozwanym ciążył obowiązek uiszczania opłat za świadczone usługi pocztowe, wynikających z umowy i cennika (art. 22 ustawy).

Bezsporne w sprawie było wykonanie przez powoda usług pocztowych objętych dołączonymi do pozwu fakturami oraz brak zapłaty za nie ze strony pozwanego.

Pozwany podniósł zarzut przedawnienia roszczeń z powołaniem się na treść art. 93 ust. 2 ustawy Prawo pocztowe, przewidujący 12-miesięczny termin przedawnienia. W ocenie sądu przepis ten nie znajdował zastosowania do roszczeń dochodzonych przez powoda. Powołany przepis dotyczy wyłącznie roszczeń odszkodowawczych przysługujących nadawcy lub adresatowi z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania przez operatora pocztowego usług pocztowych, nie zaś roszczeń operatora pocztowego z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi pocztowe. Przemawia za tym wykładnia systemowa normy. Należy zwrócić uwagę, że art. 93 ust. 2 ustawy został umieszczony w rozdziale 8 ustawy pt. „Odpowiedzialność operatora pocztowego oraz postępowanie reklamacyjne”. W rozdziale tym uregulowane zostały wyłącznie kwestie związane z odpowiedzialnością operatora pocztowego. Nadto, użytego w art. 93 ust. 2 ustawy zwrotu „roszczenia dochodzone na podstawie ustawy” nie można interpretować w oderwaniu od art. 93 ust. 1 i 3 ustawy, stanowiących o wyczerpaniu drogi postępowania reklamacyjnego przysługującej nadawcy i adresatowi w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania przez operatora usługi pocztowej. Nie znajdują one zastosowania w stosunku do roszczeń operatora pocztowego. Nie można również tracić z pola widzenia, że art. 93 ust. 2 jako początek biegu terminu przedawnienia wskazuje na termin nadania przesyłki. Mając na względzie odmienne zasady określające wymagalność wzajemnych roszczeń stron, taka regulacja w przypadku roszczeń operatora o zapłatę nie znajduje uzasadnienia. Biorąc pod uwagę przytoczone argumenty, w ocenie sądu użyte w art. 93 ust. 2 ustawy określenie „roszczenia” dotyczy wyłącznie roszczeń, o których mowa w rozdziale 8 ustawy, tj. roszczeń nadawcy lub adresata wobec operatora z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania usług pocztowych. Interpretacja taka została również zaaprobowana w orzecznictwie (por. uzasadnienie wyroku Sądu Okręgowego w B. z 22 stycznia 2015 r., VIII Ga 217/14).

Uznać w rezultacie należy, że ustawa Prawo pocztowe nie zawiera w swej treści szczególnej regulacji prawnej dotyczącej przedawnienia roszczeń operatora pocztowego z tytułu wynagrodzenia za świadczone usługi pocztowe. Wobec tego, w sprawie znajduje zastosowanie trzyletni termin przedawnienia, wynikający z art. 118 k.c.

W konsekwencji, podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia okazał się zasadny jedynie w odniesieniu do należności 92,25 zł (wartość faktury po korekcie – k. 48-49), wymagalnej od 18 grudnia 2015 r. Zgodnie z dyspozycją art. 118 zd. 2 k.c. w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z 13 kwietnia 2018 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1104) termin przedawnienia roszczenia upłynął 31 grudnia 2018 r. Pozew w sprawie został wniesiony 15 marca 2019 roku. Wyłącznie w tym zakresie powództwo podlegało oddaleniu, natomiast zsumowane roszczenia o wartości 61 852,07 zł podlegały uwzględnieniu.

W związku z popadnięciem przez pozwanego w opóźnienie w spełnieniu świadczeń za usługi pocztowe, na uwzględnienie zasługiwało żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. Powód skapitalizował odsetki od dat wymagalności świadczeń z poszczególnych faktur do 30 kwietnia 2018 r. W tym zakresie sąd oddalił żądanie wyłącznie w zakresie dotyczącym uznanego za przedawnione świadczenia 92,25 zł, od którego skapitalizowane odsetki wyniosły 20,71 zł. W pozostałej części, tj. co do 6528,71 zł żądanie zasądzenia odsetek skapitalizowanych było zasadne.

Zasadne było żądanie zasądzenia dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie od należności głównej od 1 maja 2018 r. do dnia zapłaty. Podobnie, zasadne było żądanie zasądzenia odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty skapitalizowanych odsetek na podstawie art. 482 § 1 k.c. od 1 maja 2018 r. do dnia zapłaty.

Jako że powód wygrał sprawę w przeważającej części sąd obciążył pozwanego obowiązkiem zwrotu kosztów procesu w całości na podstawie art. 100 k.p.c. Na koszty procesu poniesione przez powoda złożyły się 3425 zł opłaty od pozwu, 5400 zł stawki wynagrodzenia pełnomocnika wykonującego zawód radcy prawnego (na podstawie § 2 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych) oraz 17 zł opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Sąd oddalił wniosek o nadanie wyrokowi rygoru natychmiastowej wykonalności, albowiem powód nie powołał i nie uzasadnił zaistnienia jakichkolwiek przesłanek z art. 333 § 3 k.p.c.

(...)