Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 października 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Emil Ruciński

po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko A. G.

o zapłatę kwoty 5.565,75 zł

I.  utrzymuje w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany w dniu 22 stycznia 2016 roku przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. akt XVI GNc 192/16, w części dotyczącej odsetek ustawowych od kwoty 5.565,75 (pięć tysięcy pięćset sześćdziesiąt pięć 75/100) złotych od dnia 20 listopada 2015 roku do dnia 25 lutego 2016 roku oraz w zakresie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego;

II.  w pozostałej części, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym wydany w dniu 22 stycznia 2016 roku przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w sprawie o sygn. akt XVI GNc 192/16, uchyla i postępowanie umarza wobec cofnięcia powództwa w zakresie kwoty należności głównej 5.565,75 zł wraz ze zrzeczeniem się roszczenia;

III.  nakazuje zwrócić pozwanemu A. G. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. kwotę 1 (jeden) złotych tytułem zwrotu nadpłaconej części opłaty sądowej od zarzutów od nakazu zapłaty.

Sygn. akt XVI GC 2819/16

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 5 stycznia 2016 roku (...) S.A. w W. wniósł o zasądzenie od A. G. kwoty 5.565,75 złotych wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 20 listopada 2015 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony zawarły umowę o świadczenie usług faktoringowych, na podstawie której powód zobowiązał się do nabywania i finansowania niewymagalnych i nieobciążonych prawami osób trzecich wierzytelności przysługujących pozwanemu z tytułu wykonywania umów handlowych. Tytułem zabezpieczenia pozwany wystawił weksel własny in blanco opatrzony klauzulą „bez protestu” oraz „na zlecenie” wraz z deklaracją wekslową upoważniającą powoda do wypełnienia weksla w przypadku niewywiązania się przez pozwanego z postanowień umowy. Wobec braku terminowej spłaty należności, powód zawiadomił pozwanego o wypełnieniu weksla oraz wezwał do zapłaty kwoty 5 565,75 zł, jednak pomimo upływu terminu płatności pozwany nie zapłacił sumy wekslowej. ( pozew k. 2-6).

W dniu 22 stycznia 2016 r. Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. XVI Wydział Gospodarczy wydał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla, w którym uwzględnił w całości roszczenie powodowej spółki ( nakaz k. 46).

Od nakazu zapłaty pozwana strona złożyła zarzuty, w których podniosła, iż świadczenie dochodzone niniejszym pozwem zostało spełnione w dniu 25 lutego 2016 r. wnosząc o uchylenie nakazu zapłaty w całości i oddalenie powództwa. ( zarzuty k. 66-67).

Na rozprawie w dniu 19 października 2016 r. pełnomocnik powoda cofnął powództwo wraz ze zrzeczeniem się roszczenia co do kwoty należności głównej w wysokości 5 565,70 zł podtrzymując jednocześnie żądanie w zakresie odsetek oraz kosztów procesu wnosząc o utrzymanie nakazu w mocy w tej części.

Na podstawie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie w postaci dokumentów Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 25 lipca 2014 r. (...) S.A. z siedzibą w W. jako (...) prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą I. A. G. jako faktorant zawarli umowę o świadczenie usług faktoringowych. Przedmiotem zawartej umowy o świadczenie usług faktoringowych (...) nr (...) było nabywanie i finansowanie przez faktora, na zasadach określonych w Regulaminie świadczenia usług faktoringowych (...) niewymagalnych i nieobciążonych prawami osób trzecich wierzytelności pieniężnych przysługujących faktorantowi z tytułu wykonywanych umów handlowych (pkt. 1 umowy). W ramach umowy (...) zobowiązał się do nabywania wskazanych przez F. wierzytelności przysługujących F. od kontrahentów z tytułu wykonywanych umów (pkt. 2 umowy). (...) z tytułu świadczonych usług przysługiwało wynagrodzenie zaś jego wysokość została określona w Regulaminie i Tabeli Opłat i Prowizji stanowiącej załącznik nr 1 do Umowy (pkt. 4 umowy). Umowa została zawarta na czas nieokreślony (§25 regulaminu) i wchodziła w życie z chwilą jej zawarcia. A. G. został przyznany limit faktoringowy w wysokości 50 000 zł. (...) S.A. z siedzibą w W. z tytułu udzielenia limitu faktoringowego przysługiwała prowizja ustalona na 2,99%. ( dowód: Umowa wraz z załącznikami k. 7-13, regulamin świadczenia usług faktoringowych k. 14-23).

W dniu 3 listopada 2015 r. powód wezwał pozwanego A. G. do wykupu weksla na kwotę 5 565,75 zł, którego termin płatności wyznaczono na dzień 19 listopada 2015 r. (bezsporne, nadto dowód: wezwanie do wykupu weksla k. 27)

Pozwany A. G. w dniu 25 lutego 2016 r. przekazał na rzecz powodowej spółki kwotę 5 565,75 zł. (bezsporne nadto dowód: potwierdzenie przelewu k. 68)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów złożonych do akt sprawy oraz w oparciu o fakty przyznane (art. 230 k.p.c.). Autentyczność złożonych dokumentów nie była kwestionowana. Dokumenty te w większości stanowiły dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., a Sąd stosownie do treści art. 233 § 1 k.p.c. dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia stanu faktycznego a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Strony niniejszego postępowania łączyła umowa o świadczenie usług faktoringowych.

W kodeksie cywilnym brak jest regulacji dotyczących umowy faktoringu. Umowę taką zalicza się do umów nienazwanych, zawieranych w ramach swobody umów, do której mają zastosowanie przepisy ogólne prawa zobowiązań. Istotą tego rodzaju umów jest wykup przez podmiot świadczący usługę faktoringu nieprzeterminowanych wierzytelności przedsiębiorstw należnych im od kontrahentów (odbiorców) z tytułu dostaw i usług. Z powyższego wynika, że umowa o świadczenie usług faktoringowych kształtowana jest na podstawie art. 353 ¹ k.c. zgodnie z którym strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W zasadzie wszystkie okoliczności faktyczne w niniejszej sprawie były bezsporne pomiędzy stronami. Pozwany w zarzutach od nakazu zapłaty wniósł jedynie o uchylenie nakazu zapłaty z uwagi na spełnienie świadczenia. Nie kwestionował powództwa ani co do zasady ani co do wysokości.

Zgodnie z art. 496 k.p.c. po przeprowadzeniu rozprawy sąd wydaje wyrok, w którym nakaz zapłaty w całości lub w części utrzymuje w mocy albo go uchyla i orzeka o żądaniu pozwu, bądź też postanowieniem uchyla nakaz zapłaty i pozew odrzuca lub postępowanie umarza.

Zgodnie zaś z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Z uwagi na fakt, iż termin wykupu weksla upływał w dniu 19 listopada 2015 r., dłużnik pozostawał w zwłoce od dnia 20 listopada 2015 r., a zatem żądanie odsetek należało uznać za uzasadnione. Z uwagi zaś na spełnienie świadczenia przez pozwanego odsetki należało zasądzić do dnia spełnienia należności głównej tj. do 25 lutego 2016 r.

Wobec powyższego Sąd utrzymał nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla wydany w dniu 22 stycznia 2016 r. przez Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. w części dotyczącej odsetek ustawowych od kwoty 5 565,75 zł od dnia 20 listopada 2015 r. do dnia 25 lutego 2016 r. oraz w zakresie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, o czym orzekł w punkcie I.

Wobec cofnięcia powództwa wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty należności głównej, nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym z weksla w części dotyczącej kwoty 5 565,75 zł należało uchylić i postępowanie umorzyć w myśl art. 355 k.p.c. w zw. z art. 496 k.p.c., o czym orzeczono w punkcie II wyroku.

Cofnięcie pozwu jest skuteczne i nie wymaga zgody pozwanego, albowiem zgodnie z treścią art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia aż do wydania wyroku. Sąd nie znalazł podstaw, aby cofnięcie pozwu uznać za niedopuszczalne w świetle przepisu art. 203 § 4 k.p.c.

Odnosząc się do zwrotu kosztów procesu, stwierdzić należy, że co do zasady stronę cofającą powództwo należy uznać za stronę przegrywającą proces (art. 203 § 3 k.p.c.), jednakże z wyjątkiem wypadku, kiedy cofnięcie powództwa nastąpiło na skutek spełnienia świadczenia w toku procesu. W takim przypadku należy uznać, że strona pozwana dała powód do wytoczenia powództwa i w konsekwencji należy potraktować ją jako przegrywającą proces (orzeczenie SN z dnia 21 lipca 1951 r., C 593/51, OSN 1952, nr 2, po. 49), skoro np. zapłaciła powódce kwotę wskazaną w pozwie już po wytoczeniu powództwa (postanowienie Sądu Apelacyjnego w B. z dnia 30 listopada 1995 r. w B. OSA 1996/7-8/34 Sygn. I ACz 366/95).

W niniejszej sprawie, stronę pozwaną należy uznać za przegrywającą proces, bowiem jak wynika akt sprawy, świadczenie zostało spełnione przez pozwanego wpłatą dokonaną w dniu 22 lutego 2016 r.

W pkt III sentencji wyroku Sąd nakazał zwrócić pozwanemu ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. kwotę 1 zł, orzekając na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594, j.t. ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, Sąd z urzędu zwraca stronie różnicę między opłatą pobraną od strony a opłatą należną. Ponieważ pozwany uiścił opłatę od zarzutów w wysokości 189,00 zł podczas, gdy opłata winna wynosić 188,00 zł sąd orzekł o zwrocie nadpłaty.