Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Paweł Cegiełka

po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2016 r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 615 zł

I.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. kwotę 615 (sześćset piętnaście) złotych wraz z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia 27 października 2011 roku do dnia zapłaty;

II.  w pozostałej części, w zakresie odsetek w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia 29 lipca 2011 roku do dnia 26 października 2011 roku, powództwo oddala;

III.  zasądza od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powoda (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą we W. kwotę 228 (dwieście dwadzieścia osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

IV.  nakazuje zwrócić pozwanemu Towarzystwu (...) Spółce akcyjnej z siedzibą w W. ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. kwotę 56,25 (pięćdziesiąt sześć 25/100) złotych tytułem niewykorzystanej części zaliczki na wynagrodzenie biegłego.

Sygn. akt XVI GC 2212/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 27 czerwca 2014 r. powód (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością we W. (dalej: (...) Sp. z o.o.) wniósł o zasądzenie od pozwanego Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. (dalej: (...) S.A.) kwoty 615,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 29 lipca 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu powód wskazał, iż dochodzona kwota należna jest mu tytułem niewypłaconej części odszkodowania obejmującego zwrot poniesionych przez powoda kosztów opinii niezależnego rzeczoznawcy z tytułu wypadku komunikacyjnego objętego umową ubezpieczenia od odpowiedzialności cywilnej. Powód wskazał, iż prawo do odszkodowania nabył od poszkodowanego S. O. w drodze umowy przelewu wierzytelności ( pozew k. 2-4).

W dniu 24 lipca 2014 r. referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym dla miasta stołecznego Warszawy w W. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygnaturze akt XVI GNc 4075/14, w którym nakazał zapłatę kwoty żądanej pozwem wraz z odsetkami oraz zwrot kosztów procesu (nakaz zapłaty k. 29).

Pozwany zaskarżył powyższy nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował dochodzone roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości. W pierwszej kolejności pozwany wskazał na to, iż powód nie wykazał, że poniósł jakiekolwiek koszty związane ze sporządzeniem wskazanej w pozwie opinii rzeczoznawcy. Nadto pozwany podniósł, iż koszt w/w opinii jest jego zdaniem zawyżony, gdyż opinia ta została sporządzona na podstawie wcześniej opracowanej kalkulacji przez pozwanego. Pozwany zarzucił tym samym, iż poszkodowany naruszył obowiązek minimalizacji szkody ( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 39-41v.)

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 sierpnia 2008 r. doszło do zdarzenia objętego umową ubezpieczenia OC zawartą pomiędzy poprzednikiem prawnym (...) S.A. – (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. (dalej: (...) S.A.) a sprawcą kolizji, w wyniku której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...) należący do poszkodowanego S. O. (dalej: poszkodowany) ( okoliczności bezsporne ).

W dniu 11 stycznia 2010 r. (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy cesji wierzytelności nabyła od poszkodowanego prawo do odszkodowania za szkodę związaną ze wskazanym zdarzeniem. W procesie likwidacji szkody (...) S.A. określiła wartość należnego odszkodowania na kwotę 4 990,21 zł i dokonała wypłaty wskazanej kwoty. (...) Sp. z o.o. nie zgodziła się z wyceną wartości szkody i zleciła sporządzenie na swoją rzecz kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu A. K. – niezależnemu rzeczoznawcy z zakresu wyceny pojazdów, kosztorysów i rekonstrukcji wypadków drogowych prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) ( okoliczności bezsporne ).

W kalkulacji naprawy z dnia 31 maja 2011 r. rzeczoznawca A. K. wycenił szkodę w pojeździe na kwotę 11 987,23 zł brutto ( dowód : kalkulacja naprawy nr (...) k.18-20v., zeznania świadka A. K. k. 121-121 v.).

W dniu 14 czerwca 2011 r. A. K. wystawił na rzecz (...) Sp. z o.o. fakturę VAT na kwotę 500 zł netto (615,00 zł brutto) tytułem kosztów wykonania opinii technicznej w sprawie S. O.. W dniu 30 grudnia 2011 roku (...) Sp. z o.o. dokonała płatności kwoty 615,00 zł na rzecz (...) Biuro Usług (...) ( dowód : faktura VAT k. 21, potwierdzenie transakcji k. 79, zeznania świadka A. K. k. 121-121v., zeznania prezesa powodowej spółki (...) k. 121-121v.).

Wysokość rynkowych kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 28 sierpnia 2008 r. samochodu marki V. o nr rej. (...), z uwzględnieniem okoliczności niniejszej sprawy mogła wynosić ok. 500 zł netto ( dowód : opinia biegłego sądowego K. W. k. 131-137)

Pismem datowanym na dzień 18 lipca 2011 r. (...) Sp. z o.o. wezwała (...) S.A. do zapłaty kwoty 7 612,02 zł tytułem odszkodowania za zdarzenie drogowe z dnia 28 sierpnia 2008 r., w tym kwoty 615,00 zł tytułem kosztów sporządzenia opinii przez rzeczoznawcę A. K. ( dowód : wezwanie do zapłaty wraz z potwierdzeniem nadania k. 22-24v.).

W odpowiedzi na powyższe pismo datowanej na dzień 26 września 2011 r. (...) S.A. wskazała, iż nie znajduje podstaw do zmiany decyzji z dnia 24 września 2008 r. o wypłacie odszkodowania w wysokości 4 990,21 zł. (...) S.A. wykonała w przedmiotowej sprawie w dniu 18 października 2011 r. własną kalkulację naprawy wyceniając koszt naprawy pojazdu marki V. o nr rej.: (...) na kwotę 12 101,18 zł brutto ( dowód : odpowiedź na wezwanie do zapłaty k. 25, kalkulacja naprawy sporządzona przez (...) Asekuracja k. 58-61).

Nakazem zapłaty z dnia 28 września 2011 r. w sprawie o sygn. akt GNc 4032/11 Sąd Rejonowy dla W. IV Wydział Gospodarczy zasądził od (...) S.A. na rzecz (...) Sp. z o.o. kwotę 6 997,02 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty od dnia 24 września 2008 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 1 305 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. Nakaz ten w dniu 03 listopada 2011 r. został zaopatrzony w klauzulę wykonalności ( dowód: nakaz zapłaty z dnia 28 września 2011 r. – k. 26).

Powołany powyżej stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty, które nie budziły wątpliwości co do ich autentyczności. Dokumenty te w większości stanowiły dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., stosownie więc do treści art. 233 § 1 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne.

Ustaleń faktycznych w sprawie Sąd dokonał również w oparciu o pisemną opinię biegłego K. W. sporządzoną w niniejszym postępowaniu, albowiem okoliczności, na które dowód z opinii biegłego został dopuszczony były sporne, a ich ustalenie wymagało wiedzy specjalistycznej, której Sąd nie posiadał. Opinię biegłego ustalającą wysokość rynkowych kosztów sporządzenia kalkulacji naprawy uszkodzonego pojazdu w przedmiotowej sprawie na ok. 500 zł netto Sąd uznał za spójną i jasną, a co za tym idzie rzetelną. Opinia wydana została po wszechstronnym rozważeniu okoliczności sprawy na podstawie dokumentacji zawartej w aktach sprawy i dlatego Sąd oparł na niej swoje ustalenia. Ponadto żadna ze stron nie wnosiła o dopuszczenie dowodu z uzupełniającej opinii biegłego.

Sąd dopuścił również dowód z zeznań świadka A. K. oraz powoda A. B. – prezesa (...) Sp. z o.o. Świadek A. K. zeznał, iż wykonał kalkulację naprawy pojazdu marki V. o nr rej.: (...) uszkodzonego w wyniku kolizji z dnia 28 sierpnia 2008 r. oraz, że otrzymał za tę kalkulację wynagrodzenie od powoda w kwocie 615,00 zł brutto. Wskazał, iż swoją opinię wykonał przede wszystkim na podstawie akt szkodowych pozwanego, a jej sporządzenie zajęło mu ok. 4 godzin. Powód A. B. wskazał, iż skorzystanie z usług specjalisty A. K. w przedmiotowej sprawie było konieczne, albowiem on nie mógłby dokonać wiarygodnego oszacowania szkody z uwagi na nieposiadanie specjalistycznej wiedzy w tym zakresie.

Zeznania zarówno świadka A. K. jak i powoda A. B. były spójne i logiczne oraz potwierdzały okoliczności wynikające z dokumentów zgromadzonych w materiale dowodowym niniejszej sprawy toteż Sąd dał im wiarę w całości.

Sąd zważył co następuje:

Powództwo było zasadne co do kwoty 615 zł z odsetkami w wysokości ustawowej za opóźnienie od dnia 27 października 2011 r. do dnia zapłaty. Roszczenie odsetkowe dalej idące podlegało oddaleniu.

Roszczenie powoda ma swoją podstawę w normie art. 822 § 1 k.c. w zw. z art. 509 § 2 k.c. Powód nabył wierzytelność ze wszystkimi prawami od poszkodowanego. Zgodnie z powołanym przepisem przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Roszczenie powoda znajduje nadto podstawę w normie określonej w art. 34 ust. 1 Ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r. Nr. 124 poz. 1152 ze zm.).

Ustalając wysokość należnego powodowi odszkodowania, trzeba mieć na uwadze, iż świadczenie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego winno w pierwszej kolejności korespondować z zasadą pełnej kompensaty poniesionej szkody wyrażonej w art. 361 § 2 k.c., ale jednocześnie powinno obejmować tylko niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu, ustalone według cen występujących na rynku lokalnym (tak Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 czerwca 2003 r. wydanej w sprawie o sygn. akt III CZP 32/03 (LEX nr 78592). W niniejszej sprawie powód, nie godząc się z wysokością wyliczonego przez pozwaną i wypłaconego odszkodowania, zlecił rzeczoznawcy A. K. prowadzącemu działalność gospodarczą pod firmą (...) weryfikację kosztów naprawy pojazdu ustalonych przez stronę pozwaną. Poniesienie kosztów tej kalkulacji w wysokości 615 zł brutto zostało przez stronę powodową wykazane potwierdzeniem przelewu z dnia 30 grudnia 2011 r., którego tytuł, kwota oraz nazwa kontrahenta odpowiada opisowi faktury wystawionej przez rzeczoznawcę A. K. (faktura, k. 21, potwierdzenie przelewu, k. 79).

Z opinii wydanej przez tego rzeczoznawcę w dniu 31 maja 2011 r. wynikał koszt naprawy pojazdu – w kwocie 11 987,23 zł brutto, a zatem był on znacznie wyższy od kosztorysu pierwotnie ustalonego przez pozwanego, bo o kwotę 6 997,02 zł. Bezsporne w przedmiotowej sprawie jest, że pozwany na etapie postępowania likwidacyjnego zaniżył wartość należnego powodowi odszkodowania o prawie 60% z tytułu kosztów naprawy uszkodzonego pojazdu. Pozwany nie kwestionował wysokości kwoty tytułem odszkodowania w związku ze zdarzeniem z dnia 28 sierpnia 2008 r., gdzie uszkodzeniu uległ pojazd marki V. o nr rej. (...) zasądzonej nakazem zapłaty z dnia 28 września 2011 r. w sprawie o sygn. akt GNc 4032/11 wydanym przez Sąd Rejonowy dla W. IV Wydział Gospodarczy. Pozwany zarzucił jednak, iż jego zdaniem koszt opinii A. K. był zawyżony, gdyż ta została sporządzona na podstawie wcześniej sporządzonej kalkulacji przez pozwanego. Z zarzutem bazowania przez rzeczoznawcę powoda na opinii rzeczoznawcy pozwanego nie sposób się zgodzić ze względu na datę wydania opinii pozwanego załączonej do akt niniejszego postępowania późniejszej niż data sporządzenia kalkulacji przez A. K. tj. 18 października 2011 r. Logicznym jest bowiem, iż rzeczoznawca, któremu wykonanie opinii zlecił powód, a które to zlecenie wykonał on w dniu 31 maja 2011 r., nie mógł opierać się na kalkulacji sporządzonej przez pozwanego w dniu 18 października 2011 r. Nadto z dowodu z opinii biegłego, której strony zasadniczo nie kwestionowały jasno wynika, iż koszt 500 zł netto za przygotowanie wyżej wskazanej opinii można uznać za stawkę rynkową czyli ani zawyżoną, ani zaniżoną.

Koszty poniesione przez powoda tytułem sporządzenia prywatnej opinii są zasadne w sytuacji, gdy pozwane towarzystwo odmawia zaspokojenia roszczenia poszkodowanego, który decyduje się następnie w celu obrony swoich uzasadnionych interesów na wykonanie prywatnej opinii. Taka też sytuacja miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Pozwany przyjął wartość szkody, z którą nie zgodził się powód. W takim stanie rzeczy zdecydował się on skorzystać z prywatnej opinii, która nie potwierdziła stanowiska pozwanego. Wartość szkody wskazaną przez rzeczoznawcę, z którego usług skorzystał pozwany należy uznać za wiarygodną, z uwagi na wydany później na jej podstawie, zaopatrzony w klauzulę wykonalności nakaz zapłaty. Tym samym taka sytuacja procesowa pozwala uznać, iż poniesione koszty na prywatną opinię były potrzebne. W ocenie Sądu koszty prywatnej opinii sporządzonej na zlecenie powoda było obiektywnie uzasadnione i konieczne. Powód, bowiem mógł nie posiadać fachowej wiedzy, aby zweryfikować poprawność przedstawionej kalkulacji i wyliczonego odszkodowania przez ubezpieczyciela. Reasumując należy stwierdzić, iż strona powodowa poniosła również szkodę polegającą na konieczności poniesienia wydatków na prywatną ekspertyzę w postępowaniu przedsądowym i pozostawała ona w normalnym związku przyczynowym ze szkodą spowodowaną wypadkiem komunikacyjnym.

W obecnej dobie znacznego skomplikowania stosunków społecznych, specjalistycznego charakteru niektórych sfer działalności, nie można odmówić, zwłaszcza w sprawach o odszkodowanie, weryfikacji stanowiska ubezpieczyciela przy użyciu prywatnych opinii. Jeśli prywatna opinia faktycznie wykaże niezasadność stanowiska ubezpieczyciela, jej koszt stanowi dalszy element odszkodowania, albowiem do jego powstania przyczynił się ubezpieczyciel. Inny wniosek należy wywieźć w przypadku gdy opinia potwierdzi stanowisko ubezpieczyciela. Trudno wówczas uznać, iż jej koszt powinien pokryć ubezpieczyciel, albowiem wydając prawidłową decyzję nie może ponosić kosztów jej weryfikacji. Tak więc działanie poszkodowanego zlecającego prywatną ekspertyzę stanowi ryzyko poszkodowanego. Należy zaznaczyć, iż stanowisko to znalazło odzwierciedlenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego. W uchwale z dnia 18 maja 2004 r. (III CZP 24/04, OSNC 2005/7-8/117) Sąd Najwyższy stwierdził, iż odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może - stosownie do okoliczności sprawy - obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego.

Mając na względzie powyższe żądanie było zasadne na podstawie art. 361 k.c.

O odsetkach sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c. według wysokości ustawowej. Termin początkowy ich naliczania oznaczony został na podstawie art. 817 § 1 k.c. - tj. po upływie 30 dni od dnia zgłoszenia szkody z tego tytułu. Jako że, powódka nie wykazała kiedy zgłoszono ubezpieczycielowi szkodę tj. kiedy pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty, za datę pewną, od której liczony jest termin do wypłaty odszkodowania przyjęto datę wydania decyzji o odmowie wypłaty odszkodowania tj. dzień 26 września 2011 r. W efekcie powódce należą się odsetki od dnia 27 października 2011 roku do dnia zapłaty, a roszczenie odsetkowe dalej idące podlegało oddaleniu.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., mając na uwadze, że powód wygrał proces co do całości roszczenia głównego, a przegrał tylko co do nieznacznej kwoty żądanych odsetek, obowiązek zwrotu wszystkich kosztów procesu został nałożony na stronę pozwaną. Na uiszczone przez powoda koszty proces składają się: opłata od pozwu – 31 zł, koszty zastępstwa procesowego według stawki minimalnej na podstawie § 6 pkt 2 w zw. z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu. (Dz.U. 2013 nr 0 poz. 461) wraz z opłata skarbową od pełnomocnictwa – 197,00 zł.

W pkt IV sentencji wyroku Sąd orzekł o zwrocie pozwanemu niewykorzystanej zaliczki w kwocie 56,25 zł, na podstawie art. 80 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. Zgodnie z tym przepisem, Sąd z urzędu zwraca stronie różnicę między opłatą pobraną od strony a opłatą należną.