Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 21 października 2014 r. w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód (...) sp. z o.o. z siedzibą w C. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 2398,50 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 15 marca 2014 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji dochodzi zaspokojenia wierzytelności, przysługującej pierwotnemu wierzycielowi z tytułu wykonania na rzecz pozwanego usługi transportowej (pozew k. 2-5).

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w L. VI Wydział Cywilny w dniu 3 listopada 2011 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygn. VI Nc-e 1516931/14 (nakaz zapłaty k. 6)

Pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. w przepisanym terminie złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Pozwany zakwestionował roszczenie zarówno co do zasady jak i co do wysokości. Podniósł, iż do dnia złożenia sprzeciwu nie otrzymał żadnego dokumentu księgowego potwierdzającego zasadność roszczenia powoda. Wskazał również, iż z uwagi na nieotrzymanie faktury brak jest podstaw do twierdzenia, iż kwota żądana pozwem jest wymagalna, w związku z czym nieuprawnione jest również żądanie powoda o zapłatę odsetek ustawowych za zwłokę (sprzeciw k,7-8).

Postanowieniem z dnia 24 listopada 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w L. VI Wydział Cywilny działając w oparciu o art. 505(36) k.p.c. przekazał sprawę do rozpoznania przez Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W. – Wydział Gospodarczy.

Pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) powód cofnął powództwo w zakresie kwoty 23987,50 zł wskazując, iż w dniu 25 marca 2015 r. pozwany dokonał na rzecz powoda wpłaty w wysokości 2398,50 zł na poczet należności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Jednocześnie z uwagi na dokonanie wpłaty po wniesieniu pozwu, powód podtrzymał żądanie pozwu co do zapłaty odsetek w wysokości ustawowej od dnia wniesienia pozwu do dnia 25 marca 2014 r. oraz żądanie zwrotu kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (pismo z dnia 2.04.2015 r. k.19)

W odpowiedzi na cofnięcie pozwu, pozwany pismem z dnia 7 sierpnia 2015 r. wniósł o umorzenie postępowania w całości, oddalenie roszczenia powoda o zapłatę odsetek ustawowych od kwoty 2399 zł od dnia 15 marca 2014r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazał, iż w chwili wniesienia pozwu roszczenie powoda nie było roszczeniem wymagalnym, wobec czego nie dał powodu do wytoczenia powództwa ( pismo procesowe pełnomocnika pozwanego z dnia 7.08.2015r. k. 73-75)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. W. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą Firma Handlowo (...) wykonał na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. usługę transportową, której przedmiotem było przewóz kontenera na trasie P.-Z. koło L.. Odbiór przesyłki nastąpił w dniu 11 lutego 2014 r. ( bezsporne, ponadto list przewozowy k. 57).

W dniu 12 lutego 2014 r. Z. W. wystawił na rzecz (...) S.A. z siedzibą w W. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2398,50 zł z tytułu wykonania usługi transportowej – transport kontenera. Faktury tej Z. W. nie doręczył - (...) S.A. z siedzibą w W. ( bezsporne, ponadto faktura VAT k. 96).

W dniu 3 października 2014 r. pomiędzy Z. W. jako cedentem a (...) sp. z o.o. jako cesjonariuszem doszło do zawarcia powierniczego przelewu wierzytelności na podstawie którego Z. W., przeniósł bezpłatnie na cesjonariusza wierzytelność przysługująca mu w stosunku do (...) S.A. z siedzibą w W. objętą fakturą VAT nr (...) w wysokości 2398,50 zł ( Dowód: umowa cesji wraz z załącznikiem k. 53-54, odpis (...) sp. z o.o. k. 26-31);

Pismem datowanym na dzień 15 października 2014 r. (...) sp. z o.o. wezwał (...) S.A. z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 3030,04 zł tytułem zaspokojenia wierzytelności nabytej przez powoda. Do wezwania do zapłaty zostało dołączone zawiadomienie o zawartej w dniu 3 października 2014r. ze Z. W. umowy cesji wierzytelności objętej fakturą VAT nr (...) ( Dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 15 października 2014 r. k. 51, zawiadomienie o cesji k. 52, wyciąg z książki nadawczej k. 55)

W dniu 25 marca 2015 r. pozwana spółka (...) S.A. z siedzibą w W. zapłaciła na rzecz powoda kwotę 2398,50 zł tytułem należności głównej ( okoliczności bezsporne ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o niezaprzeczone twierdzenia obu stron, a także kopie dokumentów dołączonych do akt sprawy. Zgodność z oryginałem wyżej wskazanych kopii dokumentów nie była kwestionowana przez strony. Aczkolwiek złożone dokumenty stanowiły dokumenty prywatne w rozumieniu art. 245 k.p.c., to stosownie do treści art. 233 k.p.c. Sąd, dokonując ich oceny w ramach swobodnej oceny dowodów uznał je za wiarygodne i przydatne dla ustalenia faktycznego a w konsekwencji, poczynił na ich podstawie ustalenia faktyczne. Materialna moc dowodowa dokumentu prywatnego zależy bowiem od jego treści merytorycznej, zaś o materialnej mocy dowodowej dokumentów prywatnych rozstrzyga sąd zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów.

Sąd zważył, co następuje:

W pierwszej kolejności wskazać należy, że pismem z dnia 2 kwietnia 2015 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) powód cofnął pozew co do kwoty głównej w wysokości 2398,50 złotych. W uzasadnieniu wskazał, że pozwany po wniesieniu pozwu, uiścił na rzecz powoda kwotę 2398,50 zł. Jednocześnie w związku z tym, iż zapłata została dokonana po wniesieniu pozwu, powód podtrzymał żądanie zasądzenia odsetek w wysokości ustawowej od kwoty 2398,50 zł od dnia 15 marca 2014 r. do dnia 25 marca 2015 r. Cofnięcie powództwa we wskazanym zakresie nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy.

Stosownie do przepisu art. 203§1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli z cofnięciem połączone jest zrzeczeniem się roszczenia – aż do wydania wyroku. Zgodnie z art. 355 § 2 k.p.c. Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne (§ 1). Należy stwierdzić, że skoro w niniejszej sprawie nie ujawniły się okoliczności, które zgodnie z treścią art. 203 § 4 k.p.c. mogłyby prowadzić do uznania cofnięcia pozwu za niedopuszczalne, a cofnięcie pozwu nastąpiło przed rozpoczęciem rozprawy to powód wedle treści pisma procesowego z dnia 2 kwietnia 2015 r. cofnął pozew w zakresie kwoty 2398,50 zł ze skutkiem prawnym, co z kolei oznacza, że postępowanie w tym zakresie podlegało umorzeniu. O powyższym Sąd orzekła w pkt I sentencji wyroku.

W pozostałym zaś zakresie powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Podkreślić należy iż wątpliwości Sądu nie budzi legitymacja czynna strony powodowej. Zgodnie z art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. W wyniku przelewu na nabywcę przechodzi ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew wierzytelności. Oznacza to, że nabywca może nabyć w drodze przelewu tylko to co przysługiwało jego poprzednikowi. Powód zaś dokumentami w postaci umowy cesji oraz odpisem z KRS, wykazał, że nabył wierzytelność przysługującą zbywcy wobec dłużnika. Ponadto, zgodnie z art. 509 § 2 k.c. wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z tym prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Dlatego nabywca wierzytelności jest również uprawniony do żądania zapłaty odsetek za opóźnienie za okres, w jakim dłużnik uchybił terminowi płatności.

Wskazać należy, iż na początku przedmiotem żądania pozwu w niniejszej sprawie była zapłata kwoty odpowiadająca wysokości wynagrodzenia za wykonaną usługę transportową wraz z ustawowymi odsetkami. Na skutek uiszczenia przez pozwaną spółkę w toku postępowania należności głównej i cofnięcie przez powoda w tym zakresie powództwa z jednoczesnym podtrzymaniem powództwa w zakresie odsetek ustawowych przedmiotem postępowania stało się żądanie zapłaty odsetek za opóźnienie w zapłacie wynagrodzenia. Żądanie powoda oparte jest na art. 481. § 1 k.c. zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W niniejszej sprawie jak wskazywał pozwany termin spełnienia świadczenia wzajemnego tj. wypłaty wynagrodzenia za wykonaną usługę transportową nie został określony przez strony podstawowego stosunku prawnego. Termin ten nie wynika również ze złożonego listu przewozowego. W toku postępowania powód nie podjął także żadnej inicjatywy dowodowej dla wykazania okoliczności przeciwnych oraz nie kwestionował twierdzeń pozwanego w tym zakresie. Zastosowanie zatem znajdzie art. 455 k.c. zgodnie z którym jeżeli termin spełnienia świadczenia nie jest oznaczony, ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Jednocześnie jak wskazał Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 23 października 2001 r. w sprawie o sygn. akt I CKN 323/99 faktura, w której określony został termin jej płatności, jest wezwaniem do zapłaty w rozumieniu art. 455 k.c. W niniejszej sprawie wskazać należy, iż o ile Z. W. w dniu 12 lutego 2014 r. wystawił na rzecz (...) S.A. fakturę VAT nr (...) na kwotę 2398,50 zł z terminem płatności 30 dni, to faktury tej nie doręczył pozwanej spółce. Kopię faktury VAT pozwana spółka w rzeczywistości otrzymała dopiero w toku niniejszego postępowania wraz z doręczonym przez Sąd odpisem pozwu w dniu 20 maja 2015 r. (zpo k. 65). Od tego też dnia zaczął biec dla pozwanego 30 dniowy termin do zapłaty należności ujętej w fakturze VAT.

Dopiero po upływie tego terminu wie­rzy­ciel mógłby żądać od dłuż­nika speł­nie­nia świadcze­nia. Od dnia nastę­pu­ją­cego po dniu wyma­gal­no­ści, wie­rzy­ciel uprawniony byłby również do nali­czać odsetek ustawowych z tytułu opóźnienia.

W przedmiotowej sprawie pozwana spółka spełniła świadczenie w dniu 25 marca 2015 r., a zatem przed upływem terminu płatności. Tym samym - w ocenie Sądu– strona pozwana nie pozostawała w opóźnieniu w zapłacie i brak było podstaw do naliczania odsetek za okres objęty żądaniem pozwu.

O kosztach sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c., z którego to wynika, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw lub celowej obrony (zasada odpowiedzialności za wynik procesu). Powód w przedmiotowej sprawie cofnął powództwo w zakresie żądania głównego tj. kwoty 2398,50 zł. Cofnięcie, zaś powództwa nastąpiło w związku ze spełnieniem w toku postępowania przez pozwanego roszczenia głównego. Zasadą wynikająca z art. 203 § 2 i 3 k.p.c. jest, iż w przypadku cofnięcia pozwu obowiązek zwrotu kosztów procesu obciążą powoda. Jak ustalił Sąd w toku niniejszego postępowania spółka nie dała powodowi podstaw do wytoczenia przedmiotowego powództwa, bowiem na dzień złożenia pozwu roszczenie główne dochodzone pozwem nie było jeszcze wymagalne, nie było również wymagalne w dniu spełnienia świadczenia. Wobec powyższego w zakresie jakim postępowanie zostało umorzone powoda w rozumieniu przepisów o kosztach procesu, należy uznać za stronę przegrywającą sprawę. Ponadto roszczenie powoda o zapłatę odsetek za opóźnienie w spełnieniu świadczenie również okazało się bezzasadne i również w tym zakresie powód przegrał niniejsza sprawę. Mając na uwadze wynik postępowania Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu na które składały się kwota 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego zgodnie z § 6 pkt 3 Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) oraz kwota 17 zł uiszczona od dokumentu pełnomocnictwa.

z/ (...)