Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

Powód (...) spółka akcyjna z siedzibą w S. wniósł w dniu 9 sierpnia 2012 roku w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew przeciwko pozwanemu Przedsiębiorstwo (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. żądając zasądzenia kwoty 2.369,83 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwot:

- 1.369,83 zł od dnia 19 sierpnia 2009 roku do dnia zapłaty,

- 1.000,00 zł od dnia 21 lutego 2010 roku do dnia zapłaty.

Powód wniósł również o zasądzenie na jego rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. Powoda reprezentował radca prawny.

W uzasadnieniu powód wskazał, że dochodzona pozwem kwota stanowi zobowiązanie pozwanego z umowy ubezpieczenia. Składka ubezpieczeniowa nie została zapłacona w podanej przez powoda kwocie i terminie, pomimo wezwania do zapłaty.

W dniu 3 października 2012 roku referendarz sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1474096/12 wydał nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym.

W dniu 8 listopada 2012 roku pozwany złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty, w którym zaskarżył nakaz w całości oraz wniósł o zasądzenie kosztów procesu, nakaz zapłaty utracił moc.

W uzasadnieniu pozwany podniósł, iż sporny jest fakt zawarcia umowy ubezpieczenia w formie pisemnej, ponieważ prezes zarządu pozwanej spółki nie podpisywał przedmiotowej umowy.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego (...) nr rej. (...). właścicielem pojazdu jest pozwany. Umowę zawarto w dniu 12 sierpnia 2009 roku. Okres ochrony trwał od 12 sierpnia 2009 roku do 11 sierpnia 2010 roku (umowa ubezpieczeniowa nr (...) – k. 34, wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia komunikacyjnego – k. 66-67, zeznania pozwanego – k. 106-107).

Pozwany zobowiązany był do zapłaty składki ubezpieczeniowej i spełnił świadczenie jedynie częściowo (twierdzenia pozwu, zeznania pozwanego).

W listopadzie 2009 roku samochód został skradziony, trwa postępowanie karne przygotowawcze.

Pismem z dnia 12 lipca 2010 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 2.590,75 zł w terminie do 19 lipca 2010 roku. (pismo powoda – k. 95).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty dołączone do akt sprawy. Wiarygodność przedłożonych w toku postępowania dokumentów nie była kwestionowana wzajemnie przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

Pozwany kwestionował podpis na wniosku o ubezpieczenie podnosząc, że nie jest to podpis jedynej osoby uprawnionej na podstawie wpisu do KRS do reprezentacji pozwanego – prezesa jego zarządu. Zgłosił na tę okoliczność wniosek o opinię biegłego za kresu grafologii. Sąd dowodu tego nie przeprowadził – nie było sporne pomiędzy stronami, że wniosku o ubezpieczenie pojazdu nie podpisał prezes zarządu pozwanego (powód tego nie twierdził, wskazywał jedynie na zawarcie umowy pomiędzy stronami o ubezpieczenie pojazdu pozwanego, a tę ostatnia okoliczność pozwany przyznał zarówno w czasie informacyjnego wysłuchania, jak w i trakcie przesłuchania).

Sąd dopuścił dowód z przesłuchania stron, ograniczając je do przesłuchania strony pozwanej reprezentowanej przez prezesa zarządu K. T. na okoliczność osoby podpisującej wniosek o ubezpieczenie, a z urzędu również na okoliczność ubezpieczenia u powoda pojazdu.

Pozwany nie wiedział, kto podpisał wniosek o zawarcie umowy ubezpieczenia komunikacyjnego, nie kwestionował natomiast faktu ubezpieczenia pojazdu u powoda.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie w całości.

Zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika, a dłużnik powinien świadczenie spełnić (art. 353 § 1 k.c.). Przedmiotem zobowiązania w przedmiotowej sprawie jest świadczenie pieniężne, którego spełnienie polega na zapłacie.

Posiadacz pojazdu mechanicznego jest obowiązany zawrzeć umowę obowiązkowego ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem posiadanego przez niego pojazdu (art. 23 ust. 1 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Pozwany będąc posiadaczem pojazdu mechanicznego był zobowiązany do zawarcia umowy powyższego ubezpieczenia.

Strony łączyła umowa ubezpieczenia przez powoda od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu (...) nr rej. (...), którego właścicielem jest pozwany.

Przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę (art. 805 § 1 k.c.). Zobowiązanie do zapłaty składki jest elementem przedmiotowo istotnym umowy ubezpieczenia.

Zgodnie z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Przepis ten na płaszczyźnie procesowej znajduje odzwierciedlenie w art. 232 zdanie pierwsze k.p.c., w świetle którego strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Zarówno istnienie zobowiązania, jak i jego wysokość, muszą zostać w procesie udowodnione, chyba, że nie są zaprzeczone.

Pozwany zaprzeczył, aby prezes jego zarządu podpisał wniosek o ubezpieczenie pojazdu, jednakże ta okoliczność nie była sporna, ale i nie miała znaczenia dla sprawy.

Brak jest w obowiązujących przepisach wymogu pisemnej formy wniosku o ubezpieczenie w ramach OC pod rygorem nieważności.

Ubezpieczyciel stosownie do wymagań zawartych w art. 809 k.c. zobowiązany jest jedynie do potwierdzenia zawarcia umowy ubezpieczenia dokumentem ubezpieczeniowym.

Nie ma znaczenia, że wniosku nie wypełnił i nie podpisał prezes zarządu pozwanego jeszcze z jednego powodu – za osobę prawną może działać nie tylko jej zarząd, ale i umocowany pełnomocnik. Skoro pozwany miał świadomość ubezpieczenia samochodu przez powoda, zapłacił część składki – oznacza to, że przystąpił do wykonywania umowy, a co z tego wynika – czuł się stroną umowy ubezpieczenia.

Powód domagał się zapłaty składki w zakresie tzw. ryzyka dobrowolnego za okres, przez który udzielał ochrony, co jest zgodne z Ogólnymi Warunkami Umowy, będącymi integralną częścią umowy. W zakresie ubezpieczenia obowiązkowego nieopłacenie składki w terminie nie powoduje ustania odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń (art. 12 ust. 2 Ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych). Powód miał obowiązek udzielać ochrony ubezpieczeniowej w zakresie ubezpieczenia obowiązkowego przez cały okres wskazany w umowie. Świadczeniem wzajemnym pozwanego jest zapłata składki za cały powyższy okres.

Z uwagi na powyższe, powództwo należało uwzględnić w całości, o czym orzeczono w punkcie 1 sentencji wyroku.

O kosztach Sąd orzekł w punkcie 2 sentencji wyroku, na podstawie art. 98 k.p.c. zgodnie z wynikiem sporu. Pozwany przegrał sprawę w całości. Na koszty procesu poniesione przez powoda, tj. 651,53 zł, składa się wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na kwotę 600 zł na podstawie § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.) wraz z kwotami 30 zł opłaty od pozwu, 17 zł kosztów opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i 4,53 innych kosztów, które Sąd uznał za niezbędne do celowego dochodzenia praw przez powoda (koszty pocztowe oraz opłata manipulacyjna za wniesienie pozwu).