Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 grudnia 2013 roku powód Syndyk Masy Upadłości (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w upadłości likwidacyjnej z siedzibą w K. wniósł o zasądzenie od pozwanej (...) Company spółki akcyjnej z siedzibą w P. kwoty 1.200 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 31 grudnia 2011 roku do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwu wskazano, że strony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podjęły współpracę polegając m.in. na pośrednictwie w sprzedaży pojazdów używanych. W zamian za spełniane na rzecz pozwanej świadczenia Spółce przysługiwało wynagrodzenie. W niniejszym postępowaniu powód dochodzi nieuiszczonego przez stronę pozwaną wynagrodzenia z tytułu sprzedaży używanego samochodu marki S. (...), stwierdzonego fakturą VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2011 roku, w której termin płatności określono na dzień 30 grudnia 2011 roku (pozew, k. 2-5).

Nakazem zapłaty z dnia 10 stycznia 2014 roku wydanym przez tut. Sąd w postepowaniu upominawczym strona pozwana została zobowiązana do zapłaty na rzecz powoda dochodzonej pozwem kwoty wraz z żądanymi odsetkami oraz kwoty 227 zł tytułem kosztów procesu, w tym kwoty 180 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego (nakaz zapłaty, k. 24).

Sprzeciwem od nakazu zapłaty strona pozwana zaskarżyła nakaz zapłaty w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych. Pozwana podniosła, że powód nie udowodnił, by przysługiwało mu dochodzone pozwem roszczenie, w szczególności nie wykazał istnienia pomiędzy stronami określonego stosunku obligacyjnego, z którego wynikać miałaby przysługująca mu względem pozwanej Spółki wierzytelność. Podniesiono nadto, iż załączona do pozwu faktura VAT, jako że stanowi ona wyłącznie dokument księgowy, nie może stanowić dowodu istnienia i wysokości roszczenia ze stosunku cywilnoprawnego. (sprzeciw od nakazu zapłaty, k. 29-32).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony niniejszego postępowania nawiązały współpracę gospodarczą polegającą na pośrednictwie przy sprzedaży samochodów używanych.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. w ramach wyżej opisanej współpracy pośredniczyła w sprzedaży używanego samochodu marki S. (...) o nr rej. (...). Z tego tytułu (...) Company spółka akcyjna z siedzibą w P. zobowiązana była do zapłaty do dnia 30 grudnia 2011 roku wynagrodzenia w wysokości 1.200 złotych.

W dniu 30 listopada 2011 roku (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. wystawiła z tego tytułu fakturę VAT nr (...), która została przyjęta, zaksięgowana i rozliczona podatkowo przez (...) Company spółkę akcyjną z siedzibą w P..

(dowód: faktura VAT nr (...) z dnia 30 listopada 2011 roku – k. 18, rozrachunki na dzień 31 lipca 2013 roku – k. 19, potwierdzenie salda – k. 20)

Postanowieniem Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach Wydział X Gospodarczy z dnia 27 lutego 2013 roku, sygn. akt X GU 223/12/11, ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku dłużnika – (...) sp. z o.o. z siedziba w K., wyznaczając Syndyka Masy Upadłości w osobie M. B..

(dowód: postanowienie Sądu Rejonowego Katowice – Wschód w Katowicach Wydział X Gospodarczy z dnia 27 lutego 2013 roku, sygn. akt X GU 223/12/11 – k. 21, informacja z rejestru przedsiębiorców KRS – k. 6-14)

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie zebranych w sprawie dokumentów, potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie adwokata.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako zasadne podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z ogólnymi regułami postępowania dowodowego, obowiązek przedstawienia dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy spoczywa na stronach, a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie spoczywa na stronie, która z tych faktów wywodzi skutki prawne – art. 6 k.c. w zw. z art. 3 k.p.c. w zw. z art. 232 k.p.c.

Stosownie do przepisu art. 144 ustawy z dnia 28 lutego 2003 roku Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz.U. z 2003 r. Nr 60, poz. 535 ze zm.), jeżeli ogłoszono upadłość obejmującą likwidację majątku upadłego, postępowania sądowe i administracyjne dotyczące masy upadłości mogą być wszczęte i dalej prowadzone jedynie przez syndyka lub przeciwko niemu. Wskazane postępowania syndyk prowadzi na rzecz upadłego, lecz w imieniu własnym. Zaznaczyć należy, iż wniesionym w niniejszej sprawie pozwem syndyk dochodzi roszczenia dotyczącego masy upadłości, a tym samym przysługuje mu legitymacja formalna do występowania w przedmiotowym postępowaniu.

Powód wniósł o zasądzenie wynagrodzenia z tytułu pośrednictwa w sprzedaży samochodu, szczegółowo opisanego w załączonej do pozwu fakturze VAT. Pozwana Spółka, wnosząc o oddalenie powództwa, podniosła zarzut niewykazania faktu zawarcia przez strony umowy, z której wynikałoby dochodzone pozwem roszczenie, zaznaczając, iż dowodu takowego nie stanowi przedłożona przez powoda faktura VAT nr (...).

Stosownie do treści art. 734 § 1 k.c. przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie. Stosownie zaś do treści art. 735 § 1 k.c. jeżeli ani z umowy, ani z okoliczności nie wynika, że przyjmujący zlecenie zobowiązał się wykonać je bez wynagrodzenia, za wykonanie zlecenia należy się wynagrodzenie. Do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu (art. 750 k.c.).

W ocenie Sądu powód wykazał, że przysługuje mu względem pozwanej Spółki roszczenie oraz dowiódł jego wysokości. Podkreślenia wymaga, iż sprzeciw pozwanej ograniczał się do analizy ciężaru dowodu w przedmiotowym procesie, nie odnosił się natomiast do stanu faktycznego przedstawionego w pozwie. Ponadto zarządzeniem z dnia 14 maja 2014 roku zobowiązano pełnomocnika pozwanej do wskazania, czy pozwana zaksięgowała i rozliczyła podatkowo fakturę objętą pozwem w terminie 14 dni pod rygorem uznania, że pozwana Spółka zaksięgowała i rozliczyła podatkowo wskazaną fakturę (k. 52). Pełnomocnik pozwanej nie udzielił na to zobowiązanie żadnej odpowiedzi, w konsekwencji Sąd przyjął, że pozwana zaakceptowała, zaksięgowała oraz rozliczyła podatkowo fakturę VAT nr (...), stwierdzającą należność dochodzona w niniejszym postępowaniu. Faktura jest dokumentem księgowym, rozliczeniowym, jednym z tzw. dowodów źródłowych, stwierdzających dokonanie danej operacji gospodarczej. Wystawienie faktury, następnie jej przyjęcie przez kontrahenta, zaksięgowanie bez żadnych korekt i zastrzeżeń daje podstawę do domniemania, że dokonywane w ewidencji księgowej zapisy są odzwierciedleniem rzeczywistego stanu, zgodnie z rzeczywistym przebiegiem zafakturowanej operacji gospodarczej (wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 24 października 2002 roku, I ACa 219/02). Pozwana nie podnosiła, aby prowadzone przez nią księgi rachunkowe nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji gospodarczych. W konsekwencji należało przyjąć domniemanie, że zaksięgowana faktura VAT dokumentuje rzeczywistą transakcję gospodarczą.

Podstawę rozstrzygnięcia w zakresie odsetek stanowił art. 481 § 1 k.c., stanowiący, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik nie ponosi odpowiedzialności. Jeżeli nie zastrzeżono odsetek umownych, należą się odsetki ustawowe (art. 481 § 2 k.c.). W fakturze VAT nr (...) termin płatności określono na dzień 30 grudnia 2011 roku, jako że zobowiązanie nie zostało wykonane we wskazanym terminie, powód był uprawniony do żądania odsetek za opóźnienie w wysokości ustawowej od dnia przypadającego po wyznaczonym terminie spełnienia świadczenia, tj. od dnia 31 grudnia 2011 roku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie wyżej powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie o kosztach postepowania znajduje podstawę w dyspozycji art. 98 § 1 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty procesu składają się: wynagrodzenie pełnomocnika ustalone na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.) na kwotę 180 zł, opłata skarbowa od udzielonego przez powoda pełnomocnictwa w kwocie 17 zł (k. 16) oraz opłata od pozwu w wysokości 30 zł (k. 17), co łącznie dało kwotę 227 zł.