Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 lipca 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W. VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym: Przewodniczący SSR Barbara Ciwińska

Protokolant Izabela Katryńska

po rozpoznaniu w dniu 21 lipca 2015 r. w Warszawie

sprawy z powództwa M. B. (1) i małoletniego M. B. (2) reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego M. B. (1)

przeciwko C. B.

o podwyższenie alimentów

1)  podwyższa alimenty ustalone w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 marca 2012 roku, sygn. akt VI C 1585/05 od pozwanego C. B. na rzecz jego byłej żony M. B. (1) z kwoty 700 złotych miesięcznie do kwoty po 1000 zł (tysiąc złotych) miesięcznie płatne do jej rąk do dnia 10-go każdego miesiąca z góry , z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, którekolwiek z rat poczynając od dnia 01.07. 2015r.,

2)  podwyższa alimenty ustalone w wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 marca 2012 roku, sygn. akt VI C 1585/05 od pozwanego C. B. na rzecz jego syna M. B. (2) ur. (...) , z kwoty 1.300 zł (tysiąc trzysta złotych) do kwoty 2.500 (dwa tysiące pięćset ) złotych miesięcznie, płatne z góry, do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki M. B. (1) z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, którekolwiek z rat poczynając od dnia 01.07. 2015r.,

3)  w pozostałym zakresie oba powództwa oddala,

4)  kosztami postępowania obciąża pozwanego C. B. i nakazuje pobrać od niego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 900 (dziewięćset) tytułem nie uiszczonej opłaty sądowej ,

5)  zasądza od pozwanego C. B. na rzecz powódki M. B. (1) kwotę 2.400 zł (dwa tysiące czterysta złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu,

6)  wyrokowi w punkcie 1 i 2 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 4 września 2014 roku (data wpływu) M. B. (1) działając w imieniu własnym oraz małoletniego syna M. B. (2) wniosła o podwyższenie alimentów zasądzonych wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 marca 2012 roku w sprawie o rozwód sygn. akt VI C 1585/05, od pozwanego C. B. na rzecz syna z kwoty 1.300 zł miesięcznie do kwoty 3.000 zł miesięcznie, jak również zażądała podwyższenia alimentów płatnych przez pozwanego na jej rzecz z kwoty 700 zł miesięcznie na kwotę 1000 zł miesięcznie. Podniosła, że od wydania wyroku w sprawie o rozwód nastąpiła znacząca zamiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego M. , zaś jej sytuacja materialna osobista i zdrowotna uległa znaczącemu pogorszeniu. (pozew, k. 1-8)

W odpowiedzi na pozew C. B. wniósł o oddalenie powództwa w całości, wskazał, że pozew o podwyższenie alimentów jest spowodowany nowymi obciążeniami M. B. (1) z tytułu obowiązku comiesięcznej spłaty mieszkania ustalonego w ramach podziału majątku po rozwodzie. Podał, że wykaz usprawiedliwionych wydatków syna jest zawyżony i nie odzwierciedla rzeczywistości. Zaznaczył, że w jego ocenie nie doszło do żadnej zmiany sytuacji, która uzasadniać by mogła roszczenie. ( odpowiedź na pozew, k. 75-78)

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Dnia (...)roku w Z. M. B. (1)i C. B.zawarli związek małżeński. Ze związku tego posiadają oni jedno wspólne dziecko – M. B. (2), urodzonego dnia (...).

Od 2004 roku M. B. (1) i C. B. nie mieszkają razem. Wyrokiem z dnia 29 września 2004 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy w W., sygn. akt. XII RC 279/04 zasądził od C. B. na rzecz zaspokojenia potrzeb rodziny kwotę 1.600 zł, w tym 900 zł tytułem alimentów na małoletniego M. B. (2) (kopia wyroku, k. 60).

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 marca 2012 roku sygn. akt VI C 1585/05 orzeczony został rozwód związku małżeńskiego stron z wyłącznej winy męża C. B.. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad synem stron dziesięcioletnim wtedy M. B. (2) powierzone zostało obojgu rodzicom z ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka w miejscu zamieszkania matki. Udział ojca w kosztach utrzymania małoletniego określony został na kwotę 1.300 złotych miesięcznie. Od C. B. na rzecz M. B. (1) zasądzone zostały alimenty w kwocie 700 złotych miesięcznie.

M. B. (1) ma wykształcenie wyższe, jest germanistką. W 1995 roku uległa wypadkowi komunikacyjnemu w którym miała złamany kręgosłup. Od dnia 18 grudnia 1995 roku ma orzeczenie o zaliczeniu jej trwale do pierwszej grupy inwalidów. Do dnia 1 marca otrzymywała rentę w minimalnej wysokości około 900 zł. Przed orzeczeniem rozwodu M. B. (1) mogła pracować. Od 2010 roku do 10 kwietnia 2014 roku pracowała w I. R. R. w charakterze pracownika biurowego, później jako specjalista do spraw sprzedaży. Umowa o pracę rozwiązana została za porozumieniem stron z dniem 10.04.2014 r. (k.133 świadectwo pracy).

Średni miesięczny dochód M. B. (1) wyniósł w 2012 roku – 2.882, zł, w 2013 roku – 2.964, zł, w 2014 roku – 1.718,zł. (kopia orzeczenia z dnia 18 grudnia 1995 roku, k. 44; zaświadczenie, k. 175; decyzja ZUS, k. 41; świadectwo pracy, k. 15: PIT, k. 135-147, 176-184; zeznania M. B. (1), k. 149-151). Od dnia 18 marca 2014 roku M. B. (1) jest osobą całkowicie niezdolną do pracy ( zaświadczenie lekarskie k. 45). Ma znaczne trudności w poruszaniu się, chodzi tylko z pomocą kul łokciowych i może przemieszczać się jedynie na krótkich dystansach, dalsze poruszanie się umożliwia jej tylko korzystanie z samochodu. Cierpi na zapalenie żył głębokich, wymaga okresowej pomocy innych osób oraz rehabilitacji. Ponadto pogorszył się jej wzrok, co stanowi przeciwwskazanie do pracy z komputerem w czasie przekraczającym jedną godzinę. Dnia 1 marca 2014 jej miesięczna renta została podwyższona do wysokości minimalnej renty, tj. do 935 zł.(k. 41 decyzja ZUS ) Z tytułu renty uzupełniającej dostaje miesięcznie z ZUS-u kwotę 3288 zł, płatną kwartalnie z góry. Nadto otrzymuje 700 zł miesięcznie alimentów od byłego męża. Łącznie są więc to środki w wysokości 4.923 zł. miesięcznie.

(dowód: decyzja ZUS, k. 41; kopia orzeczenia z dnia 18 grudnia 1995 roku, k. 44; zeznania M. B. (1), k. 149-151; zaświadczenie, k. 173; potwierdzenie przelewu, k. 42-43)

Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 roku Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy, sygn. akt. I Ns 518/13, dokonał podziału majątku dorobkowego stron w ten sposób, że na własność M. B. (1) przyznane zostało mieszkanie własnościowego nr (...) przy ul. (...) o pow. 53 mkw wraz z piwnicą i prawem do miejsca postojowego ( wartość łącznie 400. 000 zł) oraz samochód osobowy M. (wartość ok. 20.000), zaś na własność C. B. środki o wartości 30. 519 zł. Ustalona został spłata w wysokości 135. 647 zł. od M. B. (1) na rzecz jej byłego męża płatna jednorazowo w kwocie 50.147 złotych a następnie w 57 ratach po 1.500 zł poczynając od drugiego miesiąca po uprawomocnienia się postanowienia o podziale majątku (k. 47-48) . Aby podołać zapłacie jednorazowej kwoty na spłatę byłego małżonka M. B. (1) pożyczyła od Z. H. kwotę 50.000 zł., którą ma spłacać w miesięcznych ratach 695 zł.

( postanowienie z dnia 31 marca 2014 roku, sygn. akt. I Ns 518/13; umowa pożyczki, k. 49; deklaracja w sprawie podatku, k. 50-52; potwierdzenie przelewu, k.53; potwierdzenia przelewów spłat rat pożyczki, k. 54-55; potwierdzenie przelewu tytułem spłaty byłego męża, k. 57)

Koszty utrzymania M. B. (1) wynoszą obecnie około 5.395 złotych miesięcznie na co składając się : 800 zł. wyżywienie,

600 złotych opłaty mieszkaniowe ( czynsz, prąd, Internet, telewizja, telefon kom.)

450 zł. odzież, obuwie, zaopatrzenie ortopedyczne, chemia gospodarcza, kosmetyki ,

300 złotych wizyty lekarskie, koszty okularów, soczewek, konsultacji wzroku,

300 złotych koszty komunikacji, paliwa do auta, utrzymania auta,

150 złotych odpłatna pomoc, 600 zł. koszty rehabilitacji, 2.195 zł. spłaty na rzecz byłego męża.

Koszty utrzymania małoletniego M. B. (2) wynoszą obecnie miesięcznie około 3.000 złotych w tym :

500 złotych opłaty mieszkaniowe,

800 złotych wyżywienie,

400 złotych odzież, buty, chemia, kosmetyki

600 wydatki edukacyjne i szkolne ( w tym na obiady w szkole),

100 zł. koszty okularów, wizyt lekarskich,

200 koszty wyposażenia pokoju, hobby, sprzęt sportowy,

200 złotych koszty wypoczynku, usług typu fryzjer, itp

200 złotych telefon, rozrywki, inne potrzeby.

( faktura za podręczniki, k.13-15; informacja o wydatkach na podręczniki, k. 16-16v.; wykaz wydatków, k. 17-18; informacja o cenach kursów, k. 19-19v.; rachunek, k. 20; potwierdzenia przelewów za dodatkowe, k.21-23;potwierdzenia przelewów za leczenie, leki, soczewki k. 24-28; rachunek za soczewki, k. 29; badanie okulistyczne, k. 30; potwierdzenia przelewów za ubrania, k. 31-40; zeznania M. B. (1), k. 149-151)

M. B. (2) chodził dotychczas do prywatnej szkoły podstawowej prowadzonej przez Fundację (...) przy ul. (...) w W.. Miesięczne czesne za szkołę wynosiło około 1.400 zł. Opłaty za szkołę należy wnieść jeszcze za lipiec i sierpień 2015 roku.

(dowód: zeznania M. B. (1), k. 149-151,208; zeznania C. B., k. 152-155; potwierdzenia przelewów, k. 11-12)

Od września 2015r. M. B. (2) pójdzie się do państwowego gimnazjum im. M. K. w W.. Wpisowe wyniosło tam 500 zł, dodatkowa miesięczna opłata na materiały do przeprowadzania eksperymentów w tej szkole wynosi 200 zł. Koszt miesięcznych obiadów to kolejne 200 zł. Nauka we wskazanym gimnazjum łączy się z dodatkowym wydatkiem na książki oraz egzaminy końcowe. Łącznie na koszty edukacji i obiadów potrzeba ok. 600 złotych miesięcznie.

C. B. ma wykształcenie wyższe, jest lekarzem stomatologiem, jest jedynym dzieckiem swoich rodziców i sam posiada tylko jedno dziecko – syna M. B. (2). Jest właścicielem kawalerki w W. o powierzchni około 30 metrów kwadratowych, w której nie mieszka i którą wynajmował za kwotę 1.100 zł miesięcznie.

W 2006 roku A. i H. B., rodzice pozwanego C. B., kupili za kwotę około 500.000 zł nieruchomość na B. w W. o powierzchni 150 metrów kwadratowych. W budynku tym A. B. prowadzi działalność (...) zajmującą się wyceną nieruchomości. W mieszkaniu o pow. ok. 70 mkw. znajdującym się w tym budynku C. B. mieszka wraz ze swoją obecną konkubiną, która zarabia ok. 700 złotych, poza tym jest na jego utrzymaniu. Pozwany nie ponosi żadnych kosztów związanych z utrzymaniem tego lokalu. W ramach działalności gospodarczej swego ojca C. B. prowadzi tam również gabinet dentystyczny, którego jest kierownikiem. Pracuje średnio 5- 6 godzin przesz 5 dni w tygodniu czyli ok. 30 godzin tygodniowo. Są tam dwa stanowiska pracy dla lekarza stomatologa. W zakładzie pracuje oprócz pozwanego drugi lekarz, który zarabia od 5 do 8 tysięcy złotych miesięcznie. Firma ma trzy samochody: J., T. (...) i T. (...). C. B. jeździ samochodem J., zakupionym przez A. B. za kwotę 70.000 zł. , korzysta też z konta firmowego ojca finansując z niego bieżące zakupy, paliwo, zaopatrzenie medyczne (k.192 zeznania A. B.). Pozwany nie płaci za swoje jedzenie ani utrzymanie, bo to mu finansuje ojciec ze swojej firmy ( zeznania pozwanego). Jego koszty utrzymania są niewielkie, bowiem jak twierdzi, sam płaci tylko za własne ubranie i edukację.

Zanim C. B. podjął pracę w zakładzie na B., praktykował stomatologię w innych gabinetach, gabinetach tym prywatnych.

(dowód: zeznania A. B., k. 186-192; zeznania H. B., k. 192; zeznania C. B., k. 152-155; odpis KW, k. 169-172)

Obecnie C. B. jak twierdzi pracuje na umowę o pracę i jest zatrudniony przez swojego ojca A. B. w jego firmie. Z tego tytułu otrzymuje miesięczne około 4.000 - 6.000 zł., choć przedstawił zaświadczenie że zarabia 924 złote miesięcznie, ale nie jest ono wiarygodne (k.81). Oficjalnie pozwany wykazał dochód w średniej miesięcznej wysokości za rok 2012 – 1.404, zł, za rok 2013 – 908 zł, za rok 2014 – 938, zł.

C. B. w dalszym ciągu jest właścicielem kawalerki o wartości około 200.000 zł mieszczącej się w W., z wynajmu której otrzymuje dochód 1.100 zł. Twierdzi, że płaci czynsz za to mieszkanie w kwocie 460 zł miesięcznie oraz opłatę na fundusz remontowy w wysokości 34, zł miesięcznie. Raz w roku płaci użytkowanie wieczyste około 330 zł. W wyniku podziału majątku z byłą żoną tytułem spłaty z mieszkania otrzymał kwotę 50.000 zł tytułem spłaty, nadto tytułem tej spłaty co miesiąc nadal otrzymuje 1.500 zł z od byłej żony od M. B. (1).

W listopadzie 2014 roku pozwany opłacił obóz taneczny syna za kwotę 1800 zł. Ogólnie pozwany z synem nie spotykał się, ale ostatnio wznowił z nim kontakty i spotykał się z nim co tydzień we wtorek, na życzenie syna kupił mu telefon za 3. 000 złotych.

(dowód: zeznania A. B., k. 186-192; zeznania H. B., k. 192; cennik gabinetu stomatologicznego, k. 63; zaświadczenie lekarskie, k. 82; zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach k.81; PIT, k. 83-89, 201-202v; potwierdzania zapłaty za czynsz i fundusz remontowy, k. 94-119; potwierdzenie przelewu – opłata za obóz, k. 123).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dokumenty zebrane w sprawie, akta sprawy o rozwód syg. akt VI C 1585 /05, zeznania świadków A. B. i H. B. w zakresie w jakim dał im wiarę, dowód z przesłuchania stron w trybie art. 299 i 304 Kodeksu postępowania cywilnego.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo należało uwzględnić podwyższając z dniem 1 lipca 2015 roku alimenty płatne przez C. B. na rzecz M. B. (2) z kwoty 1.300 zł do kwoty 2.500 zł miesięcznie oraz alimenty płatne przez pozwanego na rzecz jego byłej żony M. B. (1) z kwoty 700 zł miesięcznie do kwoty 1000 zł miesięcznie. W pozostałym zakresie powództwo należało oddalić.

Zgodnie z art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 27 lutego 1981 roku, sygn. akt III CRN 21/81 oraz treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia 28 lutego 1992 roku, sygn. akt. III CZP 3/92, tylko zmiana stosunków, która zaistniała po zamknięciu rozprawy poprzedzającej wydanie wyroku zasądzającego alimenty, uzasadnia żądanie zmiany orzeczenia lub umowy dotyczących obowiązku alimentacyjnego. Z pozwem opartym na art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego może zatem wystąpić osoba uprawniona do alimentacji wyłącznie w razie zmiany okoliczności faktycznych mających istotny wpływ na zakres tego obowiązku, które zaistniały po wydaniu orzeczenia lub zawarciu umowy. Bez takiej zmiany stosunków żądanie zmiany rozstrzygnięcia o alimentach nie może być uwzględnione. (J. Wierciński, Komentarz do art. 138 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego)

Zmiana stosunków może oznaczać zmniejszenie się lub zwiększenie się możliwości finansowych zobowiązanego lub wzrost lub zmniejszenie się potrzeb uprawnionego. Chodzi tu o zmianę wszelkich czynników mających wpływ na potrzeby i możliwości zarobkowe i majątkowe stron. (J. Wierciński, Komentarz do art. 138 k.r.o.)

W myśl art. 135 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

W związku z powyższym, w niniejszej sprawie Sąd badał, jak kształtowania się sytuacja materialna zobowiązanego i uprawnionych przez wydaniem wyroku rozwodowego, do jakich doszło zmian i jaki stan panuje obecnie. Niezbędne było ustalenie, jakie są usprawiedliwione potrzeby M. B. (2) i M. B. (1) oraz zarobkowe i majątkowe możliwości C. B..

W pierwszej kolejności Sąd zwrócił uwagę, iż po orzeczeniu rozwodu i ustaleniu przez Sąd Okręgowy alimentacyjnego W. obowiązku alimentacyjnego C. B. wobec syna i byłej żony, doszło do istotnego pogorszenia się sytuacji życiowej i materialnej powódki. Jeszcze zanim doszło do rozwiązania małżeństwa M. B. (1) została uznana za osobę trwale należącą do pierwszej grupy inwalidów, jednak wtedy mogła jeszcze pracować i zarabiać na swoje utrzymanie.

Od 2010 roku do 10 kwietnia 2014 roku powódka pracowała w I. R. R. w charakterze pracownika biurowego, później jako specjalista do spraw sprzedaży. W związku z powyższym jej średni miesięczny dochód wyniósł w 2012 roku – 2.882 zł, w 2013 roku – 2.964, zł, w 2014 roku – 1.718, zł. Oznacza to, że mimo orzeczenia o niepełnosprawności pierwszej kategorii M. B. (1) czyniła wszelkie możliwe wysiłki celem zasilenia budżetu domowego i finansowego przyłożenia się do utrzymania gospodarstwa domowego. Otrzymywała rentę i alimenty oraz wynagrodzenie z tytułu własnej pracy.

Po orzeczeniu rozwodu pogorszył się stan zdrowotny i materialny M. B. (1). Od dnia 4 marca 2014 roku jest ona osobą całkowicie niezdolną do pracy i musiała zaprzestać zarobkowania, co uszczupliło jej budżet domowy o kwotę około 2.000 zł miesięcznie. Jednocześnie pogorszył się jej wzrok, co stanowi przeciwwskazanie do pracy z komputerem w czasie przekraczającym jedną godzinę. Problemy zdrowotne spowodowały zaistnienie nowych wydatków, których nie da się uniknąć, związanych ze stanem zdrowia i koniecznością rehabilitacji. Zdaniem Sądu Rejonowego wydatki na rehabilitacje należy uznać za uzasadnione inwalidztwem powódki, bowiem konieczne są wszelkie zabiegi, które mogą utrzymać stan aktualny zdrowia lub przywrócić lepszą sprawność M. B. (1). Po złamaniu kręgosłupa piersiowego z uszkodzeniem rdzenia kręgowego powódka ma niedowład lewej nogi, w skutek uszczerbku na zdrowiu nie może pracować ani wykonywać zwykłych czynności życia codziennego, jak noszenie zakupów, przemieszczanie się na dłuższe odległości czy mycie okien.

Poza niekorzystnymi zmianami w sferze zdrowia powódki, pogorszyła się również jej sytuacja finansowa – obciążają ją aktualnie obowiązek spłaty pożyczki oraz dokonywania comiesięcznych spłat mieszkania na rzecz byłego męża z tytułu rozliczeń majątkowych.. Na skutek podziału majątku M. B. (1) została zobowiązana do zapłaty na rzecz C. B. jednorazowo kwoty 50.147 zł oraz 57 rat po 1.500 zł poczynając od trzeciego miesiąca po uprawomocnienia się postanowienia o podziale majątku. Aby podołać zapłacie jednorazowej kwoty na spłatę byłego małżonka M. B. (1) pożyczyła od Z. H. kwotę 50.000 zł i obecnie spłacała pożyczkę w miesięcznych ratach po 695 zł. Nadto, co miesiąc przelewa na konto C. B. kwotę 1.500 zł tytułem spłaty. Powyższe generuje dodatkowy wydatek w wysokości 2.195 zł, który nie obciążał powódki przed rozwodem, zaś obecnie bardzo pogarsza jej sytuację finansową.

W wyniku rozwodu między M. B. (1) a C. B., doszło do istotnego pogorszenia sytuacji materialnej powódki, zaś po upływie 3 kolejnych lat jej sytuacja pogorszyła się jeszcze bardziej.

Zgodnie z art. 60 § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego jeżeli jeden z małżonków został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia, a rozwód pociąga za sobą istotne pogorszenie sytuacji materialnej małżonka niewinnego, sąd na żądanie małżonka niewinnego może orzec, że małżonek wyłącznie winny obowiązany jest przyczyniać się w odpowiednim zakresie do zaspakajania usprawiedliwionych potrzeb małżonka niewinnego, chociażby ten nie znajdował się w niedostatku.

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 27 marca 2012 roku w sprawie sygn. akt VI C 1585/05, którym zostało rozwiązane małżeństwo stron ustalone zostało że wyłącznie winny rozkładu pożycia był C. B.. Z uzasadnienia tego orzeczenia wynika, że stało się tak dlatego, że pozwany sam podjął decyzję o opuszczeniu żony i już do niej nie wrócił. Powódka została więc jako inwalidka pozbawiona jego pomocy faktycznej i finansowej, nie była już w czasie rozwodu w stanie sama zaspokoić swoich usprawiedliwionych potrzeb.

Małżeństwo jest związkiem dwojga osób obejmującym w zasadzie całość ich życia. Cel i społeczne znaczenie związku małżeńskiego wymagają by niektóre konsekwencje jego zawarcia trwały nawet po orzeczeniu rozwodu. Jednym z takich skutków jest istniejący w określonych przypadkach obowiązek alimentacyjny. Pozostawienie tego skutku jest ze społecznego punktu widzenia konieczne, gdyż nie dałoby się pogodzić z zasadami współżycia społecznego pozostawienia bez żadnego zabezpieczenia po rozwodzie małżonka potrzebującego pomocy, zwłaszcza tego który nie dał powodu do rozwiązania małżeństwa, a który poświęcił wspólnocie rodzinnej wiele lat swego życia. Świadczenia alimentacyjne ze strony byłego małżonka, służą zaspokojeniu potrzeb materialnych, które – gdyby nie doszło do rozwodu byłyby zaspokajane w ramach rodziny (Kodeks rodzinny i opiekuńczy kom. J. Ignaczewski Wydawnictwo C.H. Beck 2010 str. 411-413).

W niniejszej sprawie gdyby nie doszło do rozwodu stron powódka i małoletni syna stron korzystaliby nadal z całości dochodów pozwanego, który winien ich utrzymywać jako osoby najbliższe. Tak więc gdyby obecnie powódka była żoną pozwanego to poza otrzymywanymi świadczeniami z ZUS mogłaby korzystać z zarobków męża w wysokości 4.000 – 6. 000 złotych, a nadto nie musiałaby spłacać na jego rzecz mieszkania. Tak więc jej sytuacja byłaby znacznie lepsza finansowo niż obecnie.

Pokreślić należy iż powódka jest inwalidką, lecz w czasie orzekania rozwodu mogła jeszcze pracować, zaś od 2014 roku już pracować nie może. Otrzymywane przez nią świadczenia i dotychczasowe alimenty były wystarczające gdyby nie zaistniałą konieczność spłaty byłego męża, spłaty pożyczki też zaciągniętej na pierwszą ratę spłaty męża w kwocie 50 tysięcy złotych. Powódka nie mogła tej spłaty uniknąć, gdyż musiała postarać się zachować mieszkanie dla siebie i dla syna. W związku z tym obecnie obciążona jest spłatą miesięczną ponad 2.195 złotych łącznie tytułem spłaty pożyczki zaciągniętej na pierwszą ratę i spłaty rat kolejnych.

Powódka z tytuły świadczeń rentowych otrzymuje miesięcznie kwotę 4.224 złote plus 700 złotych alimentów od męża co daje łącznie miesięcznie 4. 924 złote, zaś na jej utrzymanie w tym również spłatę pożyczek potrzeba około 5.395 złotych miesięcznie, na co składając się koszty przedstawione w pierwszej części uzasadnienia. Tak więc na zaspokojenie jej potrzeb brakuje ok. 300 złotych miesięcznie i o taką kwotę zostały podwyższone alimenty na jej rzecz od byłego męża na bieżąco to jest od 01 lipca 2015r.

M. B. (1) nie jest też w stanie finansowo ponosić kosztów utrzymania syna, wobec czego swój obowiązek alimentacyjny realizuje poprzez osobistą pracę w gospodarstwie domowym i opiekę nad synem, pomoc w jego edukacji. Jej inwalidztwo wyklucza możliwości uzyskiwania zarobków, oraz ogranicza ogólnie jej aktywność życiową. W tym stanie rzeczy kiedy powódka nie może już pracować koszty utrzymania małoletniego M. winien ponosić jego ojciec w zakresie potrzeb dziecka i swoich możliwości zarobkowych, w ocenie Sądu Rejonowego poprzez płacenie od 01.07. 2015r. kwoty po 2. 500 złotych miesięcznie. Zauważyć tu należy iż za miesiące letnie, to jest lipiec i sierpień 2015r. matka małoletniego musi jeszcze ponosić opłaty za szkołę podstawową w kwocie po 1. 400 złotych miesięcznie, co odbywa się kosztem pozbawienia małoletniego możliwości wypoczynku w tym czasie z powodu braku środków.

W sytuacji, gdy koszty utrzymania małoletniego wynoszą wedle ustalenia poczynionego w pierwszej części uzasadnienia ok. 3000 złotych ojciec winien przekazywać matce po 2. 500 złotych miesięcznie celem pokrycia kosztów które ona ponosi sprawując pieczę nad dzieckiem to jest : 500 złotych na opłaty mieszkaniowe, 800 złotych na wyżywienie, 400 złotych na odzież, buty, chemia, kosmetyki , 600 złotych na wydatki edukacyjne i szkolne ( w tym na obiady w szkole), 100 zł. na koszty okularów, wizyt lekarskich, 100 złotych na koszty wyposażenia pokoju.

Zaś pozostałe koszty to jest : 100 złotych na hobby, sprzęt sportowy, 200 złotych na koszty wypoczynku, usług typu fryzjer, itp. 200 złotych na telefon, rozrywki, inne potrzeby ojciec może ponosić sam w czasie swojej opieki nad synem, jeśli uzna to za korzystne dla dziecka.

Z uwagi na powyższe alimenty na rzecz małoletniego M. podwyższone zostały na bieżąco do jest od 01.07. 2015r. do kwoty po 2. 500 złotych miesięcznie.

Ustalając wysokości alimentów Sąd Rejonowy ocenił, iż pozwany C. B. ma możliwości majątkowe i zarobkowe aby utrzymywać swego jedynego syna na dobrym poziomie życia, na którym sam żyje.

Pozwany pracuje obecnie w gabinecie dentystycznym, znajdującym się w nieruchomości należącej do jego ojca, nie ponosi żadnych kosztów ani utrzymania mieszkania ani gabinetu. Posiada wyższe wykształcenie, jest stomatologiem. Od 2007 roku przyjmuje własnych pacjentów, wcześniej również pracował w gabinetach prywatnych. Nie jest wiarygodne, aby samodzielny stomatolog, pełniący funkcję kierownika gabinetu zarabiał 900 zł miesięcznie, podczas gdy pracujący tam drugi dentysta, zarabia miesięcznie 5-8 tysięcy złotych. Jak sam pozwany przyznał koszt plomby u jednego pacjenta to około 200 zł, zaś pacjentów lekarz może przyjąć codziennie co najmniej 5. Tak więc dzienny dochód stomatologa to około 1. 000 złotych, co przemnożone przez 20 dni roboczych w miesiącu daje około 20.000 złotych. Przy założeniu że połowa z tego to koszty, materiały itp. możliwości zarobkowe lekarza stomatologa – zdaniem Sądu Rejonowego - to około 10. 000 złotych miesięcznie.

Nadto pozwany może otrzymywać dochód z wynajmowania mieszkania około 1.100 zł miesięcznie, otrzymuje spłatę po 1 .500 złotych miesięcznie od byłej żony i posiada co najmniej 40.000 złotych na koncie z pierwszej jednorazowej spłaty dokonanej na jego rzecz przez powódkę w kwocie 50. 000 złotych. Pozwany nie korzysta z posiadanej kawalerki, może więc ją sprzedać za co najmniej 200. 000 złotych. Sytuację majątkową i możliwości zarobkowe pozwanego Sąd ocenia więc jako bardzo dobre pozwalające mu na realizację obowiązku alimentacyjnego wobec byłej żony i syna w kwocie po 3. 500 złotych miesięcznie, to jest o 1. 500 złotych więcej niż poprzednio, czyli tyle ile otrzymuje on obecnie tytułem spłaty od byłej żony. Gdyby ona nie musiała go spłacać z mieszkania alimenty dotychczasowe można by uznać za wystarczające. Rozwiedzeni małżonkowie nie znaleźli jednak lepszego rozwiązania co do podziału swego majątku dorobkowego, zaś dla powódki i małoletniego syna stron mieszkanie jest niezbędne do normalnego życia.

Z uwagi na powyższe Sąd Rejonowy orzekł jak w sentencji.

W związku z wynikiem sporu o kosztach orzeczono jak w sentencji. Tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego od pozwanego na rzecz powódki M. B. (1) zasądzona została kwota 2.400 złotych zgodnie z § 7 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r., w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity Dz. Z 2013 r. poz. 461).

W sprawach o świadczenia alimentacyjne strona powodowa dochodząca takich świadczeń jest zwolniona z kosztów sądowych, dlatego też Sąd obciążył pozwanego C. B. opłatą sądową w wysokości 900 złotych, która stanowi 5 % procent od wartości przedmiotu sporu. Wartość przedmiotu sporu w tej sprawie to kwota o jaką nastąpiło podwyższenie alimentów w okresie jednego roku czyli 1.500 złotych razy 12 miesięcy równa się 18.000. z czego 5% = 900 zł.

Zgodnie z art. 333 § 1 pkt.1 Kodeksu postępowania cywilnego wyrokowi w pkt 1 i 2 w których podwyższone zostały dotychczasowe alimenty nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.