Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 28 kwietnia 2015 roku (data prezentaty) I. P.wniosła o zasądzenie na jej rzecz od jej ojca J. P.alimentów w kwocie 700 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 – go każdego miesiąca z góry, poczynając od 1 maja 2015 roku wraz z odsetkami w wysokości ustawowej w przypadku zwłoki w płatności którejkolwiek z rat. W uzasadnieniu pozwu podniesiono, że powódka jest uczennicą II klasy Technikum F. (...), uczy się w trybie dziennym i nie możliwości podjęcia pracy. Ponadto wskazała, mieszka wraz z pozwanym, nową partnerką ojca B. B.i babcią. Pozwany nie przyczynia się do zaspokajania potrzeb I. P., natomiast wspomaga finansowo swoją partnerkę. Matka powódki M. P.od 1 września 2014 r. nie mieszka z nią, lecz pomaga jej finansowo przekazują kwotę około 400 zł miesięcznie, pomagając w robieniu zakupów, dzieląc się posiłkami, pokrywając koszt abonamentu telefonicznego oraz innych zobowiązań. Sąd Okręgowy w Warszawie VII wydział Cywilny Rejestrowy wyrokiem z dnia 19 maja 2015 r. rozwiązał prze rozwód związek małżeński zawarty pomiędzy J. P.a M. P. (pozew, k. 1 – 4).

Postanowieniem z dnia 7 maja 2014 r. postępowanie w niniejszej sprawie zostało zawieszone z uwagi na toczące się postępowanie przed Sądem Okręgowym w Warszawie o rozwód z powództwa M. P. (postanowienie z dnia 7 maja 2014 r., k. 21).

Pismem z dnia 14 lipca 2015 r. powódka wniosła o zabezpieczenie powództwa poprzez zobowiązanie pozwanego do uiszczania na ich rzecz po 700 zł miesięcznie do jej rąk do czasu zakończenia niniejszego postępowania (pismo z dnia 14 lipca 2015 r., k. 33). Wniosek został cofnięty na rozprawie w dniu 15 października 2015 r. (protokół z rozprawy z dnia 15 października 2015 r., k. 95).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

I. P. ur. (...)ma 18 lat, jest dzieckiem urodzonym ze związku małżeńskiego J. P.i M. P.z domu K.zwartego w dniu (...)r. Sąd Okręgowy w Warszawie w sprawie o sygn. akt VII 316/14 w dniu 19 maja 2015 r. rozwiązał małżeństwo rodziców powódki przez rozwód z winy J. P.. M. P.wyprowadziła się z mieszkania wspólnie zajmowanego z mężem, córką i teściową w dniu 16 sierpnia 2013 r. Obecnie powódka zamieszkuje z babcią, ojcem i jego konkubiną B. B.w czteropokojowym mieszkaniu (akt urodzenia, k. 5, wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie, k. 65).

I. P.jest uczennicą III klasy Zespołu Szkół O. (...)nr(...)Technikum O. (...)m. M. B.w W.. Otrzymuje zasiłek rodzinny w wysokości 115 zł miesięcznie (zaświadczenie ze szkoły z dnia 27 kwietnia 2015 r., k. 6).

Koszty utrzymania I. P. wynoszą około 1000 zł miesięcznie w tym : 400 zł – wydatki żywieniowe, 90 zł – środki higieniczne, 200 zł – odzież i obuwie, rachunek za telefon – 60 zł, podręczniki szkolne, materiały do szkoły fryzjerskiej – 600 zł rocznie tj. 50 zł miesięcznie, opłaty za mieszkanie – 200 zł (polecenie zapłaty, k. 54, rachunek za telefon, k. 56, faktura za bilet miesięczny wystawiona na nabywcę J. P., k. 57).

Matka powódki M. P. ma 55 lat, z zawodu jest technikiem odzieżowym, od dnia 17 lipca 2015 r. jest zarejestrowana jako osoba bezrobotna w Urzędzie Pracy, pracuje dorywczo zmywając naczynia w restauracji, zarabia około 1000 zł miesięcznie. Wspiera finansowo córkę przekazują około 400 - 500 zł miesięcznie na jej utrzymanie. Wynajmuje mieszkanie o pow. 40 m ², którego koszt wynosi 850 zł (zaświadczenie z Urzędu Pracy, k. 53).

Koszty utrzymania mieszkania, w którym przebywa powódka pokrywa babcia ojczysta H. Ł.. Czynsz za mieszkanie płacony spółdzielni wynosi 859,96 zł. Nie jest ona jednak w stanie wspierać finansowo wnuczki, ponieważ utrzymuje się z emeryturey, ma 90 lat, co wyklucza możliwość zatrudnienia.

J. P. , lat 57, zawodowy kierowca, bezrobotny, podsiada wykształcenie podstawowe. Utracił prawo jazdy ponad 10 lat temu. Cierpi na cukrzycę i nadciśnienie, przepuklinę, astmę oraz marskość wątroby z powodu nadużywania alkoholu. Nie jest zarejestrowany jako bezrobotny. Prezydent m. st. W.wydał w dniu (...)r. decyzję o przyznaniu pozwanemu prawo do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych NFZ na okres 90 dni do dnia 19 grudnia 2015 r. oraz świadczenia pieniężnego na zakup żywności – zasiłek celowy w kwocie 200 zł w miesiącu wrześniu (karta informacyjna Szpitala, k. 88, 90, decyzja nr (...), k. 91, decyzja nr (...), k. 92).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie materiału zebranego w aktach sprawy w tym dowodu z przesłuchania stron w trybie art. 299 i 304 Kodeksu postępowania cywilnego oraz zeznań świadka M. P. złożonych na rozprawie w dniu 15 października 2015 r.

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo o alimenty na rzecz I. P. należało uwzględnić do kwoty po 300 zł miesięcznie płatnych do jej rąk do dnia 10-ego każdego miesiąca z góry z ustawowymi odsetkami, poczynając od dnia 15 października 2015 roku, a w pozostałym zakresie powództwo należało oddalić.

W myśl przepisu art. 128 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo. Rodzice obowiązanie są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dziecko ma dochody ze swojego majątku, które wystarczają na jego utrzymanie (art. 133 §1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Zakres świadczeń alimentacyjnych wyznaczają usprawiedliwione potrzeby uprawnionego (dziecka) i możliwości zarobkowe zobowiązanego (rodzica). Chodzi przy tym o zapewnienie uprawnionemu prawidłowych, a nie jedynie minimalnych warunków bytowania.

Przy ocenie zasadności żądań strony powodowej nie można jednak w świetle treści art. 133 i 135 § 1 k.r.o. pominąć zasady równej stopy życiowej rodziców i dzieci. Zasadę tą wyraził Sad Najwyższy między innymi w uchwale z dnia 16 grudnia 1987 r. przyjmując, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej, niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie czy też oddzielnie (III CZP 91/86, OSNC 1988, nr 4, poz. 42). Jednocześnie zgodnie z utrwalonym w judykaturze stanowiskiem „usprawiedliwione potrzeby dziecka powinny być ustalone nie tylko na podstawie wieku, lecz również miejsca jego pobytu, jego środowiska, ale także możliwości zarobkowych zobowiązanych do jego utrzymania i całego szeregu okoliczności każdego konkretnego przypadku. W szczególności pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można oderwać od pojęcia zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego. Pojęcia te w praktyce pozostają we wzajemnej zależności i obie przesłanki wzajemnie na siebie rzutują, zwłaszcza przy ustaleniu przez Sąd alimentów (orzeczenie SN z dnia 10.10.1969 r., III CRN 350/69, OSNCP 1970, nr 2, poz. 15).

W niniejszej sprawie w ocenie Sądu Rejonowego zasadnym wydaje się zasądzenie na rzecz I. P.alimentów od ojca w wysokości 300 złotych miesięcznie stanowiącej mniej niż 1/3 kosztów jej utrzymania. Powódka, choć jest osobą pełnoletnią nie są jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, bowiem realizuje obowiązek szkolny w trybie dziennym w Techniku F. (...) Rodzice muszą więc razem ponosić koszty jej utrzymania, gdyż jest ich wspólną córką. Sąd ustalił koszty utrzymania powódki na kwotę 1000 zł, biorąc pod uwagę wyłącznie niezbędne potrzeby I. P.. Matka M. P.realizuje swój obowiązek alimentacyjny zaspokajając część potrzeb dziecka – zaprasza na obiady, płaci opłaty, chociażby telefon oraz przekazuje jej około 400 – 500 zł miesięcznie. Niewątpliwe oboje rodzice mają słabe możliwości finansowe, jednak oboje mają możliwości zarobkowe, matka powódki podejmuje prace dorywcze i wspiera uczącą się córkę.

Sąd wziął również pod uwagę fakt, iż uprawniona jest osobą pełnoletnią, uczącą się zawodu i może podjąć pracę w niepełnym wymiarze godzin, weekendową – dorywczą, jednocześnie zdobywając praktykę zawodową, ewentualnie wykonywać czynności takie jak roznoszenie ulotek itp., aby uzyskać środki na własne potrzeby.

W ocenie Sądu wydatek w wysokości 120 zł miesięcznie za użytkowanie telefonu komórkowy w sytuacji rodzinnej powódki jest znaczny i zbyteczny. Obecnie jest wiele ofert operatorów telefonicznych obejmujących cały pakiet usług w znacznie niższych cenach. Ponadto powódka winna zastanowić się nad zakupem używanych podręczników do szkoły, co znacznie zmniejszy koszt ich nabycia a opłaty za mieszkanie powinny obciążać również J. P., więc nie mogą być rozłożone wyłącznie pomiędzy babcię i powódkę. Należy również podkreślić, iż powódka nie przedstawiła dowodów potwierdzających konieczność zakupu podręczników szkolnych za tak kwotę, czy ponoszenia wydatków na ubrania i buty w wysokości 300 zł miesięcznie. Ponadto powódka nie wykazała konieczności zakupu leków, nie przedstawiła zaświadczeń o swoim stanie zdrowia, które uzasadniałyby uwzględnienie tych kosztów, nie udowodniła że uczęszcza na wizyty do stomatologa. Uwzględnienia wymagała również kwota zasiłku rodzinnego w wysokości 115 zł, który pobiera I. P.. Należy również z całą stanowczością stwierdzić, iż do koniecznych wydatków nie można doliczyć regulowania zobowiązania jakim jest kara za wielokrotną jazdę bez biletu. Powódka zdając sobie sprawę z konsekwencji i na własną odpowiedzialność podejmowała ryzyko i powinna samodzielnie, ponieść karę, jaką jest zapłata grzywien.

J. P. nie pracuje, nie jest zarejestrowany w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna. Cierpi na szereg chorób związanych między innymi z alkoholizmem, ma problemy z płucami, astmę, twierdzi, że nie może wykonywać długotrwałych prac fizycznych. Podkreślenia jednak wymaga, iż pali on papierosy, tym samym nie wykazuje się dbałością o swoje zdrowie i nie podejmuje żadnych czynności, aby ten stan poprawić. Ponadto nie przedstawił on orzeczenia o niepełnosprawności. W ocenie Sądu stan pozwanego nie powinien przeszkadzać mu w podjęciu pracy fizycznej. Jest szereg zajęć niewymagających takiego wysiłku jak np. praca na budowie. Wszak J. P. mógłby roznosić ulotki, sprzątać ulice, klatki schodowe, pracować w restauracji czy sklepie. Rejestracja w Urzędzie Pracy mogłaby mu pomóc w jej odnalezieniu, nawet jeżeli jak stwierdził na rozprawie, od 15 lat jest bezrobotny. Tak długi okres pozostawania bez zatrudnienia również negatywnie świadczy o postawie J. P.. Pozwany już od lat nie może wykonywać zawodu kierowcy z uwagi na własne przewinienia i winien od podjąć kroki celem przekwalifikowania się i nabycia nowych umiejętności. Należy raz jeszcze w tym miejscu podkreślić postawę M. P., której próby znalezienia pracy są owocne mimo licznych trudności, chociażby konieczności ponoszenia kosztów wynajmu mieszkania, których ze względu na zamieszkiwanie u matki, pozwany nie ponosi. Zdaniem Sądu pozwany ma jakieś środki na życie ponieważ posiada on pieniądze chociażby na zakup produktów do wytwarzania papierosów, jedzenia. Renta H. Ł. nie jest na tyle duża, aby dwie dorosłe osoby mogły się z niej utrzymać, w szczególności biorąc pod uwagę zakup leków, których zażywanie jest niezbędne dla osoby w wieku 90 lat. Zasądzona kwota alimentów 300 zł jest zdaniem Sądu nie wysoka lecz dostosowana do aktualnych możliwości zarobkowych pozwanego. Nie można bowiem zasądzić kwoty niższej niż wynikająca z uzasadnionych potrzeb powódki i uzależnić wysokości alimentów od subiektywnej oceny możliwości finansowych i dobrej woli pozwanego.. Pozwany powinien tak ukształtować swoją sytuację finansową, aby móc utrzymać swoje dziecko. Dlatego też w ocenie Sądu powinien płacić alimenty w kwocie 300 zł na rzecz I. P. dopóki uczy się ona w szkole średniej i nie jest w stanie się samodzielnie utrzymać.

Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji wyroku.

Sąd ustalił alimenty w podanej wysokości od dnia 15 października 2015 r. związku z faktem, iż pozwany nie byłyby w stanie realizować obowiązku alimentacyjnego od daty wpłynięcia pozwu to jest 28.04. 2015r.

W sprawach o świadczenia alimentacyjne strona powodowa dochodząca takich świadczeń jest zwolniona z kosztów sądowych, dlatego też Sąd obciążył pozwanego J. P. opłatą sądową w wysokości 180 złotych, która stanowi 5 % procent od wartości przedmiotu sporu. Wartość przedmiotu sporu w tej sprawie to kwota alimentów w okresie jednego roku czyli 300 złotych razy 12 miesięcy równa się 3600 z czego 5% = 180 zł.

Pełnomocnikowi z urzędu przyznane zostało wynagrodzenie w kwocie 200 (dwieście ) złotych plus VAT zgodnie z § 2 i §7 pkt 11 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. tekst jednolity Dz. U z 2013 r. poz. 461 w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu tytułem pokrycia kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Zgodnie z art. 333§ 1 pkt.1 Kodeksu postępowania cywilnego wyrokowi w punkcie 1 nadany został rygor natychmiastowej wykonalności.