Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2018 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie VI Wydział Rodzinny i Nieletnich

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Maciej Jabłoński

Protokolant Monika Obarzanek

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2018 r. w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. B.

przeciwko S. B.

o alimenty

orzeka:

1.  oddala powództwo w całości;

2.  nie obciąża powódki kosztami.

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W okresie objętym żądaniem pozwu to jest od maja 2016r do lutego 2017r strony tworzyły związek małżeński i wspólnie wychowywały nieletnia córkę. W październiku 2016 roku powódka wraz z córką wyprowadziła się ze wspólnie zajmowanego lokalu do drugiego mieszkania stron. Koszty utrzymania córki w przeważającej części ponosiła powódka tj. regulowała je ze środków finansowych pochodzących z pracy zawodowej i wynajmu mieszkania ( do czasu wprowadzenia się do niego) gromadzonych na koncie bankowym własnej działalności gospodarczej. Pozwany regulował opłaty za oba mieszkania i w ograniczonym stopniu opłacał wydatki na potrzeby córki – głównie w tym zakresie w jakim spędzał z nią czas poza miejscem zamieszkania. Pozwany w tym okresie pracował i posiadał stałe dochody rzędu około 5000zł miesięcznie, które wpływały na konto bankowe. Współwłaścicielem tego konta była powódka, która miała możliwość zarówno zasięgania informacji o jego stanie jak i dokonywania na nim operacji na równi z pozwanym. Powódka wiedziała o fakcie wykonywania pracy przez pozwanego jako analityka biznesowego w okresie objętym pozwem.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie depozycji procesowych stron jak i dokumentów złożonych przez strony.

Sąd zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego w tym dość zgodnych zeznań stron nie ma podstaw do uwzględnienia powództwa. Podstawą pozwu było roszczenie oparte o przepis art. 140 KRiO. Zdaniem Sądu nie zostały spełnione wszystkie przesłanki ujęte w treści przepisu. Mowa w nim bowiem o takiej sytuacji kiedy to spełnione są równocześnie następujące przesłanki:

Po pierwsze, powódka musiałaby dostarczać innej osobie ( swojej córce) środków utrzymania i tak rzeczywiście było co potwierdzał także pozwany i co Sąd uznał za bezsporne.

Po drugie pozwany musiałby być także zobowiązany do świadczeń alimentacyjnych w bliższej lub tej samej kolejności co powódka i tak również było albowiem pozwany jako ojciec małoletniej ma równe z matką zobowiązania alimentacyjne wobec swojej córki.

Po trzecie dostarczanie środków utrzymania córce przez powódkę ( na zasadzie wyłączności bądź prawie wyłączności) musiałoby mieć tą przyczynę, że uzyskanie na czas świadczeń alimentacyjnych przez uprawnionego ( to jest córkę stron) byłoby dla niego niemożliwe lub połączone z nadmiernymi trudnościami, a tak żadną miarą nie było. Było wręcz odwrotnie- uprawniona czyli małoletnia córka stron mogła i to z łatwością uzyskać świadczenia alimentacyjne od pozwanego.

Zgodne twierdzenia stron poparte także wydrukami bankowymi na których widnieją dane obu stron jako właścicieli konta nie pozostawiają wątpliwości, co do tego, że strony miały wspólne konto regularnie zasilane przez pozwanego, o którym powódka wiedziała i miała do niego nieograniczony dostęp. Wiedziała także że pozwany zarabia pieniądze z tytułu świadczenia pracy. Na koncie znajdowały się środki pozwalające, co do zasady pokryć część kosztów utrzymania córki stron.

Tym samym uprawniona do świadczeń alimentacyjnych nieletnia mogła za pośrednictwem jednego ze swoich przedstawicieli ustawowych z łatwością i w każdej chwili uzyskać świadczenia alimentacyjne od swojego ojca. Wystarczyło aby powódka kontrolowała stan ( także swojego przecież) konta i wypłacała z niego pieniądze. Skoro tego nie robiła, to było to wynikiem wyłącznie jej woli, a nie istniejących przeszkód uniemożliwiających lub nadmiernie utrudniających taką drogę zaspokojenia potrzeb materialnych uprawnionej.

Wyklucza to uznanie roszczenia pozwu za zasadny wobec nie spełnienia wszystkich występujących łącznie przesłanek ustawowych na jakich powódka opierała swoje racje procesowe.

Dlatego też Sąd powództwo oddalił.

Sąd uznał, że powódka nie powinna ponieść kosztów procesu z tego tytułu, że znajduje się w trudnej sytuacji życiowej jako osoba samodzielnie wychowująca córkę, a skoro jak wskazywały strony Sąd prowadzący sprawę rozwodową uznał za zasadne udzielenie zabezpieczenia w zakresie alimentów, to należy stąd wnioskować, że obarczenie powódki kosztami byłoby de facto wymierzone ekonomicznie także w córkę stron co wydaje się Sądowi niewłaściwe.

Wobec powyższego należało orzec jak w sentencji wyroku.