Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 grudnia 2015 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodnicząca SSR Klaudia Miłek

Protokolant: st. sekretarz sądowy Beata Lechowicz

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 14 maja 2015 r., 30 czerwca 2015 r., 2 lipca 2015 r., 22 września 2015 r., 5 listopada 2015 r. i 1 grudnia 2015 r. sprawy, przeciwko M. P. s. C. i A. z domu P. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

W dniu 17 października 2014r. ok. godz. 16.05 w W. na ul. (...), będąc kierowcą samochodu marki D. o nr rej. (...), zaparkował pojazd na trawniku, powodując niszczenie roślinności przeznaczonej do użytku publicznego,

tj. za wykroczenie z art. 144 § 1K.W.

orzeka

1)  M. P. uniewinnia od popełnienia zarzucanego mu czynu.

2)  Koszty postępowania przejmuje na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn. akt V W 6553/14

UZASADNIENIE

M. P. został obwiniony o to, że w dniu 17 października 2014r. ok. godz. 16.05 w W. na ul. (...), będąc kierowcą samochodu marki D. o nr rej. (...), zaparkował pojazd na trawniku, powodując niszczenie roślinności przeznaczonej do użytku publicznego, tj. za wykroczenie z art. 144 § 1 kw.

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 17 października 2014 r. ok. godz. 16.05 strażniczka miejska E. S. ujawniła wykroczenie drogowe polegające na zaparkowaniu pojazdu marki D. o nr rej. (...) w W. na ul. (...) na trawniku, powodując niszczenie roślinności przeznaczonej do użytku publicznego. Strażniczka miejska E. S., z uwagi na to, że w w/w samochodzie nie było kierowcy, pozostawiła za wycieraczką pojazdu wezwanie do stawienia się w siedzibie Straży Miejskiej m. st. W..

Straż Miejska podjęła czynności wyjaśniające, w celu ustalenia tożsamości sprawcy. W tym celu pismami datowanymi na dzień 12 listopada 2014 r. zwróciła się do współwłaścicieli pojazdu marki D. o nr rej. (...) L. B. i M. B. o wskazanie osoby, której powierzony został w/w pojazd w dniu 17 października 2014 r. ok. godz. 16.05.

W dniu 24 listopada 2014 r. współwłaściciel pojazdu marki D. o nr rej. (...) M. B. przesłał na adres Straży Miejskiej oświadczenie, w którym poinformował, że w/w pojazd został wówczas powierzony M. P..

W dniu 1 grudnia 2014 r. Straż Miejska wezwała M. P., wskazując go jako użytkownika w/w pojazdu, jeżeli to on jest osobą, która popełniła powyższe wykroczenie, to bez konieczności osobistego stawienia się w siedzibie Straży Miejskiej, istnieje możliwość zakończenia prowadzonych czynności w sprawie o wykroczenie poprzez wyrażenie zgody na przyjęcie mandatu karnego kredytowanego w wysokości 100 zł. Straż Miejska poinformowała, że mandat karny kredytowany zostanie wystawiony i przesłany po uprzednim wypełnieniu, podpisaniu i odesłaniu załączonego oświadczenia (zawartego w części A załącznika). W piśmie z dnia 1 grudnia 2014 r. Straż Miejska wezwała M. P. w przypadku, gdyby nie był osobą, która popełniła wskazane wykroczenie, do wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie oraz, że w/w osobę, należy wskazać poprzez wypełnienie i dostarczenie Straży Miejskiej części B załącznika w terminie 7 dni od otrzymania niniejszego wezwania. Straż Miejska ponadto wskazała w piśmie, że w przypadku niewypełnienia oświadczenia Części A lub B, powstaje obowiązek osobistego stawienia się z dowodem osobistym do siedziby (...) (...) Straży Miejskiej m.st. W., ul. (...), (...)-(...) W., w celu złożenia zeznań w charakterze świadka. Stawiennictwo jest obowiązkowe w terminie 7 dni od daty otrzymania niniejszego wezwania oraz, że wypełnione formularze należy odesłać w terminie 7 dni listownie na adres: Straż Miejska m.st. W. ul. (...), (...)-(...) W..

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego M. P. /e-protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 r. od godz. 00:02:57 do godz. 00:04:10 /, zeznań świadka E. S. /k. 15v, e-protokół rozprawy z dnia 30 czerwca 2015 r. od godz. 00:00:57 do godz. 00:03:11/, a także notatki urzędowej /k. 1/, dokumentacji fotograficznej /k. 2/, wezwań /k. 3, 6, 10/, zwrotnych potwierdzeń odbioru /k. 4, 8/, oświadczenia /k. 9/.

Obwiniony M. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Odnosząc się do zarzutu oświadczył, że samochód ten był wtedy własnością jego znajomego, który powierzył mu ten samochód. Obwiniony zaprzeczył, aby parkował w/w pojazd w miejscu określonym w zarzucie. Wskazał bowiem, że powierzył ten pojazd komuś innemu, tj. osobie z jego rodziny. Odmówił on podania danych osobowych tej osoby, wskazując, że nie chce jej narażać na odpowiedzialność. /e-protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 r. od godz. 00:02:57 do godz. 00:04:10 wyjaśnienia obwinionego M. P. /

M. P. ma 25 lat. Jest kawalerem. Obecnie studiuje, pracuje w firmie (...), osiąga dochód w wysokości około 1750 złotych. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był również karany. /e-protokół rozprawy z dnia 14 maja 2015 r. od godz. 00:00:47 do godz. 00:02:09 wyjaśnienia obwinionego M. P. /

Sąd zważył, co następuje:

Dokonując oceny zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego Sąd Rejonowy uznał, że sprawstwo M. P. odnośnie zarzucanego mu czynu budzi poważne i uzasadnione, a jednocześnie niedające się usunąć wątpliwości. W świetle całokształtu zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału procesowego brak jest zdaniem Sądu podstaw do jednoznacznego przyjęcia, iż we wskazanym miejscu i czasie obwiniony faktycznie wyczerpał swoim zachowaniem ustawowe znamiona czynu stypizowanego przez ustawodawcę w art. 144 § 1 kw w ten sposób, że będąc kierowcą samochodu marki D. o nr rej. (...), zaparkował pojazd na trawniku, powodując niszczenie roślinności przeznaczonej do użytku publicznego. Sąd nie znalazł wystarczających podstaw do przypisania M. P. sprawstwa czynu będącego przedmiotem niniejszego postępowania, a zgromadzony materiał dowodowy nie pozwolił na uznanie, iż obwiniony faktycznie we wskazanym miejscu i czasie popełnił zarzucane mu wykroczenie.

Analizując osobowe źródła dowodowe Sąd Rejonowy dał całkowitą wiarę zeznaniom strażniczki miejskiej E. S. /k. 15v, e-protokół rozprawy z dnia 30 czerwca 2015 r. od godz. 00:00:57 do godz. 00:03:11/. Zeznania świadka E. S. Sąd uznał za spójne i logiczne. Świadek ta jest osobą dla obwinionego obcą, zrelacjonowała ona jedynie okoliczności dotyczące jej służby i opisała czynności przez nią podejmowane. Sąd stwierdził brak podstaw do kwestionowania wartości dowodowej zeznań, zgodnych z pozostałym wiarygodnym zebranym w sprawie materiałem dowodowym. Z zeznań powołanego świadka wynika, że w trakcie podjętej interwencji w samochodzie marki D. o nr rej. (...) nie było kierowcy oraz nie widziała ona także żadnych osób w pobliżu tego samochodu. W złożonych zeznaniach świadek potwierdziła, że po udokumentowaniu ujawnionego wykroczenia za pomocą aparatu fotograficznego, pozostawiła za wycieraczką pojazdu wezwanie do stawienia się w siedzibie Straży Miejskiej m. st. W..

Wiarygodny dowód w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty, ich treści nie budziły wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony.

W świetle zatem powyższych rozważań, w przekonaniu Sądu Rejonowego, brak jest podstaw do przyjęcia za udowodnione okoliczności wskazanych we wniosku o ukaranie – nie można uznać w sposób niebudzący jakichkolwiek wątpliwości, aby w krytycznym czasie obwiniony M. P. zaparkował pojazd marki D. o nr rej. (...) w W. na ul. (...) na trawniku, powodując niszczenie roślinności przeznaczonej do użytku publicznego.

Nie istnieją dostateczne dowody winy, aby móc podważyć wiarygodność twierdzeń obwinionego nieprzyznającego się do dokonania tego czynu.

Wskazać należy bowiem, że gdy w dniu 17 października 2014 r. ok. godz. 16.05 strażniczka miejska E. S. ujawniła powyższe wykroczenie, w samochodzie marki D. o nr rej. (...) nie było kierowcy ani żadnych osób w pobliżu tego samochodu. Podnieść należy również, że w dacie czynu pojazd ten był współwłasnością L. B. i M. B. i w odpowiedzi na wezwanie Straży Miejskiej M. B. podał, że w/w pojazd został wówczas powierzony M. P.. W toku postępowania nie ustalono żadnego naocznego świadka zdarzenia, który potwierdziłby, że to obwiniony zaparkował pojazd marki D. o nr rej. (...) w miejscu określonym w zarzucie. Z kolei M. P. na rozprawie sądowej nie przyznał się do popełnienia czynu opisanego we wniosku o ukaranie, wskazując, że pożyczył wówczas pojazd innej osobie i odmówił wskazania osoby, której powierzył wówczas pojazd.

Reasumując powyższe, brak jest podstaw do uznania słuszności stawianego obwinionemu zarzutu, a tym samym nie można jednoznacznie przyjąć, iż został on przez obwinionego popełniony.

Kierując się zatem naczelną zasadą prawa karnego, w myśl której obwinionego uważa się za niewinnego, dopóki wina jego nie zostanie udowodniona, oraz zasadą wyrażoną w art. 5 § 2 kpk, nakazującą rozstrzygać niedających się usunąć wątpliwości na korzyść obwinionego, które znajdują także odpowiednie zastosowanie w postępowaniu w sprawach o wykroczenia (art. 8 kpow), Sąd na podstawie art. 62 § 3 kpow w zw. z art. 5 § 1 pkt 1 kpow uniewinnił M. P. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w oparciu o art. 118 § 2 kpw, zgodnie z którym w razie uniewinnienia obwinionego w sprawie, w której wniosek o ukaranie złożył oskarżyciel publiczny, ponosi je Skarb Państwa.

Mając powyższe na względzie orzeczono jak w sentencji.