Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

W dniu 18 października 2018 roku w godzinach wieczornych W. Z. udała się do sklepu (...) przy Al. (...) w W.. Będąc w sklepie (...) wzięła 2 pary butów z półki (jedne o wartości 80 zł a drugie o wartości 40 zł), włożyła je do koszyka i poszła do działu z warzywami. Tam przekleiła cenę z butów tańszych na buty droższe i odwrotnie. Tańsze buty opatrzone droższą ceną odłożyła na półkę. Następnie podeszła do czytnika cen i do kasy, gdzie zapłaciła za zakupy spożywcze oraz buty. Po przekroczeniu linii kas została zatrzymana przez pracownika ochrony Ł. G. i przyznała się do przeklejenia ceny na butach. Buty zostały zwrócone w stanie nienaruszonym na sklep.

( zeznania świadka Ł. G. k. 7, protokół zdarzenia k.9, paragon fiskalny k. 10, wyjaśnienia oskarżonej k. 16-17,protokół zatrzymania (k.2).

Oskarżona ma 32 lata, jest mężatką, posiada na utrzymaniu 2 dzieci. Ma wykształcenie zawodowe, z zawodu jest sprzedawcą, pozostaje na utrzymaniu męża. Nie była uprzednio karana, ( dane osobowe 15, dane o karalności oskarżonej k.20, k. 60).

Będąc przesłuchana w charakterze podejrzanej przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i wyjaśniła, że nie potrafi wyjaśnić, czemu przekleiła ceny. Jedne buty kosztowały 80 zł a drugie 40 zł. Jak jechała do sklepu nie chciała tego robić. Jak podała wstydzi się tego. Po zatrzymaniu chciała pokryć różnicę ale nie zgodzono się na to.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia oskarżonej albowiem są one zgodne z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie, w szczególności z zeznaniami świadka – Ł. G. ( k. 7), protokołem zatrzymania (k. 2), protokołem zdarzenia (k. 9), paragonem fiskalnym ( k.10) oraz protokołem oględzin nagrania z monitoringu (k. 22-24).

Sąd dał wiarę także zeznaniom świadka Ł. G. ( k. 7) zatrudnionego w charakterze pracownika ochrony w sklepie (...) przy Al. (...) w W. Świadek ten nie zna oskarżonej i nie miał żadnego interesu w obciążaniu oskarżonej swoimi zeznaniami. Jego zeznanie znajdują oparcie w dokumentach – protokole oględzin monitoringu ( k. 22-24), paragonie fiskalnym ( k. 10), protokole zdarzenia ( k. 9), protokole zatrzymania (k. 2) oraz wyjaśnieniach oskarżonej złożonych w toku postępowania przygotowawczego ( k. 16-17).

Również za wiarygodne i autentyczne uznał Sąd ujawnione w toku postępowania dokumenty: protokół oględzin monitoringu ( k. 22-24), paragon fiskalny ( k. 10), protokół zdarzenia ( k. 9), protokół zatrzymania (k. 2) albowiem znajdują one potwierdzenie w zeznaniach świadka i wyjaśnieniach oskarżonej a także żadna za stron nie kwestionowała ich autentyczności.

Sąd zważył, co następuje:

W ramach kwalifikacji wskazanej w akcie oskarżenia opisane w nim zachowanie oskarżanej miało wyczerpać znamiona czynu zabronionego z art. 286 § 1 k.k.

Wskazać, że przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. popełnia ten, kto działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. W niniejszej sprawie nie budzi wątpliwości, że oskarżona działała z zamiarem bezpośrednim doprowadzenia do niekorzystnego rozporządzenia mieniem sklepu (...). Świadomie przekleiła cenę z butów tańszych na buty droższe i na tej podstawie za buty droższe zapłaciła jak za tańsze. Przy czym co istotne przed podejściem do kasy sprawdziła cenę tych butów na czytniku cen. Tym samym wprowadziła sklep (...) w błąd co do rzeczywistej ceny kupowanych przez siebie butów. Działanie jej motywowane było celem osiągnięcia korzyści majątkowej- chciała kupić buty droższe w cenie butów tańszych. Działaniem swoim doprowadziła sklep (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 40 zł. Sprzedano jej bowiem buty droższe w cenie tańszych.

Stopień winy i społecznej szkodliwości czynu Sąd oceniał przez pryzmat art. 115 § 2 k.k. Przestępstwo popełnione przez oskarżoną było wymierzone w mienie. Dobro to jest jedną z podstawowych wartości chroniących prawnie. Na skutek swojego działania oskarżona spowodowała szkodę majątkową w nieznacznej wysokości -40 zł w mieniu A.. Nadto szkoda ta została niezwłocznie naprawiona albowiem towar został oskarżonej odebrany i zwrócony na sklep jako pełnowartościowy. Na społeczną szkodliwość czynu wpłynęła także motywacja sprawcy oraz nieznaczny stopień naruszenia reguł ostrożności. Oskarżona jak twierdzi czynu dokonała bez wcześniejszego przygotowania czy planowania a decyzja została podjęta w sposób nagły i dla niej samej niezrozumiały. Nadto po zatrzymaniu jej chciała zapłacić różnicę w cenie.

Z tych wszystkich względów sąd zakwalifikował czyn przypisany oskarżonej jako wypadek mniejszej wagi określony w art. 286 § 3 k.k.

Przechodząc do zastosowania przez sąd instytucji warunkowego umorzenia postepowania wskazać należy, iż Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 66 § 1 i § 2 kk.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż sąd doszedł do przekonania, iż czyn popełniony przez oskarżoną, nie cechował się dużym stopniem społecznej szkodliwości. Dokonując powyższej oceny Sąd oparł się na przesłankach o których mowa w art. 115 § 2 k.k. Zgodnie z tym przepisem, przy ocenie stopnia społecznej szkodliwości czynu sąd bierze pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia.

Odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, iż art. 286 § 1 i § 3 k.k. chroni dobro prawne jakim jest prawo własności. Szkoda wyrządzona przestępstwem nie była znaczna, bowiem wynosiła zaledwie 40 złotych. Nadto co istotne buty zostały w stanie niezniszczonym zwrócone na sklep jako towar pełnowartościowy. Tym samym ostatecznie pokrzywdzony nie poniósł realnej szkody.

Okolicznością przemawiającą za warunkowym umorzeniem postępowania, była także postawa oskarżonej i jego życie przed popełnieniem przestępstwa. Oskarżona przyznała się do popełnienia zrucanego jej czynu zarówno na miejscu zdarzenia a także będąc słuchana w postępowaniu przygotowawczym. Wstydziła się i żałowała swojego zachowania. Nadto oskarżona nie była poprzednio karana, nie wchodziła w konflikty z prawem. Oskarżona jest mężatką, ma utrzymaniu dwójkę dzieci oraz pozostaje na utrzymaniu męża. Powyższe świadczy o tym, że prowadzi ona ustabilizowany tryb życia.

Wreszcie czyn przypisany oskarżonej zagrożony jest karą której granica ustawowego zagrożenia nie przekracza 5 lat pozbawienia wolności.

W ocenie Sądu, uwzględniając uprzednią niekaralność oskarżonej oraz niezbyt wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, brak realnej szkody istnieją podstawy do warunkowego umorzenia postępowania w stosunku do oskarżanej na okres 2 lat. Okres warunkowego umorzenia postępowania jest wynikiem oceny stopnia społecznej szkodliwości czynu opisanej wyżej, który nie daje podstaw do określenia go na czas minimalny ani też na czas maksymalny.

Na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. Sąd zwolnił oskarżoną w całości od zapłaty kosztów sądowych. Postanawiając o zwolnieniu oskarżonej od kosztów, sąd miał na względzie trudną sytuację majątkową oskarżonej. Oskarżona nie pracuje, opiekuje się dwójką dzieci i pozostaje na utrzymaniu męża. Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał, że uiszczenie kosztów byłoby dla oskarżonej zbyt uciążliwe.

Z / odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć prokuratorowi