Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

Formularz UK 1

Sygnatura akt

V K 270/23

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

1.1.Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1

A. L.

W okresie od bliżej nieustalonego dnia, jednak nie później niż do dnia 7 września 2022 r oku w W. prowadziła działalność gospodarczą o nazwie A. L. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...)
w zakresie sprzedaży żywności w postaci suplementu diety
o nazwie (...) 6 kostek i 18 kostek na odległość, poprzez sprzedaż za pośrednictwem sklepu internetowego www.(...).pl, bez spełnienia obowiązku określonego w art. 63 ust. 3 ustawy z 25 sierpnia 2006 r.
o bezpieczeństwie żywności i żywienia, czym uczyniła sobie stałe źródło dochodów.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

A. L. prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą A. L. (...) z siedzibą w W. przy ul. (...) od 2010 roku.

Działalność ta początkowo obejmowała sprzedaż kosmetyków.

Wyjaśnienia
A.
L.

42-43;
104v-105

Wydruk
z (...)

30

W toku przeprowadzonej w przedsiębiorstwie (...) 7 września 2022 roku kontroli sanitarnej ujawniono, że do oferty sprzedawanych przez to przedsiębiorstwo ,,na odległość'' produktów dołączona została żywność
w postaci suplementu diety o nazwie (...) 6 kostek i 18 kostek.

Pomimo wprowadzenia w/w produktu do oferty A. L. nie złożyła wniosku
o wpis do rejestru zakładów, o którym mowa w art. 63 ust. 3 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

Wyjaśnienia
A.
L.

42-43;
104v-105

Zeznania
A.
M.

19-20

Protokół
kontroli
sanitarnej

2-6

Protokół
oględzin

32-37

A. L. ze sprzedaży w/w suplementu diety bez uzyskania wpisu do rejestru zakładów regularnie uzyskiwała dochody,
które stanowiły niewielką część dochodów generowanych przez przedsiębiorstwo (...).

Wyjaśnienia
A.
L.

42-43;
104v-105

Zestawienie

72

Po przeprowadzonej kontroli A. L. dokonała zgłoszenia do rejestru zakładów podlegających kontroli organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej oraz uiściła nałożoną na nią w postępowaniu administracyjnym karę pieniężną.

Wyjaśnienia
A.
L.

42-43;
104v-105

Wydruk
potwierdzenia
przelewu

44

Zaświadczenie

55

1.2.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

-

-

-

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

-

-

-

2.OCena DOWOdów

2.1.Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1
2
3
4

Wyjaśnienia
A.
L.

Wyjaśnienia oskarżonej Sąd uznał w zakresie ich kluczowych elementów za wiarygodne. Cechują się one spójnością i logicznością, a przy tym znajdują potwierdzenie w innych zgromadzonych w sprawie dowodach.

Podnoszona przez oskarżoną w wyjaśnieniach kwestia braku zawinienia w odniesieniu do niezłożenia wniosku
o wpis do rejestru zakładów stanowiła jedynie przejaw subiektywnej oceny A. L. lub przyjętej przez nią linii obrony. Do kwestii tej Sąd odniósł się szerzej w punkcie 3. uzasadnienia.

2

Zeznania
A.
M.

Świadek jako pracownik (...) w W. rzeczowo przedstawiła okoliczności związane z przeprowadzoną 7 września 2022 roku w przedsiębiorstwie oskarżonej kontrolą.

Ponieważ zeznania te były logiczne i spójne, a ich treść nie była kwestionowana przez strony postępowania, Sąd uznał je za w całości wiarygodne.

2

Protokół
kontroli
sanitarnej

Ponieważ dokumenty te nie budzą uzasadnionych wątpliwości Sądu pod kątem ich autentyczności lub treści, mogły stanowić wartościowy materiał dowodowy.

2

Wydruk
z (...)

2

Protokół
oględzin

4

Wydruk
potwierdzenia
przelewu

4

Zaświadczenie

3

Zestawienie

2.2.Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

-

Informacja
z Krajowego
Rejestru Karnego

Choć dokument ten nie budzi uzasadnionych wątpliwości Sądu pod kątem jego autentyczności lub treści, nie miał istotnego znaczenia dla ustalenia faktów w niniejszej sprawie.

3.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☐

3.1. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

☒

3.2. Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

I

A. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Oskarżonej zarzucono popełnienie czynu z art. 98 ust. 2 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

Zgodnie z art. 98 ust. 1 w/w ustawy odpowiedzialność ponosi, kto prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży żywności „na odległość” (sprzedaży wysyłkowej), w tym sprzedaży przez Internet, bez spełnienia obowiązku określonego w art. 63 ust. 3. Z kolei
ust. 2 art. 98 cytowanej ustawy przewiduje surowszą odpowiedzialność, jeżeli sprawca uczynił sobie z przestępstwa określonego w ust. 1 stałe źródło dochodów albo dopuszcza się przestępstw określonych w ust. 1 w stosunku do żywności o znacznej wartości.

Ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego, w tym wyjaśnień oskarżonej, wynika jednoznacznie, że A. L. prowadziła sprzedaż żywności w postaci suplementów diety „na odległość” bez uprzedniego uzyskania wpisu do rejestru zakładów, o którym mowa w art. 63 ust. 3 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

Należy przy tym zauważyć, że brzmienie przepisu art. 98 ust. 1 cytowanej ustawy wskazuje na to, że stypizowane w nim przestępstwo może być popełnione umyślnie – tak w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Stanowisko to znajduje oparcie w poglądach doktryny (zob. Szymecka – Wesołowska A. (red.), Bezpieczeństwo żywności i żywienia. Komentarz).

Sąd doszedł do przekonania, że brak jest w realiach niniejszej sprawy dowodów wskazujących na istnienie po stronie oskarżonej zamiaru bezpośredniego popełnienia zarzuconego jej czynu. Jednakże, Sąd nie podzielił zapatrywań obrony, że nie jest możliwe przyjęcie, że A. L. działała w zamiarze ewentualnym.

Sąd wziął w tym zakresie pod uwagę okoliczności związane nie tylko z profesjonalnym charakterem prowadzonej przez oskarżoną działalności gospodarczej (w tym rozmiarami tej działalności), dużym biznesowym doświadczeniem oskarżonej, ale także faktem, że uzyskanie wiedzy co do ewentualnych obowiązków rejestracyjnych jest w obecnych czasach niezwykle łatwe – możliwe jest skorzystanie z Internetu, stosownych infolinii czy w końcu porad prawnych.

Uwzględnienie powyższych okoliczności prowadzi do wniosku, że brak jest w niniejszej sprawie okoliczności, które przemawiałyby za przyjęciem, że oskarżona nie działała
z zamiarem ewentualnym. Wprowadzenie do oferty nowych produktów, stanowiących
w istocie produkty spożywcze, bez uprzedniego sprawdzenia czy nie wiąże się to
z koniecznością przedsięwzięcia stosownych działań o charakterze prawnym lub faktycznym, stanowi zachowanie dające wyraz godzeniu się na prowadzenie określonej działalności
w sposób niezgodny z prawem. Należy przy tym podkreślić, że jest wiedzą powszechnie znaną, iż prowadzenie działalności dotyczącej handlu produktami spożywczymi obwarowane jest wieloma różnego rodzaju regulacjami i wiąże się z koniecznością spełnienia szeregu wymogów, w tym sanitarnych.

Sama okoliczność, że A. L. nie wiedziała o obowiązku rejestracyjnym,
o którym mowa w art. 63 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności
i żywienia nie pozwala – zdaniem Sądu - na przyjęcie, że jej działanie było niezawinione. Sam fakt nieznajomości właściwych przepisów nie pozwala bowiem na przyjęcie, że po stronie sprawcy zaistniała usprawiedliwiona nieświadomość bezprawności konkretnego czynu. Trafnie zauważył w tym kontekście Sąd Najwyższy, że miarodajne dla ustalenia, czy błąd sprawcy był usprawiedliwiony, jest dochowanie należytej staranności w ustalaniu obowiązującego prawa. W szczególności należy zbadać, czy rzeczywiście sprawca bez swojej winy nie mógł zorientować się co do faktu karalności (…) danego zachowania (uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego z 26 listopada 2020 roku, sygn. akt V KK 440/19).

W końcu zaś podkreślić trzeba, że powszechnie w judykaturze i nauce prawa przyjmuje się,
że prowadzenie działalności gospodarczej wiąże się z podwyższonym standardem staranności działania po stronie przedsiębiorcy. W ocenie Sądu oskarżona temu standardowi nie sprostała. Nie wykorzystała bowiem nie tylko własnych kompetencji, ale także posiadanych zasobów finansowych celem zasięgnięcia informacji o ciążących na niej w związku z poszerzeniem zakresu prowadzonej działalności gospodarczej obowiązkach.

W takiej zaś sytuacji Sąd doszedł do przekonania, że zasadne było przyjęcie, że A. L. działała z zamiarem ewentualnym.

Należy ponadto wskazać, że podnoszone przez obronę okoliczności dotyczące tego,
że sprzedawane przez A. L. suplementy diety były bezpieczne dla zdrowia konsumentów pozostają bez wpływu na ocenę tego czy doszło w realiach niniejszej sprawy do zrealizowania znamion przestępstwa z art. 98 ust. 1 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Czyn zabroniony stypizowany w tym przepisie ma bowiem charakter formalny. Okoliczność ta pozostaje zatem istotna jedynie dla oceny stopnia społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu.

W dalszej części wskazać trzeba, że oskarżonej zarzucono działanie polegające na uczynieniu sobie z przestępstwa stałego źródła dochodu. W ocenie Sądu tak postawiony A. L. zarzut odpowiada zaistniałemu stanowi faktycznemu.

Należy bowiem podkreślić, że sam fakt, iż osiągany przez oskarżoną z tytułu sprzedaży suplementów diety dochód stanowił jedynie niewielki procent dochodów generowanych przez prowadzone przez nią przedsiębiorstwo, nie przesądza o tym, że takie działanie nie stanowiło uczynieniu sobie z przestępstwa stałego źródła dochodu.

Powszechnie przyjmuje się bowiem w orzecznictwie i doktrynie, że dla uznania, iż sprawca uczynił sobie z przestępstwa stałe źródło dochodu nie jest konieczne ustalenie, że dochód pochodzący z przestępstwa był dla sprawcy dochodem jedynym lub dominującym. Wystarczające jest wszak ustalenie, że uzyskiwanie dochodu w związku z popełnieniem przestępstwa ma charakter regularny czy powtarzalny (por. Konarska – Wrzosek V. (red.), Kodeks karny. Komentarz, Komentarz do art. 65 k.k.).

Z taką zaś sytuacją mamy niewątpliwie do czynienia w realiach niniejszej sprawy.

Mając na uwadze, że przepis ust. 2 art. 98 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia nie opisuje kompletu znamion czynu zabronionego,
a jedynie reguluje typ kwalifikowany przestępstwa stypizowanego w ust. 1 tegoż artykułu, zasadne było – zdaniem Sądu – dokonanie zmiany kwalifikacji prawnej przypisanego oskarżonej przestępstwa na art. 98 ust. 1 i 2 w/w ustawy.

Mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd uznał za zasadne przypisanie oskarżonej popełnienia przestępstwa z art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku
o bezpieczeństwie żywności i żywienia.

☒

3.3. Warunkowe umorzenie postępowania

I

A. L.

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

Mając jednak na uwadze całokształt okoliczności sprawy, Sąd rozważał zasadność zastosowania wobec A. L. instytucji warunkowego umorzenia postępowania.

By możliwe było jej zastosowanie konieczne jest łączne spełnienie poniższych warunków:

• wina sprawcy i społeczna szkodliwość czynu nie są oceniane jako znaczne;

• brak jest wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu;

• sprawca dotychczas nie był karany za przestępstwo umyślne;

• postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni przestępstwa;

• występek jest zagrożony karą do 5 lat pozbawienia wolności.

Mając na uwadze powyższe wskazać trzeba, że w stosunku do oskarżonej spełnione są „formalne” przesłanki warunkowego umorzenia postępowania. Występek z art. 98 ust. 1
i 2 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności i żywienia zagrożony jest bowiem karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, zaś A. L. nie była dotychczas karna za przestępstwa umyślne (k. 101).

Dodatkowo okoliczności popełnienia przedmiotowego czynu nie budzą – zdaniem Sądu - wątpliwości. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy wskazuje bowiem jasno,
o czym mowa była już powyżej, że zachowanie oskarżonej wypełniło znamiona przestępstwa art. 98 ust. 1 i 2 ustawy z 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności
i żywienia.

W dalszej części zauważyć trzeba, że by zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania było możliwe, konieczne jest, aby zarówno stopień społecznej szkodliwości czynu, jak i stopień winy nie były znaczne. Należy przy tym pamiętać, na co trafnie zwrócił uwagę Sąd Apelacyjny w Katowicach, że choć ustawa posługuje się sformułowaniem „wina i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne” nie wynika, że ich stopień ma być nieznaczny. Sformułowanie to obejmuje bowiem swoim zakresem także przypadki o „średnim” stopniu winy i społecznej szkodliwości czynu (zob. uzasadnienie wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z 30 marca 2005 roku, sygn. akt II AKa 50/05).

Biorąc pod uwagę powyższe, ale także całokształt okoliczności podmiotowych
i przedmiotowych niniejszej sprawy, Sąd doszedł do przekonania, że stopień winy oskarżonej i stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nią czynu nie przekraczają „średniego” ich poziomu.

Oskarżona przyznała się do tego, że rzeczywiście nie dokonała zgłoszenia do właściwego rejestru. Co przy tym istotne wyraziła skruchę z powodu zaistniałej sytuacji.
Po przeprowadzonej kontroli dokonała natomiast stosownego zgłoszenia. Okoliczności te wpływają zaś – w ocenie Sądu - limitująco na stopień winy A. L..

Z kolei przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości przedmiotowego czynu zabronionego Sąd miał na uwadze fakt, że oskarżona działała z zamiarem ewentualnym. Istotne było także, że wprowadzone do oferty sklepu internetowego produkty były bezpieczne dla zdrowia konsumentów, zaś przynoszone z ich sprzedaży dochody stanowiły niewielki procent generowanego przez przedsiębiorstwo oskarżonej dochodu. Przy uwzględnieniu wskazanych okoliczności zasadne było – zdaniem Sądu - przyjęcie,
że stopień społecznej szkodliwości przypisanego A. L. czynu nie jest znaczny.

Biorąc zatem pod uwagę całokształt okoliczności niniejszej sprawy oraz mając osobisty kontakt z oskarżoną, Sąd uznał, że istnieje wobec niej pozytywna prognoza kryminologiczna. Sąd miał w tym zakresie na uwadze, że oskarżona wiedzie ustabilizowane życie zawodowe, rozwija się naukowo, a także udziela w wolontariacie
(k. 73-76).

Jak przy tym trafnie zauważa się w doktrynie, podstawą zastosowania warunkowego umorzenia postępowania jest pozytywna prognoza kryminologiczna, której treścią jest przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania sprawca będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa. Nie można utożsamiać pojęcia przypuszczenia z pojęciem przekonania, albowiem ustawodawca posługuje się obydwoma terminami w k.k. (…) Zastosowanie warunkowego umorzenia postępowania nie wymaga zatem prawdopodobieństwa graniczącego z pewnością co do tego, że sprawca nie wróci na drogę przestępstwa. Wydaje się, że wystarczające jest, aby prawdopodobieństwo niepowrotu na drogę przestępstwa było wyższe niż ryzyko recydywy. Dalej idące wymagania nie znajdują oparcia w ustawie i stanowią nieuzasadnioną wykładnię na niekorzyść sprawcy (Królikowski M. (red.), Zawłocki R. (red.), Kodeks karny. Część ogólna. Komentarz do artykułów 1–116).

Oznacza to, co Sąd chciałaby szczególnie podkreślić, że instytucja warunkowego umorzenia postępowania nie jest przeznaczona dla jednostek wybitnych, wyróżniających się w społeczeństwie w sposób szczególnie pozytywny, ale (przy spełnieniu pozostałych przesłanek) dla osób o postawie typowej, a przy tym nienaruszających porządku prawnego w sposób naganny, gdyż w przypadku właśnie takich osób istnieją uzasadnione podstawy, by prognozować, że będą one przestrzegać w przyszłości porządku prawnego, a tym samym cele postępowania karnego zostaną spełnione. Taka właśnie sytuacja ma miejsce
w niniejszej sprawie.

Z tych względów Sąd uznał, że zastosowanie instytucji warunkowego umorzenia postępowania wobec oskarżonej jest możliwe i zasadne.

☐

3.4. Umorzenie postępowania

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

☐

3.5. Uniewinnienie

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

4.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i
środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

A.
L.

I

I

Warunkowe umorzenie postępowania na okres próby 2 lat.

Warunkowe umorzenie następuje na okres próby, który wynosi od roku do trzech lat
i biegnie od uprawomocnienia się orzeczenia (art. 67 § 1 k.k.).

Jak trafnie zauważył Sąd Najwyższy
w uzasadnieniu wyroku z 14 stycznia 2014 roku, sygn. akt IV KK 275/13 instytucja warunkowego umorzenia postępowania jest zaliczana do środków związanych
z poddaniem sprawcy próbie. Ten środek orzekany jest na okres próby, w trakcie której sprawdzana jest trafność prognozy kryminologicznej, będącej jedną z przesłanek tego rodzaju orzeczenia.

W niniejszej sprawie Sąd wziął pod uwagę całokształt jej okoliczności, w tym przede wszystkim właściwości i warunki osobiste sprawcy i uznał, że adekwatnym do w/w będzie okres próby wynoszący dwa lata. Jest to bowiem czas, który pozwoli na wychowawcze oddziaływanie na oskarżoną oraz zweryfikowanie czy przyjęta
w odniesieniu do niej pozytywna prognoza kryminologiczna jest słuszna.

Jedynie na marginesie zauważyć można,
że o określenie takiego okresu próby, w razie wydania wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, wnosiła obrona w końcowym głosie.

II

I

Na podstawie art. 67 § 3 k.k. w zw.
z art. 43a § 1 k.k. Sąd zasądził od oskarżonej na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej kwotę 5.000 zł tytułem świadczenia pieniężnego.

Biorąc pod uwagę naturę zastosowanej wobec oskarżonej instytucji warunkowego umorzenia postępowania, Sąd uznał za zasadne orzeczenie wobec A. L. w/w środka karnego, gdyż ten stanowić będzie dla niej „namacalną” dolegliwość związaną z zapadłym orzeczeniem.

Wybór takiego właśnie środka był przy tym uzasadniony faktem, że oskarżona czerpała dochody z działalności prowadzonej
z naruszeniem przepisów ustawy 25 sierpnia 2006 roku o bezpieczeństwie żywności
i żywienia.

5.Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

-

-

-

-

6.inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

Z opisanych w punkcie 3. uzasadnienia powodów Sąd doszedł do przekonania, że nie zasługiwał na uwzględnienie wniosek obrony o wydanie w niniejszej sprawie wyroku uniewinniającego. Jedynie na marginesie zauważyć można, że obrona alternatywnie wnosiła
o wydanie w niniejszej sprawie wyroku warunkowo umarzającego postępowanie, co też się stało.

KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

III

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na podstawie art. 629 k.p.k. i art. 627 k.p.k. i zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 170 zł.

Na zasądzoną kwotę składają się:

- 50 zł – koszty postępowania przygotowawczego,

- 20 zł – ryczałt za doręczenia,

- 100 zł – opłata.

Przy uwzględnieniu wysokości uzyskiwanych przez A. L. dochodów, brak było podstaw do odstąpienia od obciążenia jej w niniejszej sprawie kosztami sądowymi.

7.Podpis