Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 września 2014 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Monika Podgórska - Sułecka

Protokolant: Katarzyna Pilch

przy udziale Prokuratora: Agnieszki Cwalina

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12.09.2014 r.

sprawy przeciwko A. C. (1), s. K. i K., ur. (...) w T.

oskarżonemu o to, że:

1.  w dniu 06 lutego 2009 r. w W., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził do niekorzystnego rozporządzania mieniem D. O. w ten sposób, że przedłożył podrobiony dokument w postaci potwierdzenia dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należąc do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA czym wprowadził w/w w błąd co do realizacji tego przelewu bankowego, na podstawie którego to potwierdzenia wydany mu został sprzęt w postaci pięciu laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) oraz pamięci do komputera m-ki (...) powodując tym straty łącznej wartości 15.675 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

2.  w dniu 09 lutego 2009 r. w W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem D. O. w ten sposób, że przedłożył podrobiony dokument w postaci potwierdzenia dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należący do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA czym wprowadził w/w w błąd co do realizacji tego przelewu bankowego, na podstawie którego to potwierdzenia wydany mu został sprzęt w postaci trzech laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) o łącznej wartości 12.295 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

3.  w dniu 12 lutego 2009 r. w W. działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził do niekorzystnego rozporządzania mieniem D. O. w ten sposób, że przedłożył podrobiony dokument w postaci potwierdzenia dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należący do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA czym wprowadził w/w w błąd co do realizacji tego przelewu bankowego, na podstawie to którego potwierdzenia wydany mu został sprzęt w postaci pięciu laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) o łącznej wartości 15.625 zł, tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

o r z e k a

I.  w ramach zarzucanych czynów oskarżonego A. C. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów, z tym że przyjmuje, iż dopuścił się ich działając w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91§1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zb. z art. 270 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 91§1 kk skazuje go, a na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 2 (dwóch) lat i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 46 §1 kk zobowiązuje oskarżonego do naprawienia szkody w całości, poprzez zapłatę kwoty (...),00 (czterdziestu trzech tysięcy pięciuset dziewięćdziesięciu pięciu) zł na rzecz pokrzywdzonego D. O.;

III.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego kwotę 300,00 (trzystu) zł tytułem opłaty oraz kwotę 480,00 (czterystu osiemdziesięciu) zł tytułem pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu ujawnionego w toku rozprawy materiału dowodowego, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

na początku 2009 r. oskarżony A. C. (1) udał się do firmy (...) mieszczącej się przy Al. (...)/ A. L.w W. należącej do D. O. i dokonał zakupu kilku komputerów płacąc za nie gotówką. Po udanej transakcji, A. C. (1) – przedstawiając się D. O. jako A. C. (2) ustalił w rozmowie z ww., iż dokona zamówienia większej ilości sprzętu komputerowego za który zapłaci przelewem. D. (...) ustalili, iż zamówienie będzie opiewało na około 20 komputerów, będzie realizowane partiami i płatne odpowiednio do dokonywanego odbioru. A. C. (1) początkowo dokonał przelewu w kwocie 8 tys. zł na konto firmy (...) i za tą kwotę odebrał sprzęt komputerowy. W dniu 06 lutego 2009 r. A. C. (1) pojawił się po odbiór dalszej części zamówienia i okazał D. O. potwierdzenie dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należący do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA. D. O. sądząc, iż przelew został dokonany, wydał A. C. (1) sprzęt w postaci pięciu laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) oraz pamięci do komputera m-ki (...) o łącznej wartości 15.675 zł.

Następnie w dniu 09 lutego 2009 r. A. C. (1) ponownie pojawił się pod odbiór zamówionego towaru, przedkładając potwierdzenie dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należący do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA, na podstawie którego wydany mu został sprzęt w postaci trzech laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) o łącznej wartości 12.295 zł.

W ten sam sposób po raz A. C. (1) dokonał odbioru pięciu laptopów m-ki (...) i pięciu laptopów m-ki (...) o łącznej wartości 15.625 zł w dniu 12 lutego 2009 r., okazując potwierdzenie dokonania przelewu bankowego z rachunku (...) Banku (...) na należący do D. O. rachunek bankowy (...) Banku (...) SA.

Wszystkie trzy potwierdzenia dokonania przelewów przedkładane przez A. C. (1) w dniach 6, 9 i 12 lutego były przez niego podrobione. A. C. (1) nie dokonywał żadnych przelewów, na konto D. O. nie wpłynęły należności za dostarczony i wydany A. C. (1) sprzęt komputerowy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień oskarżonego A. C. (1) (k. 237 – 238, 369 - 370 ), zeznanie świadka D. O. (k. 3 – 4, 39v – 41, 46 – 47v ), W. P. (k. 36v), zawiadomienie o przestępstwie z kserokopiami poleceń przelewów i rachunkami (k. 1 – 7), kserokopie upoważnienia przekazania karty SIM (k. 22), akt oskarżenia Prokuratury Rejonowej w Bytomiu (k. 29 – 33), tablica poglądowa (k. 38), protokół zatrzymania rzeczy (k. 42 – 44), protokół okazania (k. 46 – 47), zamówienie towaru (k. 50 – 54), materiały przekazane przez Komendę Miejską Policji w G. dot. aukcji allegro (k. 82 – 102), odpis wyroku łącznego sygn. III K 844/05 (k. 109), odpis wyroku zaocznego (k. 124), dane o karalności (k. 213 – 217), polecenie przelewu (k.8), paragony (k.9), faktury (k.45), dane o karalności (k. 77-78, 282-289), opinia (k.273, 327), kserokopia wyroku (320-321), umowa (328-329), kopia odpisu wyroku XVI K 203/13 wraz z danymi o wykonaniu kary, odpis wyroku III K 2548/02, które Sąd ocenił jako odpowiadające rzeczywistemu stanowi rzeczy, wobec braku jakichkolwiek wątpliwości co do ich prawdziwości, tym bardziej że żadna ze stron ich nie zakwestionowała.

Sąd zważył, co następuje:

oskarżony A. C. (1) zarówno w toku postępowania przygotowawczego, jak także przed Sądem przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Oskarżony wyjaśnił, iż podrobił potwierdzenia dokonania przelewów, ponieważ zmusiła go do tego jego ówczesna sytuacja życiowa. A. C. (1) podał, iż był zadłużony w tym okresie, a towar odebrany od pokrzywdzonego miał odsprzedać z zyskiem, jednakże pokrzywdzony zorientował się, że przelewy nie zostały dokonane.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego w zakresie okoliczności przedstawianych przez niego, a dotyczących przedmiotowego zdarzenia, mianowicie tego, że oskarżony podrabiał potwierdzenia przelewów na podstawie których wprowadzał w błąd pokrzywdzonego i odbierał od niego sprzęt komputerowy, za który nie uiszczał zapłaty, albowiem w tym zakresie jego relacja była spójna, logiczna i przede wszystkim potwierdzona innymi zebranymi w sprawie dowodami. Powody zaś dla jakich oskarżony dokonał przestępstwo oszustwa na osobie pokrzywdzonego pozostawały dla niniejszej sprawy bez znaczenia dla oceny faktycznej i prawnej przypisanych mu czynów.

Fakt samego zajścia i ogólne okoliczności przedmiotowych zdarzeń szczegółowo opisał przede wszystkim pokrzywdzony D. O. . Pokrzywdzony podał, iż A. C. (1), przedstawiający mu się jako A. C. (2) początkowo dokonując zamówień dokonywał za nie płatności, czym wzbudził u pokrzywdzonego zaufanie. Następnie pokrzywdzony zeznał, iż trzy ostatnie odbiory zamówionego towaru opiewające na kwotę ponad 40 tys. zł, zostały wydane oskarżonemu w oparciu o przedkładane przez niego potwierdzenia dokonania przelewów, które nie budziły podejrzeń co do ich prawdziwości. D. O. podał przy tym, iż płatności za te trzy ostatnie dostawy nigdy nie otrzymał. Ważkim dla ustalenia stanu faktycznego sprawy było także, iż pokrzywdzony bez wątpliwości rozpoznał oskarżonego w czynności okazania. Sąd przy tym uznał, iż czynność okazania w postępowaniu przygotowawczym została przeprowadzona w całości prawidłowo, nie było żadnych podstaw do jej kwestionowania. W całości na wiarę zasługiwały także zeznania pokrzywdzonego, który racjonalnie i spójnie przedstawił okoliczności w jakich został wprowadzony przez oskarżonego w błąd, po czym dokonał niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem. Nie było żadnych podstaw do kwestionowania depozycji tego świadka, który jako osobiście dotknięty działaniem oskarżonego w sposób rzeczowy przedstawił swoją relację.

Za nieprzydatne do ustalenia stanu faktycznego sprawy Sąd ocenił zeznania świadka W. P. , który zeznawał jedynie na okoliczność przekazania jednego ze swoich telefonów oskarżonemu, a o przedmiotowych zdarzeniach nie miał żadnej wiedzy.

Sąd dokonał następującej oceny prawnej czynów oskarżonego:

mając na uwadze powyższe w świetle ujawnionego w sprawie materiału dowodowego wina oskarżonego A. C. (1) nie budzi żadnych wątpliwości i została udowodniona w całości. Oskarżony przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, nie kwestionując swojej winy i sprawstwa.

Przestępstwo oszustwa ujęte w art. 286 §1 kk polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia cudzym lub własnym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania jej błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Jednocześnie dla zaistnienia owego przestępstwa konieczne jest aby sprawca działał umyślnie i to w zamiarze bezpośrednim ukierunkowanym na cel osiągnięcia korzyści majątkowej.

Przestępstwo stypizowane w art. 270§1 kk polega z kolei na podrobieniu lub przerobieniu dokumentu w celu użycia za autentyczny lub użyciu takiego dokumentu.

W niniejszej sprawie oskarżony A. C. (1) doprowadził do niekorzystnego rozporządzenia mieniem D. O. w kwocie 43595,00 zł, która stanowi wartość odebranych przez niego laptopów, za które nie uiścił zapłaty. W tym też celu oskarżony podrobił trzy dowody dokonania płatności przelewem internetowym, których w rzeczywistości w ogóle nie dokonał. Następnie oskarżony okazał te dowody, co wprowadziło pokrzywdzonego w błąd co do zasadności wydania zamówionych przedmiotów. Wprowadzenie pokrzywdzonego w błąd było finałem z góry zaplanowanego działania. Oskarżony w krótkich odstępach czasu podjął szereg czynności, które bezpośrednio zmierzały do popełnienia oszustwa na szkodę D. O.. Oskarżony w dniach 6, 9 i 12 lutego 2009 r. trzykrotnie okazując sfałszowane dowody uiszczenia należności osiągnął zamierzony przez siebie cel. Wobec powyższego, Sąd uznał, iż swoim działaniem oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw określonym w art. 91 § 1 kk.

Całokształt okoliczności sprawy pozwala przyjąć, że popełniając zarzucany czyn oskarżony działał w zamiarze bezpośrednim jego popełnienia. Oskarżony musiał bowiem podjąć wysiłek w celu stworzenia dokumentów, które odpowiadały prawdziwym dowodom dokonaniu przelewu, aby pokrzywdzony na tej podstawie uwierzył w prawdziwość dokonania płatności. Sąd nie miał przy tym wątpliwości, iż rzeczone dowody dokonania przelewu są dokumentami w rozumieniu art. 115 § 14 kk tzn. zapisanymi nośnikami informacji, które ze względu na zawartą w nich treść stanowiły dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne. Z treści przedstawionych przez oskarżonego dowodów wpłaty wynikało, iż dokonał płatności co jednocześnie po stronie pokrzywdzonego implikowało konieczność wywiązania się z zawartej umowy. Działanie pokrzywdzonego uznać wypada zatem za racjonalne, szczególnie ze względu na fakt, iż oskarżony przygotował grunt pod dokonanie czynu zabronionego w postaci wcześniejszego wzbudzenia zaufania u D. O.. Oskarżony bowiem wywiązywał się z części umowy i za część zamówienia zapłacił, również przelewem. Jednak z tego działania należy wysnuć wniosek, iż oskarżony wykorzystał w ten sposób stworzoną sobie sposobność do doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Miał pełną świadomość, iż pokrzywdzony, działając w oparciu o kilka pozytywnie przeprowadzonych transakcji, zaufa mu i wyda zamówiony sprzęt jedynie w oparciu o potwierdzenie przelewu. O bezpośrednim, z góry powziętym zamiarze świadczą zatem działania oskarżonego w postaci sfałszowania dowodów dokonania przelewów, których w rzeczywistości w ogóle nie zrealizował. Powyższe świadczy o przemyślanym, zaplanowanym działaniu. W ten sposób podstępnie wprowadził w błąd D. O. co do zapłaty za zamówiony towar. Po uzyskaniu towaru, oskarżony następnie zerwał z pokrzywdzonym jakikolwiek kontakt. Cały szereg powziętych zachowań przez oskarżonego był z góry przemyślany i zmierzał w konkretnym celu – oszukania swojego kontrahenta.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż oskarżony swoim zachowaniem zrealizował wszystkie znamiona czynu zabronionego wypełniającego znamiona określone w art. 286 § 1 kk oraz art. 270 kk. A. C. (1) powziął bowiem szereg czynności, które bezpośrednio zmierzały do dokonania czynu zabronionego na szkodę pokrzywdzonego. Na podstawie całości zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego ww. przestępstwa nie budzą wątpliwości. W związku z powyższym Sąd uwzględnił wniosek oskarżonego o wydanie wyroku skazującego i wymierzenie mu zawnioskowanej kary bez przeprowadzania postępowania dowodowego, po uprzedniej jego modyfikacji. Oskarżony A. C. (1) wniósł początkowo o wymierzenie mu kar jednostkowych w wymiarach za każdy z czynów roku pozbawienia wolności, zaś karę łączną w wymiarze 2 lat pozbawienia wolności oraz obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Sąd jednak mając na uwadze całokształt okoliczności sprawy, a także uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego doszedł do przekonania, iż zaproponowana przez oskarżonego kara nie będzie spełniała celów przewidzianych w przepisie art. 53§1 kk, szczególnie że oskarżony wielokrotnie karany był za czyny z art. 286 kk. Wobec powyższego Sąd uzależnił uwzględnienie wniosku oskarżonego od dokonania w nim modyfikacji zgodnie z przepisem art. 387§3 kpk, co oskarżony ostatecznie uczynił.

Reasumując Sąd wymierzając oskarżonemu karę zgodną ze zmodyfikowanym wnioskiem w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, miał na uwadze aby jej dolegliwość nie przekraczała stopnia winy, przy uwzględnieniu stopnia społecznej szkodliwości czynów, a przy tym aby spełniła swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze w stosunku do oskarżonego oraz potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, iż oskarżony uzyskał korzyść majątkową w kwocie wysokiej, tj. ponad 40 tys. złotych. Sąd zatem przy wymierzeniu kary oskarżonemu, kierował się także tym, aby zapobiec popełnieniu przez oskarżonego kolejnych przestępstw w przyszłości. Zapobiegawczy sens wymierzonej kary ma bowiem na celu odstraszenie sprawcy od ponownego wejścia na drogę przestępstwa, natomiast cel wychowawczy realizuje się poprzez kształtowanie postawy oskarżonego zarówno wobec własnego czynu, jak i przestępstwa w ogóle. W ocenie Sądu tak wymierzona kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania jest w pełni adekwatna do stopnia zawinienia oskarżonego oraz stopnia społecznej szkodliwości jego czynów. Nadmienić należy, że taki wymiar kary pozwoli na wypełnienie jej celów w zakresie prewencji generalnej i indywidualnej oraz kształtowania prawidłowych postaw w społeczeństwie. Czynnikiem wpływającym na wymiar kary była ponad 20 – krotna karalność oskarżonego głównie za przestępstwo oszustwa. Sąd oczywiście miał na uwadze, iż oskarżony zmienił swoją postawę, wyraził skruchę i zadeklarował chęć naprawienia szkody wyrządzonej swoim czynem. Sąd dostrzegł także, iż oskarżony, który odbywa obecnie karę pozbawienia wolności cieszy się dobrą opinią u pracodawcy i postanowił dokonać zmiany w swoim życiu. Miało to także wpływ na wymiar orzeczonej oskarżonemu kary. Mieć bowiem należy na uwadze, iż czyn zarzucany oskarżonemu zagrożony jest karą do 8 lat pozbawienia wolności. Jednocześnie oskarżony popełnił trzy czyny, w krótkich odstępach czasu, zanim zapadł pierwszy wyrok co do któregokolwiek z nich. Sąd uznał zatem, iż oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw co powoduje, że Sąd mógł skorzystać z przysługującego uprawnienia i wymierzyć karę w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę. Sąd uznał jednak, że wystarczającą i adekwatną karą będzie kara w wymiarze 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności zwłaszcza, że Sąd orzekł także obowiązek naprawienia szkody na rzecz pokrzywdzonego. Nie ulega wątpliwości, iż po stronie D. O. zaszło niekorzystne rozporządzenie mieniem w kwocie 43595,00 zł stanowiącej sumę trzech odebranych zamówień, za które płatności oskarżony nigdy nie dokonał. Zasadnym zatem było, celem naprawienia pokrzywdzonemu poniesionej szkody, nałożenie obowiązku jej naprawienia na oskarżonego, który nawet pozostając w warunkach izolacji skoro podejmuje zatrudnienie będzie w stanie je zrealizować.

Ponadto Sąd obciążył oskarżonego A. C. (1) kwotą 300,00 zł tytułem opłaty sądowej oraz pozostałymi kosztami postępowania w kwocie 480,00 zł, mając na uwadze stan majątkowy i zdolności zarobkowe oskarżonego.