Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

U. K. oraz P. L. reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika pozwami złożonymi 25 października 2018 roku (data prezentaty) wnieśli o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na ich rzecz kwot po 400 € wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 4 września 2018 roku do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pełnomocnik powodów wyjaśnił, że dochodzone pozwami kwoty stanowią odszkodowanie z tytułu opóźnienia wykonywanego przez pozwaną w dniu 26 lipca 2018 roku lotu nr PR (...) na trasie A. do W.. Według zaplanowanej podróży, zgodnie z rozkładem lotów, wylot samolotu miał nastąpić w dniu 26 lipca 2018 o godzinie 21:15 przylot do lotniska w W. o godzinie 22:50. Faktyczny wylot z lotniska w A. nastąpił jednak o godzinie 01:00 a przylot do lotniska w (...):20 czyli z opóźnieniem wynoszącym trzy godziny i trzydzieści minut, w stosunku do planowanego czasu przelotu.

Powodowie uzasadniali swoje roszczenia powołując się na postanowienia art. 7 ust. 1 lit. a) Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady (dalej: rozporządzenie nr 261/04) (pozew – k. 2-4 w aktach II C 7355/18 oraz pozew – k 2-4 w aktach II C 7344/18).

W odpowiedzi na pozwy pełnomocnik pozwanej (...) S.A. wniósł o oddalenie powództw w całości oraz o zasądzenie od powoda kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwana przyznała fakt, iż lot PR (...) na trasie Anteny- W. w dniu 26 lipca 2018 został opóźniony. Wskazała jednak, że opóźnienie to spowodowane było zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których przewoźnik nie był w stanie uniknąć, a mianowicie wystąpienia warunków atmosferycznych panujących nad lotniskiem w A., które uniemożliwiły wykonanie przelotu w ustalonych godzinach. Strona pozwana podnosiła, iż w dniach 26-27 lipca 2018 r., miały odbyć się w całej Europie burze, które uniemożliwiły odbycie się wielu zaplanowanych w tym czasie lotów. Zdaniem pozwanej, warunki atmosferyczne panujące wówczas nad lotniskiem w Grecji nie pozwalały na wykonywanie jakichkolwiek operacji lotniczych. Pełnomocnik pozwanej wskazał także, iż po ustaniu warunków atmosferycznych, w pierwszej kolejności realizowane były loty, które miały się odbyć chronologicznie wcześnie co spowodowało jeszcze większe opóźnienie. (odpowiedz na pozew – k. 18-33 w aktach II C 7355/18 oraz odpowiedź na pozew– k. 19-34 w aktach II C 7344/18).

W replice pełnomocnik powodów zakwestionował przedstawione przez pozwanego dokumenty mające świadczyć o wyłączeniu odpowiedzialności pozwanego. Pełnomocnik powoda wskazał, iż strona pozwana nie złożyła do akt sprawy wnioskowanego pokładowego dziennika technicznego samolotu (...) , wykonującego skarżony rejs PR (...) jak również nie złożyła do akt spawy siatki wszystkich lotów zaplanowanych do wykonania w dniu 26 lipca 2018 roku, w żaden sposób nie wykazała, ażeby przyczyną opóźnienia lotu były złe warunki pogodowe. Pełnomocnik powoda podnosił, iż pozwana celowo nie złożyła tych dokumentów do akt, gdyż w jego ocenie dokumenty te udowadniały fakt, iż przyczyną opóźniania była zła organizacja przedsiębiorstwa pozwanej, oraz jej zaniedbanie polegające na nie niepodjęciu wszelkich racjonalnych działań mających nie dopuścić do znacznego opóźnienia lotu PR (...).

(pismo procesowe powoda – k. 34-36).

Postanowieniem z dnia 22 maja 2019 roku sprawa II C 7344/18 z powództwa P. L. została połączona do wspólnego rozpoznania i rozstrzygnięcia ze sprawą II C 7355/18 z powództwa U. K.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

U. K. oraz P. L. zawarli z (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. umowę przewozu lotniczego i wykupili bilet na trasie A.- W. na dzień 26 lipca 2018 roku (okoliczność bezsporna; karta pokładowa k. 8 akt połączonych II C 7355/18; karta pokładowa k. 9 akt połączonych II C 7344/18).

Lot uległ opóźnieniu wynoszącemu ponad trzy godziny ( okoliczność bezsporna).

W dniu 27 siernia 2018 roku pełnomocnik powoda, wezwał pisemnie (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. do wypłaty odszkodowania w łącznej kwocie 400€ do dnia 3 września 2018 roku (wezwanie do zapłaty - k. 6 w aktach II C 7355/18 w aktach połączonych II C 7344/18 k.6).

Przewoźnik nie ustosunkował się do wezwania (okoliczność niesporna)

Odległość między Antenami a W. wynosi ok. 1598 km.

(fakt notoryjny)

Powyżej opisane ustalenia faktyczne nie były przedmiotem sporu między stronami. Dotyczyło to w szczególności samego faktu zawarcia umów przewozu i faktu opóźnienia lotu. Pozwany w żaden sposób nie zaprzeczył okolicznościom wskazanym przez powoda w pozwach. Okoliczności te Sąd uznał stosownie do treści art. 230 k.p.c. za przyznane - jako niezaprzeczone, zatem niewymagające przeprowadzania postępowania dowodowego. Nie budziły one wątpliwości Sądu, albowiem znalazły potwierdzenie w złożonych wraz z pozwem dokumentach, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwa zasługiwały na uwzględnienie.

Zagadnienia dotyczące możliwości dochodzenia odszkodowania za opóźniony lot uregulowane zostały przepisami unijnymi i zawarte są w rozporządzeniu nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie nr 295/91 (dalej: „rozporządzenie nr 261/04”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania lotu, pasażerowie których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, chyba że: i) zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu, ii) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie od dwóch tygodni do siedmiu dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot najpóźniej dwie godziny przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej cztery godziny po planowym czasie przylotu, lub (...)) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. a) - c) rozporządzenia nr 261/04, w przypadku odwołania do powyższego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1 500 kilometrów, w wysokości 400 EUR dla wszystkich lotów o długości od 1 500 do 3 500 kilometrów oraz 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b).

Powodowie dochodzili odszkodowania za opóźnienie lotu. Podstawę prawną dochodzonego przez powodów roszczenia stanowią przepisy Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku, ustanawiające wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylające rozporządzenie (EWG) nr 295/91 ( Dz.U.UE L z dnia 17 lutego 2004 r.), które, w zakresie, w jakim stanowią rozwiązania szczególne, wyłączają stosowanie art. 471 i n. k.c.

Trybunał Sprawiedliwości UE uznał, że artykuły 5, 6 i 7 ww. rozporządzenia należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania pasażerów opóźnionych lotów można traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 rozporządzenia, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Niemniej takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego (wyrok Trybunału w połączonych sprawach C-402/07 i C-432/07, zbiór orzeczeń 2009 I- (...)).

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 3 obsługujący przewoźnik lotniczy nie jest zobowiązany do wypłaty rekompensaty przewidzianej w art. 7, jeżeli może dowieść, że odwołanie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Jak wskazano w Wytycznych interpretacyjnych dotyczących rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów oraz rozporządzenia Rady (WE) nr 2027/97 w sprawie odpowiedzialności przewoźnika lotniczego z tytułu wypadków lotniczych zmienionego rozporządzeniem (WE) nr 889/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady (2016/C 214/04), podstawową zasadą art. 5 ust. 1 lit. c) jest konieczność wypłaty odszkodowania, jeżeli pasażer nie został poinformowany o odwołaniu z odpowiednim wyprzedzeniem. Jednak nawet wówczas odszkodowania nie trzeba wypłacać, jeżeli przewoźnik może dowieść, zgodnie z art. 5 ust. 3, że odwołanie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków (zob. pkt 3.2.6. Wytycznych).

W powołanych wyżej Wytycznych interpretacyjnych wskazano też, że w celu uzyskania zwolnienia z obowiązku wypłaty odszkodowania przewoźnik musi jednocześnie wykazać:

1.  istnienie nadzwyczajnych okoliczności, tj. zdarzenia o charakterze nieprzewidywalnym, zewnętrznym i niemożliwym do uniknięcia, których nie mógł uniknąć, nawet gdyby podjął wszystkie racjonalne środki w tym celu,

1)  związek między zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności a opóźnieniem lub odwołaniem, oraz

3) fakt, że takiego opóźnienia lub odwołania nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.

Odnosząc się do przesłanki nadzwyczajnych okoliczności, wskazanej w pkt 1), należy zaznaczyć, że zgodnie z punktem 14 preambuły do ww. rozporządzenia, „(…) zobowiązania przewoźników lotniczych powinny być ograniczone lub ich odpowiedzialność wyłączona w przypadku, gdy zdarzenie jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć, pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków.”

Interpretując powyższe normy należy mieć na uwadze dotychczasowe orzecznictwo dotyczące interpretacji pojęcia nadzwyczajnych okoliczności. Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-549/07 wskazał, że samo zaistnienie zdarzenia, wskazanego w punkcie 14 preambuły, nie pozwala na przyjęcie, iż w sprawie wystąpiły nadzwyczajnej okoliczności w rozumieniu rozporządzenia. „Okoliczności związane z takim zdarzeniem mogą zostać uznane za „nadzwyczajne” w rozumieniu art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/2004 tylko wówczas, gdy odnoszą się do zdarzenia, które nie wpisuje się w ramy normalnego wykonywania działalności danego przewoźnika lotniczego i nie pozwala na skuteczne nad nim panowanie, ze względu na jego charakter lub źródło”. Podobne rozumienie tych regulacji znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego (vide wyrok z 27 marca 2014 r. o sygn. I OSK 1971/12).

W każdym przypadku zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności, przewoźnik lotniczy, który pragnie zostać zwolniony z obowiązku wypłaty odszkodowania, musi wykazać, że nie mógł ich (okoliczności) uniknąć, nawet gdyby podjął wszystkie racjonalne środki w tym celu.

Za nadzwyczajne okoliczności uznaje się m.in. nieprzewidziane zakłócenia wynikające z wojny i niestabilności politycznej, w trakcie których podróż nie jest zalecana, zamknięcie ze względów bezpieczeństwa lotniska odlotu lub lotniska przylotu bez wcześniejszego powiadomienia, porwanie statku powietrznego oraz zamknięcie zarówno lotniska odlotów, jak i lotniska przylotów z powodu warunków meteorologicznych usterek technicznych samolotów, które można zakwalifikować jako nadzwyczajną okoliczność oraz katalog zdarzeń, których jako taką okoliczność uznać nie można.

Ponadto Trybunał stwierdził (Sprawa C-294/10, E. i R., (...):EU:C:2011:303, pkt 37), że na podstawie art. 5 ust. 3 rozporządzenia, przewoźnik lotniczy może zostać zobowiązany do rozplanowania swoich zasobów we właściwym czasie co pozwoli mu, w miarę możliwości, na wykonanie całego lotu po ustaniu nadzwyczajnych okoliczności, to znaczy w pewnym okresie po planowanym czasie odlotu. Przewoźnik lotniczy powinien przede wszystkim przewidzieć wystarczającą rezerwę czasu pozwalającą mu, w miarę możliwości, na wykonanie całego lotu po ustaniu nadzwyczajnych okoliczności. Taka rezerwa jest oceniana w zależności od przypadku. Jednakże art. 5 ust. 3 nie może być interpretowany jako nakładający obowiązek – tytułem „racjonalnych środków” – zaplanowania w ogólny i jednolity sposób minimalnej rezerwy czasu, mającej zastosowanie bez różnicy do wszystkich przewoźników lotniczych w każdej sytuacji zaistnienia nadzwyczajnych okoliczności. W tym względzie zasoby dostępne w bazie przewoźnika będą zazwyczaj większe, niż w miejscach docelowych, co daje więcej możliwości ograniczenia skutków nadzwyczajnych okoliczności. Ocenę zdolności przewoźnika lotniczego do przeprowadzenia zaplanowanego lotu w całości w nowych warunkach wynikających z wystąpienia tych okoliczności należy przeprowadzić w taki sposób, aby wymagana wielkość rezerwy czasu nie skutkowała koniecznością ponoszenia przez przewoźnika lotniczego nadmiernych ofiar z punktu widzenia możliwości jego przedsiębiorstwa w odnośnym momencie.

Należy też wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 i ust. 3 lit. b Traktatu o Unii Europejskiej (Dz. Urz. UE C 2010 r. Nr 83 str. 13) oraz art. 267 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (Dz.Urz. UE C 2010 r. Nr 83 str. 47), Trybunał Sprawiedliwości jest organem wyłącznie właściwym do dokonywania wykładni prawa Unii, a sąd krajowy ma obowiązek zapewnić skuteczną ochronę prawną w dziedzinach objętych tym prawem.

Dla ułatwienia dokonywaniu oceny, czy dane zdarzenie ma charakter nadzwyczajny i czy pasażerom należy się odszkodowanie na mocy rozporządzenia, na stronie internetowej Komisji Europejskiej została opublikowana lista nadzwyczajnych okoliczności, stworzona wspólnie przez organy wykonawcze Państw Członkowskich odpowiedzialnych za wdrożenie rozporządzenia nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład, albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów.

W dokumencie tym pod nazwą „ Przykładowa lista nadzwyczajnych okoliczności powstała w wyniku spotkania Krajowych Organów Wykonawczych z dnia 12 kwietnia 2013 roku” do nadzwyczajnych okoliczności zaliczono także wady produkcyjnej i usterki techniczne, m.in.:

- wykrycie ukrytej wady produkcyjnej przez przewoźnika (nietypowe uszkodzenie jednej konkretnej części statku powietrznego);

- uszkodzenie statku powietrznego, które wystąpiło podczas lotu poprzedzającego skarżony rejs, spowodowane przez obcy obiekt i które wymaga natychmiastowej oceny/sprawdzenia i ewentualnie naprawy;

- każde zdarzenie natury technicznej, które zmusza pilota do nagłej zmiany kierunku lotu/ zboczenia z trasy;

- uszkodzenie systemu nawiewu powietrza/ systemu kontroli środowiska w samolocie (który był prawidłowo serwisowany) bezpośrednio przed wylotem lub w trakcie lotu;

- przedwczesny defekt (resurs) niektórych serwisowanych zgodnie z programami przeglądowymi części statku powietrznego, które są zaprojektowane by służyć przez określony czas (można je znaleźć w różnego rodzaju dokumentach i instrukcjach przeglądowych, takich jak np.: dokument planowania przeglądów (ang.: M. D.) czy raport (...) (ang. M. R. Board Report);

- usterka tzw. części on condition/condition”, czyli części, które nie wymagają nieplanowanych przeglądów lub wymiany podczas normalnych czynności operacyjnych (na przykład: elementy wskaźników temperatury oleju. Ich przedwczesny defekt, przy założeniu, że są serwisowane zgodnie z zaleceniami i użytkowane zgodnie z przeznaczeniem, jest niemożliwy do przewidzenia;

- usterka niezbędnych w statku powietrznym systemów/układów (np. systemu chłodzenia, systemu awionicznego, systemu kontroli lotów) oraz części (np. klap, listew, sterów, odwracaczy ciągu, podwozia samolotu) tuż przed wylotem lub w trakcie lotu (przy założeniu, ze te wspomniane elementy były utrzymywane/serwisowane zgodnie z wymaganym programem przeglądów);

- każda inna usterka techniczna ujawniona przed wylotem statku powietrznego lub podczas lotu (przy założeniu, ze te wspomniane elementy były utrzymywane/serwisowane zgodnie z wymaganym programem przeglądów), która wymaga zbadania/sprawdzenia i ewentualnej naprawy zanim statek powietrzny stanie się zdolny do odbycia planowanego rejsu.;

- niespodziewana usterka techniczna - dym, ogień lub spaliny na pokładzie statku powietrznego, chyba że ich wystąpienie jest spowodowane przez część, która nie jest serwisowana zgodnie z wymaganym programem przeglądów lub nieprzestrzeganiem lub niepełnym przestrzeganiem procedur operacyjnych);

W dokumencie tym zawarto jednocześnie uwagi, iż krajowe organy wykonawcze powinny rozpatrywać każdy przypadek indywidualnie. W każdym z wymienionych na liście przypadków nadzwyczajnych okoliczności przewoźnik lotniczy musi udowodnić, że nadzwyczajna okoliczność zaistniała oraz wykazać w sposób niebudzący wątpliwości, iż skutkowała ona zakłóceniem lotu. Wykazawszy zaistnienie nadzwyczajnych okoliczności, przewoźnik lotniczy musi też wyjaśnić, jakie racjonalne środki podjął, żeby uniknąć zakłócenia lotu.

Mając powyższe na uwadze, należy wskazać, że w niniejszej sprawie pozwana nie wykazała, że opóźnienie skarżonego lotu spowodowane zostało zaistnieniem nadzwyczajnej okoliczności. Nie przedstawiła żadnych dowodów na zaistnienie zdarzenia o charakterze nieprzewidywalnym, zewnętrznym, na które przewoźnik lotniczy wykonujący sporny lot nie miał wpływu i któremu nie mógł zapobiec – przy podjęciu wszelkich możliwych starań, a to na nim w tym zakresie spoczywał ciężar dowodu.

Pozwana przedstawiła co prawda prognozę groźnych warunków pogodowych w terminie czwartek 26 lipca 2018 do piątek 27 lipca 2018 roku 06.00 (...), w których przewidywano lokalne burze oraz pionowe uskoki wiatru o niewielkiej sile, możliwość silniejszych burz z dużym gradem, które mogą również spowodować silne opady deszczu i lokalne podtopienie, zagrożenie silnych podmuchów wiatru. Przedstawiła również wiadomości mailowe (...), zgodnie z którymi spodziewano się poważnych opóźnień lotów w sieci z uwagi na prognozowane burze jak również o godzinie 5:50 odnotowano opóźnienia w związku z pogodą na lotniskach greckich spowodowane przepustowością. Pozwana nie zgłosiła jednak żadnych dowodów na okoliczność wykazania, że do opóźnienia spornego lotu doszło faktycznie w wynika złych warunków pogodowych. Ograniczyła się jedynie do ogólnego stwierdzenia, że takie opóźnienia miały miejsce oraz przedstawienia prognoz.

Tym samym pozwany nie wykazał zaistnienia okoliczności egzoneracyjnych z art. 5 ust. 3 rozporządzenia nr 261/04, wobec czego Sąd uznał, że powodom przysługuje odszkodowanie przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt b Rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku, w wysokości po 400 Euro.

Zgodnie z art. 481 § 1 k.c. jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Termin spełnienia świadczenia głównego określany jest zgodnie z art. 455 k.c. Dłużnik opóźnia się z wykonaniem zobowiązania, gdy nie spełnia świadczenia w terminie oznaczonym lub wynikającym z właściwości zobowiązania, a w przypadku gdy termin nie zostanie w taki sposób oznaczony, jeśli nie spełnia świadczenia niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania. Świadczenie główne staje się więc wymagalne z chwilą upływu terminu lub niezwłocznie po wezwaniu ze strony wierzyciela.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Z tego też względu koszty procesu zostały w całości zasądzone od pozwanego na rzecz powodów w wysokości po 947 zł, na które składały się następujące kwoty: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości po 900 zł, opłata skarbowa od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie po 17 zł oraz uiszczona przez powoda opłata sądowa w kwocie 30 zł.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej