Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

ZARZĄDZENIE

Dnia 30 czerwca 2015 roku

Sędzia Sądu Rejonowego Stanisław Zabłocki

w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w W. II Wydział Cywilny

w sprawie z powództwa Burmistrza Z.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o ustalenie

zarządza:

zwrot pozwu.

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 24 lutego 2015 roku Przewodniczący wezwał powoda do uzupełnienia braków fiskalnych i formalnych pozwu poprzez uiszczenie opłaty sądowej w kwocie 2977 zł oraz złożenia zaświadczenia o wyborze B. J. na burmistrza Z. w oryginale lub notarialnie poświadczonym odpisie, w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu pozwu.

Wezwanie zostało powodowi doręczone w dniu 10 marca 2015 r. i do dzisiejszego dnia pozostało bez odpowiedzi.

Zgodnie z art. 130 §1 k.p.c., jeżeli pismo procesowe nie może otrzymać prawidłowego biegu wskutek niezachowania warunków formalnych lub jeżeli od pisma nie uiszczono należnej opłaty, przewodniczący wzywa stronę, pod rygorem zwrócenia pisma, do poprawienia, uzupełnienia lub opłacenia go w terminie tygodniowym. Stosownie zaś do treści §2 tego przepisu, po bezskutecznym upływie terminu przewodniczący zwraca pismo stronie.

Piśmiennictwo prawnicze i praktyka sądowa zgodnie przyjmują, że osoba wezwana do uzupełnienia braków formalnych pisma procesowego ma obowiązek wykonać zarządzenie kompletnie, starannie i terminowo. Częściowe usunięcie braku, nie usunięcie chociażby jednego z kilku wskazanych braków lub uchybienie terminowi nieuchronnie spowoduje zwrot pisma, zaś w przypadku środka zaskarżenia – jego odrzucenie. Nie uzupełnienie braków formalnych pisma, względnie nie uiszczenie należnej od niego opłaty sądowej, stanowi bowiem przeszkodę do nadania temu pismu biegu.

Z uwagi na powyższe stwierdzić należało, że braki formalne pozwu nie zostały przez powoda uzupełnione, w związku z czym wobec bezskutecznego upłynięcia z dniem 17 marca 2015 roku zakreślonego terminu pozew na podstawie art. 130 §2 k.p.c. podlegał zwrotowi.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.