Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 23 kwietnia 2018 roku

Pozwem z dnia 16 marca 2017 r. (daty prezentaty) małoletnia powódka M. G. reprezentowana w niniejszym postępowaniu przez matkę B. G. wniosła o zasądzenie od pozwanej (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwoty 400 euro wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 24 lipca 2015 r. do dnia zapłaty. Wniosła również o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 900 zł.

W uzasadnieniu pozwu strona powodowa podała, że zawarła umowę transportu lotniczego na lot na trasie A. – K. w dniu 22 lipca 2015 r. o godz. 15:10, którego przewoźnikiem obsługującym była pozwana spółka. Wskazała, że lot został opóźniony o 21 godzin, w wyniku czego powódka doleciała do celu 23 lipca 2015 roku o godz. 12:15, a więc po czasie oznaczonym w umowie. Przedstawicielka ustawowa małoletniej powódki wskazała, że swoje roszczenie względem pozwanego wywodzi z treści rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie EWG nr 295/91 ( pozew k. 2-3v).

W dniu 30 marca 2017 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w Warszawie, I Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym w sprawie o sygnaturze akt I Nc 1605/17 (nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym k. 13).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów postępowania. W uzasadnieniu swego stanowiska pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia. Pozwana wskazała, iż do przedmiotowego roszczenia znajduje zastosowanie roczny termin przedawnienia liczony od dnia wykonania przewozu, wynikający z przepisów Kodeksu cywilnego regulujących umowę przewozu ( sprzeciw od nakazu zapłaty k. 19-20).

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletnia M. G., reprezentowana w niniejszym postępowaniu przez matkę B. G., miała zarezerwowany przelot z A. do K. (numer rejsu (...)). Wylot z A. został zaplanowany na dzień 22 lipca 2015 r. na godzinę 15:10 ( karta pokładowa k. 8).

Spółka (...), jako przewoźnik obsługujący, realizowała zaplanowany na dzień 22 lipca 2015 r. rejs numer (...). Lot ten rozpoczął się o godz. 12:15 w dniu 23 lipca 2015 r., a więc z opóźnieniem wynoszącym 21 godzin ( okoliczności bezsporne).

Pismem z dnia 27 sierpnia 2015 r. powódka wezwała pozwaną do zapłaty kwoty 400 euro, w terminie 7 dni, na wskazany numer rachunku bankowego, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego (dowody: przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 9)

W toku przeprowadzonego postępowania reklamacyjnego spółka (...) odmówiła małoletniej M. G. oraz pozostałym uczestnikom tożsamego postępowania reklamacyjnego o nr (...) wypłaty odszkodowania wskazując, że opóźnienie spowodowane było nagłym uszkodzeniem samolotu, przez co przewoźnik nie miał możliwości przewidzenia wystąpienia usterki ( okoliczność bezsporna).

Postanowieniem z dnia 25 lipca 2017 roku tutejszy Sąd wyznaczył B. G. jako przedstawicielowi ustawowemu małoletniej M. G., termin 6 miesięcy na usunięcie braku zdolności procesowej małoletniej M. G. przez uzyskanie zezwolenia sądu opiekuńczego na wszczęcie w imieniu małoletniej M. G. procesu przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 400 euro.

Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2017 roku Sąd Rejonowy w Nowym Sączu wydanym w sprawie sygn. akt III Nsm 640/17 zezwolił B. G. na wszczęcie postępowania przeciwko (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. o zapłatę kwoty 400 euro.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wyżej wskazanych dokumentów oraz ich kserokopii złożonych do akt sprawy. Okoliczności stanu faktycznego jako przyznane przez stronę przeciwną, Sąd na podstawie art. 229 k.p.c. i 230 k.p.c. uznał za udowodnione, ponadto znajdują one potwierdzenie w złożonych do akt dokumentach, co do wiarygodności których Sąd nie miał wątpliwości, ponieważ składają się na spójny, logiczny, korelujący ze sobą obraz stanu faktycznego poddany ocenie Sądu w rozpoznawanej sprawie.

S ąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zasadny okazał się zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwaną.

Tytułem wstępu należy wskazać, że zagadnienia dotyczące możliwości dochodzenia odszkodowania za odwołanie lotu zostały uregulowane przepisami prawa Unii Europejskiej i są zawarte w rozporządzeniu nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 roku ustanawiającym wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającym rozporządzenie nr 295/91 (dalej także jako „rozporządzenie nr 261/04”). Zgodnie z art. 5 ust. 1 lit. c rozporządzenia nr 261/04 w przypadku odwołania lotu, pasażerowie, których to odwołanie dotyczy mają prawo do odszkodowania od obsługującego przewoźnika lotniczego, zgodnie z art. 7, chyba że: i) zostali poinformowani o odwołaniu co najmniej dwa tygodnie przed planowym czasem odlotu; lub ii) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie od dwóch tygodni do siedmiu dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot najpóźniej dwie godziny przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej cztery godziny po planowym czasie przylotu; lub (...)) zostali poinformowani o odwołaniu w okresie krótszym niż siedem dni przed planowym czasem odlotu i zaoferowano im zmianę planu podróży, umożliwiającą im wylot nie więcej niż godzinę przed planowym czasem odlotu i dotarcie do ich miejsca docelowego najwyżej dwie godziny po planowym czasie przylotu. Stosownie to art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 261/04 w przypadku odwołania do niniejszego artykułu, pasażerowie otrzymują odszkodowanie w wysokości: a) 250 EUR dla wszystkich lotów o długości do 1500 kilometrów; b) 400 EUR dla wszystkich lotów wewnątrzwspólnotowych dłuższych niż 1500 kilometrów i wszystkich innych lotów o długości od 1500 do 3500 kilometrów; c) 600 EUR dla wszystkich innych lotów niż loty określone w lit. a) lub b). Przy określaniu odległości, podstawą jest ostatni cel lotu, do którego przybycie pasażera nastąpi po czasie planowego przylotu na skutek opóźnienia spowodowanego odmową przyjęcia na pokład lub odwołaniem lotu.

W wyroku z dnia 19 listopada 2009 r. w sprawach połączonych C-402/07 i C 432/07 Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że „artykuły 5, 6 i 7 rozporządzenia nr 261/2004 należy interpretować w ten sposób, że do celów stosowania prawa do odszkodowania pasażerów opóźnionych lotów można traktować jak pasażerów odwołanych lotów oraz że mogą oni powoływać się na prawo do odszkodowania przewidziane w art. 7 tego rozporządzenia, jeżeli z powodu tych lotów poniosą stratę czasu wynoszącą co najmniej trzy godziny, czyli jeżeli przybędą do ich miejsca docelowego co najmniej trzy godziny po pierwotnie przewidzianej przez przewoźnika lotniczego godzinie przylotu. Niemniej takie opóźnienie nie rodzi po stronie pasażerów prawa do odszkodowania, jeżeli przewoźnik lotniczy jest w stanie dowieść, że odwołanie lub duże opóźnienie lotu jest spowodowane zaistnieniem nadzwyczajnych okoliczności, których nie można było uniknąć pomimo podjęcia wszelkich racjonalnych środków, to jest okoliczności, które pozostają poza zakresem skutecznej kontroli przewoźnika lotniczego”.

Pozwana spółka (...) podniosła w sprawie zarzut przedawnienia, w związku z czym w pierwszej kolejności należało ustalić, jaki jest termin przedawnienia roszczenia dochodzonego w niniejszym postępowaniu i od kiedy należy liczyć jego bieg. Rozporządzenie nr 261/2004 nie zawiera regulacji w tym zakresie. W wyroku z dnia 22 listopada 2012 r. w sprawie C- 139/11 J. M. przeciwko K. N. Trybunał Sprawiedliwości orzekł, że rozporządzenie nr 261/04 należy interpretować w ten sposób, że termin na wytoczenie powództwa o odszkodowanie, o którym mowa w art. 5 i 7 tego rozporządzenia, jest ustalany zgodnie z przepisami każdego państwa członkowskiego w dziedzinie przedawnienia roszczeń. Wobec powyższego, dla rozstrzygnięcia podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia, należy odwołać się do przepisów polskiego prawa cywilnego. Kwestia długości okresu przedawnienia roszczenia dochodzonego w niniejszej sprawie została rozstrzygnięta w polskim orzecznictwie. W uchwale z dnia 17 marca 2017 r. w sprawie III CZP 111/16 Sąd Najwyższy stanął na stanowisku, że „roszczenie o odszkodowanie przewidziane w art. 7 rozporządzenia (WE) nr 261/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 lutego 2004 r. ustanawiającego wspólne zasady odszkodowania i pomocy dla pasażerów w przypadku odmowy przyjęcia na pokład albo odwołania lub dużego opóźnienia lotów, uchylającego rozporządzenie (EWG) nr 295/91, przedawnia się w terminie rocznym na podstawie art. 778 k.c.”. Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie podziela stanowisko, że tego typu roszczenie przedawnia się w takim samym terminie, jak wszystkie roszczenia z umowy przewozu osób. Zgodnie z art. 778 k.c. roszczenia z umowy przewozu osób przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu, a gdy przewóz nie został wykonany - od dnia, kiedy miał być wykonany. Przepis ten stosuje się do przewozu w zakresie poszczególnych rodzajów transportu tylko o tyle, o ile przewóz ten nie jest uregulowany odrębnymi przepisami (art. 775 k.c.). Wobec faktu, że ani przepisy prawa Unii Europejskiej, ani przepisy polskiego prawa lotniczego nie regulują kwestii przedawnienia roszczeń odszkodowawczych wobec przewoźnika lotniczego, nie powinno budzić wątpliwości, że w niniejszej sprawie znajduje zastosowanie roczny termin przedawnienia określony w art. 778 k.c.

Powyższe prowadzi do konstatacji, że roszczenie powódki uległo przedawnieniu, albowiem od daty wykonania opóźnionego lotu, to jest od dnia 23 lipca 2015 r., do daty wytoczenia powództwa upłynęło więcej czasu niż rok. Strona powodowa nie wykazała przy tym żadnych okoliczności, które mogłyby powodować przerwanie czy zawieszenie biegu terminu przedawnienia.

Niekwestionowany pozostawał fakt, że lot realizowany przez pozwaną o nr (...) z A. do K., którego uczestniczką była M. G. był opóźniony, przy czym czas opóźnienia wynosił ponad 3 godziny. Nie budziło przy tym wątpliwości, że odległość liczona metodą po ortodromie, pomiędzy lotniskami zawiera się w przedziale 1.500 - 3.500 kilometrów.

Mimo powyższych ustaleń, wypełniających przesłanki opisane w Rozporządzeniu nr 261/2004, które to uprawniają pasażera do domagania się odszkodowania za opóźniony lot, powództwo podlegało oddaleniu w całości, wobec skutecznego podniesienia zarzutu przedawnienia roszczeń, objętych żądaniem zgłoszonym w niniejszej sprawie.

W oparciu o przepis art. 1481 § 1 k.p.c. wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym.

Przepis art. 1481 § 1 k.p.c. stanowi, że Sąd może rozpoznać sprawę na posiedzeniu niejawnym, gdy pozwany uznał powództwo lub gdy po złożeniu przez strony pism procesowych i dokumentów, w tym również po wniesieniu zarzutów lub sprzeciwu od nakazu zapłaty albo sprzeciwu od wyroku zaocznego, sąd uzna - mając na względzie całokształt przytoczonych twierdzeń i zgłoszonych wniosków dowodowych - że przeprowadzenie rozprawy nie jest konieczne.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, Sąd wydał w pkt 2 wyroku, w oparciu o zasadę odpowiedzialności za jego wynik, na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Mając na uwadze fakt, że roszczenie powódki reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową B. G. nie zostało uwzględnione w jakimkolwiek zakresie, zobowiązana jest do zwrotu pozwanej kosztów procesu. W niniejszym postępowaniu na koszty, jakie poniosła pozwana składają się: opłata za czynności profesjonalnego pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym w wysokości 900 zł ustalona na podstawie § 2 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dacie wytoczenia powództwa (Dz.U. 2015r. poz. 1800 ze zm.) oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, tj. łącznie 917 zł.

Z powyższych względów Sąd orzekł jak w sentencji.

S. P. ł S.

Zarządzenie: odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi powódki.