Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

wyroku z 10 pa ździernika 2023 roku

I. Stanowiska stron

B. S. wniósł o zasądzenie od Euro – net sp. z o.o. z siedzibą w W. 5 499 zł z odsetkami 15,6% w skali roku od 28 czerwca 2021 r. do dnia zapłaty oraz nakazanie pozwanej zamieszczenia ogłoszenia na stronie internetowej www.euro.com.pl, że laptopy L. Legion posiadają wadę fabryczną i klienci mogą je wymienić na nowe na koszt dostawcy. Wniósł ponadto o zasądzenie od pozwanej zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Wskazał, że na ekranie laptopa są rysy od klawiatury laptopa, co świadczy o ukrytej wadzie fizycznej tego laptopa (pozew k. 1-3, pismo precyzujące i modyfikujące powództwo k. 16-18).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych. Zarzuciła, że powód nie wykazał zasadności powództwa, a wada laptopa, na którą się powołuje, nie istniała w chwili wydania powodowi laptopa, tylko wynikła z niewłaściwego używania laptopa przez powoda (odpowiedź na pozew k. 41-43).

II. Ustalenia faktyczne

28 czerwca 2021 r. powód kupił u pozwanej, prowadzącej działalność gospodarczą w przedmiocie m.in. sprzedaży laptopów, laptop L. Legion nr seryjny (...) za 5 499 zł (bezsporne, nadto dokument wydania towaru k. 5).

Laptop posiada zarysowania na ekranie powstałe od kontaktu fizycznego matrycy komputera z obudową, w jakiej zabudowana jest klawiatura. Nie można jednoznacznie stwierdzić, czy zarysowania te są następstwem wady fabrycznej laptopa, czy wynikiem jego nieprawidłowego używania przez powoda (opinia biegłego k. 75-81).

22 czerwca 2022 r. powód zgłosił pozwanej w ramach rękojmi, że 19 maja 2022 r. stwierdził wadę laptopa polegającą na tworzeniu się na ekranie rys od klawiatury. Zażądał wymiany laptopa na nowy (zgłoszenie k. 7). Wcześniej analogiczne żądanie zgłaszał pozwanej w ramach gwarancji (k. 47).

11 lipca 2022 r. pozwana odmówiła wymiany laptopa (pismo k. 8)

21 grudnia 2022 r. doręczono pozwanej pozew z żądaniem zwrotu ceny laptopa (epo k. 40).

III. Ocena dowod ów

Sąd nie oparł się na prywatnych ekspertyzach wewnętrznych pozwanej lub producenta laptopa (k. 46, 49, 50) ani złożonych przez powoda linkach do stron internetowych (k. 100), tylko na opinii biegłego, z której wynika, że nie jest możliwe stwierdzenie, czy wada wynikła z przyczyny tkwiącej w laptopie w chwili sprzedaży, czy z niewłaściwej jego eksploatacji przez powoda. Pozwana, na której wobec domniemania istnienia wady lub jej przyczyny w chwili wydania towaru (art. 5562 k.c.) spoczywał ciężar ewentualnego wykazania okoliczności przeciwnej (art. 6 k.c.), nie zakwestionowała opinii biegłego ani nie wniosła o kontynuowanie postępowania dowodowego (pismo k. 98).

IV. Ocena prawna

Powództwo zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Wobec nieobalonego przez pozwaną domniemania (art. 6 k.c.), że przyczyna stwierdzonej wada laptopa w postaci rys na ekranie od jego klawiatury (obudowy klawiatury) istniała w chwili wydania laptopa powodowi będącemu konsumentem (art. 5562 k.c., art. 221 k.c.), pozwana jako sprzedawca odpowiada wobec powoda z tytułu rękojmi (art. 556 k.p.c., art. 559 k.c.). Nie ulega bowiem wątpliwości, że na ekranie laptopa nie powinny powstawać takie rysy (art. 5561 § 1 pkt 1 k.c.).

Tym samym powód zgodnie z art. 560 § 1 k.c. miał prawo odstąpić od umowy. Za oświadczenie powoda o odstąpieniu od umowy należy uznać pozew o zwrot ceny za laptopa (tak trafnie w orzecznictwie: wyrok SN z 25.04.2014 r., II CSK 415/13; wyrok SA w Warszawie z 25.09.2013 r., I ACa 465/13; wyrok SN z 7.10.2003 r., IV CK 31/02), który został doręczony pozwanej 21 grudnia 2022 r., tym samym oświadczenie zostało złożone z zachowaniem terminu z art. 569 § 2 k.c. in fine. Pozwana nie skorzystała z uprawnienia do niezwłocznej wymiany rzeczy na niewadliwą albo usunięcia wady. Nie można też mówić o nieistotności wady w postaci rys na ekranie komputera kupionego za 5 499 zł.

Mając na uwadze powyższe, zgodnie z art. 494 § 1 k.c. pozwana obowiązana jest zwrócić powodowi jego świadczenie tj. zapłaconą cenę 5 499 zł, niezwłocznie po wezwaniu (art. 455 k.c.), a więc w realiach niniejszej sprawy nie później niż w ciągu 14 dni, który to termin upłynął 4 stycznia 2023 r. Może też żądać wydania przez powoda laptopa (jego zwrotu), przy czym powód wobec braku dotychczas wezwania go do tego zwrotu nie jest w zwłoce (art. 5612 § 3 k.c., art. 567 § 1 k.c., art. 5614 k.c.).

Zgodnie z art. 481 § 1 i 2 k.c. pozwana obowiązana jest też uiścić na rzecz powoda odsetki w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienie za okres opóźnienia tj. od 5 stycznia 2023 r. Dalej idące żądanie powoda nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ pozwana popadła w opóźnienie dopiero po złożeniu przez powoda oświadczenia o odstąpieniu od umowy i wezwania jej do zwrotu ceny, po upływie czasu niezbędnego do wywiązania się z tego zobowiązania. Ponadto brak podstaw do zasądzania odsetek w innej wysokości niż określona w prawie, w szczególności strony w umowie nie zastrzegły wyższych odsetek.

Żądanie powoda nakazania pozwanej opublikowania oświadczenia nie zasługiwało na uwzględnienie. Niewątpliwie było roszczeniem majątkowym, jako że realizuje interesy majątkowe – powoda jako w jego opinii ofiary nieuczciwości sprzedawcy, i innych klientów sprzedawcy (por. ugruntowane orzecznictwo dot. analogicznych przypadków: postanowienie SN z 8.03.2007 r., III CZ 12/07; postanowienie SN z 17.10.2008 r., I CSK 128/08; wyrok SN z 24.11.2009 r., V CSK 71/09; postanowienie SN z 3.09.2009 r., I CZ 45/09; postanowienie SN z 25.03.2011 r., IV CZ 141/10; postanowienie SN z 13.05.2014 r., I PZ 7/14), tym samym podlegało rozpoznaniu przez sąd rejonowy (art. 16 § 1 k.p.c., brak odpowiednika art. 47990 § 1 k.p.c.). Brak jednak podstawy prawnej do uwzględnienia powództwa w tym zakresie. W szczególności powód nie wykazał dopuszczenia się przez pozwaną nieuczciwej praktyki rynkowej (tu celem powołania się na domniemanie z art. 13 u.p.n.p.r. powód musiałby wpierw wskazać nieuczciwą praktykę, którą zarzuca pozwanej, a następnie wykazać, że pozwana ją stosuje lub stosowała), z czym prawo wiąże obowiązek publikacji oświadczenia (art. 12 ust. 1 pkt 3 u.p.n.p.r.). Podstawą nakazania przez sąd przedsiębiorcy zachowania polegającego na publikacji oświadczenia nie mogą być tymczasem wyłącznie „konstytucyjna zasada sprawiedliwości społecznej” (k. 2), bowiem sądy działają wyłącznie na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji RP), zgodnie z którym nie można nakazać nikomu zachowania, do którego nie obliguje go ustawa (art. 31 ust. 2 Konstytucji RP), a więc właśnie bez podstawy prawnej.

V. Koszty procesu

O kosztach sąd orzekł na podstawie odpowiedzialności za wynik procesu stosownie do art. 98 § 1 k.c., zgodnie z art. 100 k.p.c. stosunkowo je rozdzielając. Powód wygrał sprawę w 85% (5 499 zł z 6 499 zł – vide niezakwestionowane oznaczenie wartości przedmiotu sporu k. 18). Powód poniósł koszty procesu w postaci 400 zł opłaty od pozwu, a pozwana w postaci 787,20 zł zaliczki wykorzystanej na opinię biegłego (pozostała część podlega zwrotowi). Łącznie koszty wyniosły zatem 1 187,20 zł, z czego pozwana powinna ponieść 1 009,12 zł (85%), dlatego sąd zasądził od niej na rzecz powoda 221,92 zł stanowiącej różnicę między kosztami, które powinna ponieść, a tymi, które rzeczywiście poniosła. O odsetkach od zasądzonych kosztów procesu sąd orzekł zgodnie z art. 98 § 11 k.p.c.

W., 2 listopada 2023 roku asesor sądowy Mateusz Janicki

Z. ądzenia:

- odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanej (pocztą) z pouczeniem, że w terminie 14 dni może wnieść apelację do Sądu Okręgowego w Warszawie za pośrednictwem tut. sądu.

W., 2 listopada 2023 roku asesor sądowy Mateusz Janicki