Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego dla miasta stołecznego Warszawy w Warszawie

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 6 sierpnia 2015 r. (data prezentaty) B. K. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. w W. na swoją rzecz kwoty 2 237,64 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 16 lipca 2014 r. do dnia zapłaty, ewentualnie o zasądzenie od pozwanego na swoją rzecz kwoty 169 Euro z odsetkami ustawowymi od dnia 16 lipca 2014 r. do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 6 marca 2014 r. kupił na stronie internetowej pozwanego bilet lotniczy w obie strony na trasie W.-B.. Powód był przekonany, że obejmował on daty 23 maja 2014 r. (wylot) oraz 9 czerwca (powrót). Po dokonaniu transakcji powód nie otrzymał na podany adres maila z potwierdzeniem rezerwacji. Skontaktował się telefonicznie z pozwanym i ku swojemu zaskoczeniu dowiedział się, że data powrotu na bilecie oznaczona jest na 8 czerwca 2016 r. Dopiero w trakcie rozmowy telefonicznej powód otrzymał maila z potwierdzeniem rezerwacji. Powód dowiedział się, że nie można nic zrobić z zakupionym biletem; musi kupić nowy bilet, jeśli chce wrócić do W. 9 czerwca 2014 r.

W dniu 14 maja 2014 r. powód nabył nowy bilet lotniczy w obie strony na linii W.-B.; obejmował on wylot w dniu 31 maja 2014 i powrót w dniu 9 czerwca 2014 r. W dniu 31 maja 2014 r. powód nie skorzystał z tego biletu celem przylotu do B.. W dniu 9 czerwca 2014 r. gdy powód stawił się ok. godz. 22 na lotnisku w B. celem skorzystania z biletu powrotnego, poinformowano go, że w systemie nie ma jego rezerwacji. Odlot samolotu się opóźniał; w tym czasie przedstawicielka pozwanego poinformowała powoda, że system anulował jego rezerwację na powrót w dniu 9 czerwca do W. ponieważ nie stawił się na wylot do B. w dniu 31 maja 2014 r. Powodowi odmówiono odprawy na podstawie anulowanego biletu; powiedziano, że musi kupić nowy bilet. W tej sytuacji powód, aby wsiąść do tego samolotu na który kupił już bilet, musiał nabyć bilet za kwotę 2 237,64 zł.

W czerwcu 2014 r. powód zażądał od pozwanego zwrotu kwoty 2 237,64 zł; zaproponował polubowne zakończenie sporu. Pozwany odmówił zwrotu w/w kwoty powołując się na ogólne warunki przewozu; uznał jednak, że powodowi należy się zwrot 169 Euro z innego tytułu oraz nieokreślona kwota tytułem „zwrotu niewykorzystanych opłat” za to, że został źle obsłużony na lotnisku w B.. Powód wskazał, że pozwany nie zwrócił mu żadnych środków pieniężnych.

W ocenie powoda ewentualne postanowienia umowne w zakresie w jakim pozwalały pozwanemu na opisane przez niego zachowanie tj. odstąpienie od umowy przewozu w części obejmującej świadczenie na trasie B.-W., ewentualnie naliczanie opłat dodatkowych za spełnienie świadczenia zgodnie z umową, są nieważne jako abuzywne. Niekorzystne dla powoda postanowienie umowne, nie zostało mu w żaden sposób zaanonsowane, jest ono – zdaniem powoda – nieracjonalne i niedorzeczne.

( pozew – k. 2-11)

Zarządzeniem z dnia 14 sierpnia 2015 r. pełnomocnik powoda został wezwany do uzupełnienia braków formalnych pozwu poprzez złożenie pozwu na urzędowym formularzu właściwym dla postępowania uproszczonego, w terminie 7 dni pod rygorem zwrotu pozwu ( zarządzenie k. 31).

Odpis zarządzenia został doręczony pełnomocnikowi powoda w dniu 25 sierpnia 2015 r. ( z.p.o. – k. 33). Wobec uzupełnienia braków formalnych pozwu w dniu 2 września 2015 r., referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w W. w dniu 10 września 2015 r. zarządził zwrot pozwu ( zarządzenie – k. 48). Zarządzenie z dnia 10 września 2015. uprawomocniło się z dniem 24 września 2015 r.

W dniu 24 września 2015 r. pełnomocnik powoda złożył ponownie, na prawidłowym formularzu, pozew przeciwko (...) S.A. informując, że załączniki do pozwu stanowią dokumenty złożone wraz z poprzednim pozwem. ( pismo procesowe – k. 51)

W dniu 27 października 2015 r. Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym dla m.st. Warszawy w W. wydał nakaz zapłaty zgodnie z żądaniem wyrażonym w pozwie ( nakaz zapłaty – k. 68)

W sprzeciwie od nakazu zapłaty wniesionym w dniu 16 listopada 2015 r. ( data stempla pocztowego – k. 82) pozwany zaskarżył nakaz zapłaty w całości podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia z powołaniem na treść art. 205 ustawy Prawo Lotnicze oraz art. 778 k.c. i wnosząc o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wskazał, że roszczenia wskazane pozwem przedawniają się z upływem roku od dnia wykonania przewozu; przewóz odbył się w dniu 9 czerwca 2014 r., zaś pozew został złożony w dniu 4 sierpnia 2015 r. ( sprzeciw od nakazu zapłaty – k. 75-76).

Pełnomocnik powoda w piśmie procesowym z dnia 8 kwietnia 2016 r., stanowiącym odpowiedź na pozew, podniósł, iż zarzut przedawnienia jest bezzasadny; z ostrożności procesowej, na wypadek uznania przez Sąd, że żądanie powoda podlega hipotezie art. 788 k.c., a w konsekwencji na wypadek uznania trafności zarzutu przedawnienia, pełnomocnik powoda podniósł zarzut nadużycia prawa podmiotowego (art. 5 k.c.). ( pismo procesowe z dnia 8 kwietnia 2016 r. – k. 91-93).

Pełnomocnik pozwanego, mimo nałożonego nań zobowiązania, nie ustosunkował się do odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty. Pełnomocnik pozwanego nie stawił się na rozprawie w dniu 10 maja 2016 r., mimo prawidłowego zawiadomienia o jej terminie ( z.p.o. – k. 94).

Powód na rozprawie w dniu 10 maja 2016 r. podtrzymał stanowisko wyrażone w pozwie (protokół z rozprawy dnia 10 maja 2016 r. – k. 96-97).

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

Powód B. K. w dniu 6 marca 2014 r. kupił na stronie internetowej pozwanego (...) S.A. w W. bilet lotniczy w obie strony na trasie W.-B.. Zamiarem powoda było by bilet obejmował daty 23 maja 2014 r. (wylot) oraz 9 czerwca (powrót). Po dokonaniu transakcji powód nie otrzymał na podany adres internetowy maila z potwierdzeniem rezerwacji; skontaktował się telefonicznie z pozwanym i dowiedział się, że data powrotu na bilecie oznaczona jest na 8 czerwca 2016 r. Dopiero w trakcie rozmowy telefonicznej powód otrzymał maila z potwierdzeniem rezerwacji. Powód dowiedział się od konsultanta telefonicznego pozwanego, że nie można nic zrobić z zakupionym biletem, tj. musi kupić nowy bilet, jeśli chce wrócić do W. 9 czerwca 2014 r.

( bezsporne; wyciąg z rachunku kart kredytowych – k. 14; bilet – k.15)

W dniu 14 maja 2014 r. powód nabył nowy bilet lotniczy w obie strony na linii W.-B.; obejmował on wylot w dniu 31 maja 2014 i powrót w dniu 9 czerwca 2014 r.

( bezsporne; potwierdzenie rezerwacji – k. 16-17; bilet – k. 19-20)

W dniu 31 maja 2014 r. powód nie skorzystał z tego biletu celem przylotu do B.. W dniu 9 czerwca 2014 r. gdy powód stawił się ok. godz. 22 na lotnisku w B. celem skorzystania z biletu powrotnego, poinformowano go, że w systemie nie ma jego rezerwacji. Odlot samolotu się opóźniał; w tym czasie przedstawicielka pozwanego poinformowała powoda, że system anulował jego rezerwację na powrót w dniu 9 czerwca do W. ponieważ nie stawił się na wylot do B. w dniu 31 maja 2014 r. Powodowi odmówiono odprawy na podstawie anulowanego biletu; powiedziano, że musi kupić nowy bilet. W tej sytuacji powód nabył bilet na lot z W. do B. za kwotę 2 237,64 zł.

( bezsporne; zestawienie transakcji na karcie – k. 21)

W dniu 23 czerwca 2014 r. powód skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 2 237,64 zł wraz z propozycją ugody; zaproponował polubowne zakończenie sporu. Pozwany pismem z dnia 16 lipca 2016 r. odmówił zwrotu w/w kwoty powołując się na ogólne warunki przewozu; uznał jednak, że powodowi należy się zwrot kwoty169 Euro, gdyż służby lotniskowe nie powinny sprzedawać powodowi nowego biletu, lecz dokonać rekalkulacji biletu – z powodu błędu wybrano opcję mniej korzystną o kwotę 169 Euro dla pozwanego.

(bezsporne; wezwanie do zapłaty- k. 22-24; pismo pozwanego – k. 25-27)

Pozwany nie zwrócił powodowi kwoty 169 Euro środków pieniężnych.

( bezsporne)

Powyżej opisane ustalenia faktyczne nie były przedmiotem sporu między stronami – pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty, ani w dalszym toku postępowania nie zakwestionował twierdzeń powoda. Dlatego też twierdzenia powoda co do faktów Sąd uznał za przyznane na podstawie art. 229 i 230 k.p.c.; ponadto znajdują one potwierdzenie w złożonych wraz z pozwem dokumentach. Dokumenty te Sąd uznał za wiarygodne, gdyż składają się one na spójny obraz stanu faktycznego, nie pozostają ze sobą w sprzeczności i odpowiadają niezaprzeczonym przez pozwanego twierdzeniom powoda.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

I. W pierwszej kolejności wskazać należy, iż obrona pozwanego ograniczyła się do podniesienia zarzutu przedawnienia.

Oznacza to, że pozwany nie wykazał by łącząca go z powodem umowa (lub jej ogólne warunki) zawierała postanowienia uprawniające do „anulowania rezerwacji” na wykupiony „lot powrotny” z B. do W. w przypadku nieskorzystania przez powoda (pasażera) z lotu w „pierwszą stronę”, tj. z W. do B..

W świetle powyższego, wobec braku zakwestionowania zasadności roszczenia powoda w jakimkolwiek innym zakresie niż podniesiony zarzut przedawnienia, rozstrzygnięcie niniejszej sprawy sprowadzało się do zbadania zasadności podniesionego zarzutu przedawnienia. Wypada przy tym podkreślić, iż w związku z prawomocnym zwrotem pozwu (por. zarządzenie z dnia 10września 2015 r.), pozew został skutecznie wniesiony dopiero w dniu 24 września 2015 r.. ( por. pismo powoda – k. 51)

II. Odnosząc się zatem do zarzutu przedawnienia stwierdzić należy, iż nie zasługuje on na uwzględnienie. Dochodzone roszczenie przedawnia się bowiem na ogólnych zasadach określonych w Kodeksie cywilnym.

Nie znajdzie w szczególności zastosowania przepis art. 778 k.c. Zgodnie bowiem z art. 775 k.c. przepisy tytułu XXV kodeksu dotyczące umów przewozu znajdują zastosowanie w zakresie poszczególnych rodzajów przewozu (przewóz osób lub rzecz) jedynie o tyle o ile przewóz ten nie jest uregulowany odrębnymi przepisami. Natomiast przewóz lotniczy jest uregulowany odrębnymi przepisami tj. ustawą Prawo lotnicze. Zauważyć należy, że gdyby ustawodawca chciał, aby termin przedawnienia określony w art. 778 k.c. znajdował zastosowanie do przewozu lotniczego to nadałby brzmienie przepisowi art. 775 k.c., z którego wynikałoby, iż przepisy stosuje się w zakresie nieuregulowanym przez przepisy odrębne. Takiego zastrzeżenia nie znajdujemy w omawianym przepisie. Przepis wyraźnie w ogóle wyłącza zastosowanie tytułu XXV kodeksu cywilnego w przypadku uregulowania poszczególnego przewozu w przepisach odrębnych. Wobec powyższego zastosowania znajdzie przepis art. 118 k.c. tj. 10 letni okres przedawnienia.

Na marginesie wskazać należy, iż Sąd podziela pogląd wyrażony przez powoda w odpowiedzi na sprzeciw, iż podniesienie zarzutu przedawnienia – w okolicznościach tej konkretnej sprawy – należy uznać za nadużycie przez pozwanego przysługującego mu prawa podmiotowego. Podkreślić należy, iż pozwany anulował rezerwację na wykupiony przez powoda bilet powrotny z W. do B. z tej tylko przyczyny, iż powód nie skorzystał z „pierwszego etapu podróży”, tj. wykupionego przez siebie biletu na lot „w pierwszym kierunku” - z W. do B.. Niezależnie od treści postanowień ogólnych warunków przewozu (pozwany nie podjął w tym zakresie obrony) wskazać należy, iż nieracjonalnym i nielojalnym wobec konsumenta jest anulowanie mu rezerwacji i postawienie przed następującym wyborem: rezygnacja z wybranego i opłaconego lotu bądź zakup nowego biletu w miejsce już opłaconego - w sytuacji gdy w samolocie nie brakuje wolnych miejsc.

III. Podsumowując, pozwany bez podstawy prawnej wymusił na powodzie zakup biletu za kwotę 2 237,64 zł na lot z B. do W. w dniu 9 czerwca 2014 r., mimo iż powód wykupił już wcześniej bilet na ten lot.

W świetle powyższego, wobec niezasadności podniesionego przez pozwanego zarzutu przedawnienia, Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2 237,64 zł oraz odsetki ustawowe od w/w kwoty, ustalając ich wysokość w następujący sposób:

a)  odsetki ustawowe za okres od dnia 16 lipca 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,

b)  odsetki ustawowe za opóźnienie za okres od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

która to wysokość wynika z treści zmienionego ustawą z dnia 09 października 2015 roku o zmianie ustawy o terminach zapłaty w transakcjach handlowych, ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Z 2015 r., poz. 1830) przepisu art. 481 § 2 k.c. (por. pkt I wyroku)

O kosztach procesu orzeczono w punkcie drugim wyroku na podstawie art. 98 k.p.c., zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, w myśl której strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Pozwany przegrał proces w całości. Z tego też względu koszty procesu zostały w całości zasądzone od pozwanego na rzecz powoda w wysokości 717 zł, na co składały się następujące kwoty: 100 zł tytułem zwrotu opłaty od pozwu, 17,00 zł tytułem zwrotu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, 600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego, której wysokość ustalono na podstawie § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.